Abuzer COŞKUN, İlhan KORKMAZ, Levent CANKORKMAZ, Fatma Mutlu GÜVEN KUKUL, Zeki DOĞAN

Üniversite hastanemiz acil servisine travma nedeniyle başvuran çocuk olguların değerlendirilmesi

Amaç: Travma gelişmiş ülkelerde çocuklarda en önemli ölüm nedenidir. Bu çalışmanın amacı, bölgemizdeki travma nedeniyle acil servise başvuran çocuk olguları literatür eşliğinde irdeleyip, sonuçlarını sunmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışma verileri Ocak 2006-Aralık 2007 tarihleri arasında hastanemiz acil servisine travma nedeniyle başvuran çocuk olguların geriye dönük olarak dosyalarının taranması sonucu elde edildi. Olgular, yaş, cinsiyet, başvuru zamanı, travma şekli, yaralanma tipi, radyolojik bulgular ve yatış oranları açısından değerlendirildi. Bulgular: Kayıtlarına ulaşılabilen 0-16 yaş arası 1293 çocuktan %69’u erkek, %31’i kızdı. En fazla başvurunun ağustos ayında olduğu saptandı. Yaralanma nedenleri arasında düz zeminde çarpma-düşmeler ilk sıradaydı. Acil servise başvuru süresi açısından araç dışı trafik kazalarının en hızlı başvuran grup olduğu görüldü. Yaralanmaya maruz kalan bölgeler içersinde “baş bölgesi”nin %42 ile ilk sırada olduğu saptandı. Yaş grupları içersinde travmaya maruz kalış oranı 2-6 yaş grubunda %43,8 ile en yüksekti. Çıkarımlar: Yaralanmalar en sık yaz mevsiminde olmaktadır. Sık görülen yaralanma nedenleri düz zeminde çarpma-düşme ve araç dışı trafik kazalarıdır. Bu çalışmada bir acil servise başvuran çocuk travmalarının bazı özelliklerini vurgulayarak ülkemizdeki travma sorununa dikkat çekilmek istenmiştir. (Türk Ped Arş 2011; 46: 164-7)

PDF

___

1. Kidder K, Stein J, Frase J. The Health of Canada’s Children. A CICH Profile. 3rd ed. Ottawa (Ontario): Canadian Inst of Child Health, 2000: 81-102.
2. DiGuiseppi C, Roberts IG. Individual-level injury prevention strategies in the clinical setting. Future Child 2000; 10: 53-82.
3. Brook U, Boaz M. Children hospitalized for accidental injuries: Israeli experiences. Patient Educ Couns 2003; 51: 177-82.
4. Sala D, Fernández E, Morant A, Gascó J, Barrios C. Epidemiologic aspects of pediatric multiple trauma in a Spanish urban population. J Pediatr Surg 2000; 35: 1478-81.
5. William E, Hauda II. Pediatric trauma. In: Tintinalli JE, Kelen GD, Stapczynski JS, (eds). Emergency Medicine: A Comprehensive Study Guide. NewYork: McGraw-Hill, 2003; 1614-23.
6. Fingerhut LA, Annest JL, Baker SP, Kochanek KD, McLoughlin E. Injury mortality among children and teenagers in the United States, 1993. Inj Prev 1996; 2: 93-4.
7. Rivara FP, Grossman D. Injury Control. In: Kliegman RM, Behrman RE, Jenson HB, Stanton BF (eds). Nelson Textbook of Pediatrics. 18. ed. Philadelphia: Saunders-Elsevier, 2007; 366-75.
8. Ceylan S, Açıkel CH, Dündaröz R, Yaşar M, Güleç M, Özışık T. Bir eğitim hastanesi acil servisine travma nedeniyle başvuran hastaların sıklığının ve travma özelliklerinin saptanması. Turkiye Klinikleri Med Sci 2002; 22: 156-61.
9. Wang MY, Kim KA, Griffith PM, et al. Injuries from falls in the pediatric population: an analysis of 729 cases. J Pediatr Surg 2001; 36: 1528-34.
10. Park SH, Cho BM, Oh SM. Head injuries from falls in preschool children. Yonsei Med J 2004; 45: 229-32.
11. Ünal VS, Öken FÖ, Gülçek M, Yıldırım AÖ, Uçaner A. Çocuklarda çoklu yaralanma TOTBİD (Türk Ortopedi ve Travmatoloji Birliği Derneği) Dergisi 2008; 112:3-4.
12. Fingerhut LA, Warner M. Injury Chartbook. Health, United States, 1996-97. Hyattsville (MD): National Center for Health Statistics, 1997; 292.
13. Navascués del Río JA, Romero Ruiz RM, Soleto Martín J, et al. First Spanish Trauma Registry: analysis of 1500 cases. Eur J Pediatr Surg 2000; 10: 310-8.
14. Özkan S, Avşaroğulları L, Sözüer EM, ve ark. Okul öncesi çocukluk çağı yaralanmalarının özellikleri. Akademik Acil Tıp Dergisi 2006; 5: 17-20.
15. American College of Surgeons Committee on Trauma. Initial assessment and management. In: American College of Surgeons Committee on Trauma: Advanced Trauma Life Support Student Manual. Chicago, American College of Surgeons 1993; 17-46.
16. Marshall LF, Toole BM, Bowers SA. The National Traumatic Coma Data Bank Part 2: Patients who talk and deterioate: implications for treatment. J Neurosurg 1983; 59: 285-8.
17. Seelig JM, Becker DP, Miller JD, et al. Traumatic acute subdural hematoma: major mortality reduction in comatose patients treated within four hours. N Engl J Med 1981; 304: 1511-8.
18. Şahin S, Doğan Ş, Aksoy K. Çocukluk çağı kafa travmaları. UÜTF 2002; 28: 45-51.
19. Arden R, Mathog RH. Maxillary fractures. In: Pa- parella MM (eds): Otolaryngology. 3 rd ed. Philadelphia: WB Saunders Company, 1991: 2927-38.
20. Bailey BJ, Dierks EJ. Mandibular fractures. In: Bailey BJ (ed). Head and Neck Surgery-Otolaryngology. Vol 1. Philadelphia: JB Lippincott,1993: 961-72.
21. Thaller SR. Management of mandibular fractures. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 1994; 120: 44-8.
22. Soicher E, Demetriades D. Cervical spine injuries in patients with head injuries. Br J Surg 1991; 78: 1013-4.
23. Stafford PW, Harmon CM. Thoracic trauma in children. Curr Opin Pediatr 1993; 5: 325-32.
24. Cooper A. Thoracic injuries. Semin Pediatr Surg 1995; 4: 109-16.
25. Nakayama DK, Ramenofsky FL, Rowe MI. Chest injuries in childhood. Ann Surg 1999; 210: 770-5.
26. Cooper A, Barlow B, DiScala C, String D. Mortality of truncal injury: the pediatric perspective. J Pediatr Surg 1994;