Türkülerimizdeki hoşgörü temasına toplumsal Bakış ve Hacı Bektaş Veli

Hacı Bektaş Veli, gibi Anadolu düşünürlerimize ait insancıl söylemler, tüm Anadolu’yu derinden etkilediği gibi, halkın duygu ve düşüncelerinin bir yansıması olan halk türkülerimizde de kendini göstermiştir. Bu sebepledir ki, Anadolu Türkülerinin birçoğu, her dinlediğimizde bizi sıcak bir dostluk ve kardeşlik havasına bürümektedir. Bu araştırma; Anadolu düşünürlerine ait insancıl düşünce ve hoşgörünün, halk türkülerimizdeki yansımasını ve dinleyicilerin konu ile ilgili düşüncelerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu sebeple, tesadüfî örneklem belirleme yöntemiyle seçilen farklı yaş, cins ve sosyo-kültürel tabakalardaki 700 örnekleme anket uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS analiz programı yardımı ile basit frekans değerlerine göre analiz edilmiştir. Bu değerlendirme sonucunda, Anadolu düşünürlerine ait insancıl yaklaşımın türkülerimize büyük oranda yansıdığı, insancıl düşüncenin ürünü olan sanat eserlerinin insanları olumlu yönde değiştirebileceği, toplumsal hoşgörünün sağlanmasında insancıl düşünce yaklaşımı ile meydana getirilmiş müzik eserl- erinin etkili olabileceği gibi sonuçlara ulaşılmıştır.

Social perspective to indulgence theme in our folk songs and Haci Bektash Veli

Humanistic discourses belonging to Anatolian philosophers such as Hacı Bektash Veli both influenced the whole Anatolia deeply and also showed itself in folk songs as a reflection of emotion and thoughts of society. Therefore, most of the Anatolian Folk Songs cover us with warm friendship and brotherhood mood each time we listen to them. This study attempts to put forward the reflection of humanistic thought and indulgence belonging to Anatolian philosophers on our folk songs and thoughts of listeners about the issues. For this aim, the survey form was applied on 700 samples at different age, gender and socio-cultural level that were chosen with random sampling method. Data obtained were analyzed according to simple frequency values with the help of SPSS analysis program. As a result of this evaluation, it was concluded that humanistic approach belonging to Anatolian philosophers has been reflected on our folk song greatly, works of art which are products of humanistic thought can change people positively, musical works composed through approach of humanistic thought can be effective in enabling social indulgence.

___

AYTAŞ, G. (2010). “Hacı Bektaş Velî ve Thomas Moreda Hümanizm”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, 55. Sayı s:139-148.

AKMAN, H. (2012). Gönül Dağında Bir Garip, İş bankası Kültür Yayınları, İstanbul: s:28.

ÇEVİK, S. (1992). “Müzikte Söz Öğesinin Önemi”, Türk Halk Musikisinde Çeşitli Görüşler, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, s:192-196.

ÇUBUKÇU, İ. (1987). Türk-İslam Kültürü Üzerinde Araştırmalar ve Görüşler, Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, s: 215-216.

GÜRSOY, S. (1994). Yunus’un Şiir Dünyası, İstanbul: Millî Eğitim Basımevi, s:146.

İÇLİ, S. (1988). “İnsanın Vasıf Dokusunun Geliştirilmesinde Müziğin İşlevleri”, 1. Müzik Kongresi Bildirisi, Kültür Bakanlığı Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü, Ankara.

KAYA, D. (2001). Kayseri ve Yöresi Kültür, Sanat ve Edebiyat Bilgi Şöleni Kayseri. s. 411-432.

KOÇ, Ö. S. (2011). “Fenomenolojik Açıdan Bir Türkü Çözümlemesi: ‘Yüce Dağ Başında Yanar Bir Işık’, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, terature and History of Turkish or Turkic Volume 6/3 Summer s: 1125-1132

KÖPRÜLÜ, F. (1991). Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, DİBY. Ankara: s:49.

ÖCAL, D. (2000). “Hacı Bektaş Velî Üzerine Türkiye ve Uluslararası Alanda Yapılan Çalışmalara Genel Bir Bakış”, Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Dergisi, s:13.

ÖZARSLAN, S. (2011). “Hacı Bektaş Velî’nin Uluhiyet Anlayışı”, Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 16. Sayı s:39-48.

ÖZDEMİR, Ş. (1995). Yunus Emre Nasrettin Hoca Hacı Bektaş Velî Düşüncesinde Hoşgörü, Ankara: Ümit Yayıncılık.

SAVRAN, H. (2010). “Türabî Divanı ve Dil Özellikleri”, Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, Yaz 2010/55, Ankara: s: 325-340.