Hüseyin Gürsoy (Âşık Hüseyin), âşıklık geleneğinin Sivas-Sarıkaya’dan Anadolu’ya uzanan en önemli halkalarından biridir. 1907 yılında Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Sarıkaya köyünde dünyaya gelen Âşık Hüseyin; çağdaşları Âşık Veysel, Hacı Fedaî gibi üslubu oldukça güçlü ve etkili olan, irticalen şiir söyleyen, şiirlerinde sade ve samimi bir söyleyişe yer veren bir âşıktır. Âşık Hüseyin, şiirlerinde yalın bir söyleyişle Hakk’a, Hz. Muhammed’e, Ehl-i Beyt’e, On İki İmam’a ve Anadolu Erenleri’ne bağlılığını ifade etmiş bir gönül dostudur. Çeşitli sebeplerden ötürü şiirlerinin bugüne dek derlenip toplanamaması, kimi şiirlerinin de bazı âşıklar tarafından sahiplenilmesi Âşık Hüseyin’le ilgili araştırmalarda ciddî bir sorun olarak karşımızda durmaktadır. Aynı zamanda dilden dile aktarılarak yeni nesillere aktarılan bu şiirlerin bir kısmında akıcılığın bozulmuş olması, şiirlerdeki yapı unsurlarının (ölçü, kafiye vb.) tahrip olması bir diğer önemli problemdir. Sivas’tan Anadolu’ya uzanan gelenek sahiplerinden -Âşık Veysel, Vahit Poyraz gibi şahsiyetlerden- derlenerek ele geçirilen bu şiirler; Âşık Ali İzzet’e, Karacaoğlan’a ve Pir Sultan Abdal’a ait olarak bilinen şiirler karşılaştırılmalı ve mevcut malzemenin ilmî ölçütlere göre ayıklamaları yapılmalıdır.

HHüseyin Gürsoy (Ashik Hüseyin) is an important figure of ashik tradition whose fame spread from Sivas-Sarıkaya to the rest of Anatolia. Ashik Hüseyin who was born in 1907 in Sivas-Şarkışla-Sarıkaya has a powerful and effective style, extemporary sayings and simple and sincere utterance in his poems like his contemporaries Ashik Veysel and Haji Fedaî. In his poems he uses a plain language and he expresses his loyalty to the Prophet Muhammad, his household, the Twelve Imams and the Anatolian Dervishes. Because his poems haven’t been collected and compiled yet, some minstrels have claimed that some of his poems belonged to them and they published the poems as if they belonged to them. This causes some problems in researches about him. Another important problem is that the fluency of these poems are ruined as they were transferred from language to language into new generations and the structural elements of the poems (measure, rhyme, etc.) were destroyed in time. These poems compiled from Ashik Veysel and Vahit Poyraz who are the symbols of Sivas and Anatolia, must be compared with Ashik Ali İzzet’s, Karacaoglan’s and Pir Sultan’s poems in accordance with scientific criteria.