18. YÜZYILDA YAZILMIŞ MENSÛR BİR HİKÂYE: “BİR İÇİM SU BAHÂNESİYLE NİSÂR-I CÛD”

Klâsik Türk edebiyatında, nesir, bütünüyle ihmal edilmemiş olmakla birlikte, şiirin daima gerisinde kalmış ve onun gölgesinde ilerlemiştir. Bu nedenledir ki klâsik nesir, gerek dil ve üslûp gerekse muhteva ve sanat yönüyle çoğu zaman şiirin etkisi altında kalarak ona yaklaşma çabası içinde olmuştur. Bu da süslü nesir yazmanın daha fazla tercih edilmesini beraberinde getirmiştir. Bu makalede, Halepli Edîb’in süslü nesirle yazdığı bir kısa hikâye ele alınmaktadır. Daha önce başka yerde yayımlanmamış olan bu kısa hikâye, Halepli Edîb Dîvânı’nın üç farklı yazma nüshasında yer almaktadır. Makalemizde, bu farklı nüshalardaki metinler birbiriyle karşılaştırılarak “tenkitli metin” oluşturuldu; nüshalar arasında görülen kimi farklar ise aparatta gösterildi. Ayrıca hikâye üzerine detaylı bir inceleme yapıldı. Burada eserin metin kompozisyonu, hikâyenin yapısı ve yazarın üslûbu detaylı olarak incelendi. Süslü nesrin en önemli unsurlarından biri olan seciler metinden tespit edilerek tablo hâlinde gösterildi. Hikâye, didaktik özellikte olup, yardımseverliği nedeniyle bir süre sonra borçlanmak durumunda kalan ve borçlarını ödeyemeyince de hapse atılan bir adamın varlıklı ve hayırsever başka bir adam tarafından borçları ödenerek hapisten kurtarılmasını konu almaktadır. 18. yüzyıl süslü nesir örnekleri arasında yer alan söz konusu kısa hikâye metninde, Arapça ve Farsça kelimelerin ve birbiriyle secili zincirleme terkiplerin çok fazla kullanılmasıyla anlaşılmaktan uzaklaşıp külfetli nitelik kazanan bir nesir dili kullanılmıştır.

A STORY IN PROSE WRITTEN IN THE 18th CENTURY “BIR ICIM SU BAHANESIYLE NISAR-I CUD”

In classical Turkish literature, prose has always lagged behind the poetry and has progressed in its shadow, albeit not completely neglected. For this reason, the classical prose has striven to get closer to poetry by mostly remaining under its influence in terms of not only language and style but also content and art. This, in turn, has brought more preference to elaborate prose writing. This article discusses one of Halepli Edîb’s short stories written in elaborate prose style. This short story, which has not been published so far, is found in three different hand written manuscripts of Halepli Edîb’s Divan. In this article, we created a critical edition by comparing these texts. Additioanlly, the story was analysed in detail. In addition, textual composition, structure of the story and author’s style were examined. Homeoteleuton words, as significant charecteristics of elaborate prose, were found in the text and shown in the table. The story, didactic in nature, is about a man who has to borrow money over time because of his benevolence, and who is imprisoned for not paying his debts, who is finally paid off by another wealthy and charitable man. In the text of this short story, which is among the examples of 18th century elaborate prose writings, the intensive use of Arabic and Persian homeoteleuton words combined together creates a prose style which is extremely difficult to cope with.

PDF

___

Timurtaş, Faruk K. (1999). Osmanlı Türkçesine Giriş I, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.

Sekkâkî, Ebu Yakûb Muhammed bin Ali. (1987). Miftâhu’l-Ulûm, Zabt: Naîm Zerzûr, Beyrut-Lübnan: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye.

Saraç, M. A. Yekta. (2000). Klâsik Edebiyat Bilgisi Belâgat, İstanbul: Bilimevi Yayınları.

Nûrî, Nâzenîn ve Mûsâ Pîrî. (2017). “Mûsîkî-i Derûnî der-Gazeliyyât-ı Visâl-i Şîrâzî”, Mecelle-i Fünûn-ı Edebî Dârâ-yı Rütbe-i İlmî-Pejûhişî (Ulûm-ı İnsânî), Sâl-i Nehum, Şumâre 3 (Pey-â-pey 20), s. 17-78.

Mum, Cafer. (2004). “Halepli Edîb Dîvânı (İnceleme-Tenkitli Metin-Cinaslar Sözlüğü)”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Mîrsâdıkî (Zulkadr), Meymenet. (1376), Vâje-nâme-i Huner-i Şâ‘irî, Çâp-ı Devvum (hemrâh bâ-efzûdehâ), Tahrân: Kitâb-ı Mehnâz.

Köse, Nerin. (1996). “Türk Halk Hikâyelerinde (Yapı) Structure”, Araştırmalar I, Ankara: Milli Folklor Yayınları, s. 20-60.

Köksal, Fatih. (2011). “Nesir”, Klâsik Dönem Osmanlı Nesri, Editör: Ömür Ceylan, Gözden Geçirilmiş ve Genişletilmiş Yeni Baskı, İstanbul: Kesit Yayınları, s. 1337.

Kavruk, Hasan. (1998). Eski Türk Edebiyatında Mensûr Hikâyeler, İstanbul: MEB Yayınları.

Karabey, Turgut ve Mehmet Atalay. (1998). Neşâtî - Şerh-i Müşkilât-ı Ba‘z-ı Kasâ’id-i Urfî, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayını.

Kâmyâr, Takî Vahîdiyân. (1389). “Nesr-i Müsecca‘-ı Fârsî râ Be-şinâsîm”, Nâme-i Ferhengistân, Dovre 4, Şumâre 3 (pey-â-pey 15), s. 58-77.

Horata, Osman. (2009). Has Bahçede Hazan Vakti XVIII. Yüzyıl: Son Klasik Dönem Türk Edebiyatı, Ankara: Akçağ Yayınları.

es-Sa‘âlebî, Ebû Mansûr. (2009). Ez-Zarâif ve’l-Letâif ve’l-Yevâkit fi Ba’zi’l-Mevâkit, Tahkik: Nâsır Muhammedî Muhammed Câd, Kahire, s. 138.

er-Râzî, Fahruddin. (1981). Tefsîru’l-Fahri’r-Râzî, C.9, 1. Baskı, Beyrut.

Ensari, Muhammed Veliyyulhak. (1378). Külliyât-ı Urfî-i Şîrâzî, 3 C, Tahrân: Muessese-i İntişârât u Çap-ı Dânişgâh-ı Tahrân.

el-Hilâlî, Muhammed Takiyuddin b. Abdulkâdir. (2006). Sebîlu’r-Reşşâd fî-Hedyi Hayru’l-İbâd, Kâhire.

Ebû Hayyân. (1969). Dîvânu Ebî Hayyân el-Endülüsî, Tahkik: Ahmed Matlûb, Hadîce el-Hadîsî, 1. Baskı, Bağdâd.

Çaldak, Süleyman ve Kâzım Yoldaş (2000). Şerh-i Müşkilât-ı Ba‘z’ı Kasâ’id-i Urfî – Neşâtî, Malatya: Kubbealtı Yayıncılık.

Çaldak, Süleyman. (2006). “Eski Türk Edebiyatında Nesir (Düz Yazı)”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Aylık Eğitim Dergisi, Yıl: 7, S. 77-78, s. 74-90.

Coşkun, Menderes. (2010). Sözün Büyüsü Edebî Sanatlar, İstanbul: Dergâh Yayınları.

Bilgegil, Kaya. (1989). Edebiyat Bilgi ve Teorileri (Belâgat), 2. Baskı, İstanbul: Enderun Kitabevi.

Belli, Handan. (2017). “Klasik Türk Şiirinde Terkiplerin Edebî Yönü (Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî Örneği)”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.

Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi-Cover

ISSN: 1306-8253
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 1994
Yayıncı: Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Türk Kültürü Açısından Hacı Bektaş-ı Veli Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi