Background: This study aims to evaluate the surgical outcomes ofprosthetic valve endocarditis.Methods: A total of 21 patients (6 males, 15 females; mean age58.9±12.6 years; range, 33 to 79 years) who were surgicallytreated for prosthetic valve endocarditis between January 2013 andJanuary 2018 were retrospectively analyzed. Surgical indicationsincluded persistent fever for more than seven days after antibiotherapy,congestive heart failure refractory to medical treatment, vegetationslarger than 1 cm on echocardiography, the presence of fungalendocarditis, severe valvular leak and valvular dysfunction, andstaphylococcal prosthetic valve endocarditis.Results: Five patients had previous aortic valve replacement andthree of the aortic prostheses were re-replaced. Two patientshad coexisting native mitral valve endocarditis and double valvereplacement was done. Thirteen patients had previous mitral valvereplacement and 12 of the mitral prostheses were re-replaced.One patient had coexisting native aortic valve endocarditis anddouble valve re-replacement was done. Three patients had previousaortic valve replacement + mitral valve replacement. Mitral valveendocarditis was diagnosed in two patients and these patients hadonly mitral valve re-replacement. The other patient had double valveendocarditis, and double valve replacement was done. The meantime from the first operation to the development of endocarditis was7.3±5.7 years. Of five lost patients, two died from multiple organfailure, one from low cardiac output, one from pneumonia, and onefrom respiratory failure.Conclusion: Radical resection of the infected tissues is critical toachieve favorable surgical outcomes. Single valve replacement of theinfected valve may be preferred in patients having previous doublevalve replacement. Mechanical valves or bioprostheses can be usedfor re-replacement procedures. "> Amaç: Bu çalışmada protez kapak endokarditinin cerrahi sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: Ocak 2013 - Ocak 2018 tarihleri arasında protez kapak endokarditi nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilen toplam 21 hasta (6 erkek, 15 kadın; ort. yaş 58.9±12.6 yıl; dağılım, 33-79 yıl) retrospektif olarak incelendi. Cerrahi endikasyonlar antibiyotik tedavisinden sonra yedi günden uzun süren inatçı ateş, medikal tedaviye dirençli konjestif kalp yetmezliği, ekokardiyografide 1 cm’den büyük vejetasyon, fungal endokardit, ciddi valvüler kaçak ve valvüler disfonksiyon varlığı ve stafilokok protez kapak endokarditi idi. Bulgular: Beş hastaya daha önce aort kapak replasmanı yapılmıştı ve aort protezlerinin üçü yeniden değiştirilmişti. İki hastada beraberinde nativ mitral kapak endokarditi olup, çift kapak replasmanı yapıldı. On üç hastaya daha önce mitral kapak replasmanı yapılmıştı ve mitral protezlerin 12’si yeniden değiştirilmişti. Bir hastada beraberinde nativ aort kapak endokarditi olup, çift kapak replasmanı yapıldı. Üç hastaya daha önce aort kapak replasmanı + mitral kapak replasmanı yapılmıştı. İki hastaya mitral kapak endokarditi tanısı kondu ve bu hastalarda yalnızca mitral kapak yeniden değiştirildi. Diğer hastada iki kapakta da endokardit vardı ve çift kapak replasmanı yapıldı. İlk ameliyattan endokardit gelişimine kadar geçen ortalama süre 7.3±5.7 yıl idi. Kaybedilen beş hastanın ikisi çoklu organ yetmezliğine, biri düşük kalp debisine, biri pnömoniye ve biri de solunum yetmezliğine bağlı olarak kaybedildi. Sonuç: Olumlu cerrahi sonuç elde etmek için enfekte dokuların radikal rezeksiyonu önemlidir. Öncesinde çift kapak replasmanı yapılmış hastalarda yalnızca enfekte olan kapağın değiştirilmesi tercih edilebilir. Yeniden yapılan replasman işlemlerinde mekanik kapaklar veya biyoprotezler tercih edilebilir. "> Amaç: Bu çalışmada protez kapak endokarditinin cerrahi sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: Ocak 2013 - Ocak 2018 tarihleri arasında protez kapak endokarditi nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilen toplam 21 hasta (6 erkek, 15 kadın; ort. yaş 58.9±12.6 yıl; dağılım, 33-79 yıl) retrospektif olarak incelendi. Cerrahi endikasyonlar antibiyotik tedavisinden sonra yedi günden uzun süren inatçı ateş, medikal tedaviye dirençli konjestif kalp yetmezliği, ekokardiyografide 1 cm’den büyük vejetasyon, fungal endokardit, ciddi valvüler kaçak ve valvüler disfonksiyon varlığı ve stafilokok protez kapak endokarditi idi. Bulgular: Beş hastaya daha önce aort kapak replasmanı yapılmıştı ve aort protezlerinin üçü yeniden değiştirilmişti. İki hastada beraberinde nativ mitral kapak endokarditi olup, çift kapak replasmanı yapıldı. On üç hastaya daha önce mitral kapak replasmanı yapılmıştı ve mitral protezlerin 12’si yeniden değiştirilmişti. Bir hastada beraberinde nativ aort kapak endokarditi olup, çift kapak replasmanı yapıldı. Üç hastaya daha önce aort kapak replasmanı + mitral kapak replasmanı yapılmıştı. İki hastaya mitral kapak endokarditi tanısı kondu ve bu hastalarda yalnızca mitral kapak yeniden değiştirildi. Diğer hastada iki kapakta da endokardit vardı ve çift kapak replasmanı yapıldı. İlk ameliyattan endokardit gelişimine kadar geçen ortalama süre 7.3±5.7 yıl idi. Kaybedilen beş hastanın ikisi çoklu organ yetmezliğine, biri düşük kalp debisine, biri pnömoniye ve biri de solunum yetmezliğine bağlı olarak kaybedildi. Sonuç: Olumlu cerrahi sonuç elde etmek için enfekte dokuların radikal rezeksiyonu önemlidir. Öncesinde çift kapak replasmanı yapılmış hastalarda yalnızca enfekte olan kapağın değiştirilmesi tercih edilebilir. Yeniden yapılan replasman işlemlerinde mekanik kapaklar veya biyoprotezler tercih edilebilir.