Amaç: Bu çalışmada, plörodez amacı ile kullanılan iodopovidonun farklı dozlarının etkinliği ve güvenilirliği araştırıldı ve tiroid dokusundaki histopatolojik değişiklikler değerlendirildi. Çalışma planı: Bu deneysel çalışmaya alınan 38 Albino Wistar erkek sıçan (260-320 g, 6-8 aylık) rastgele dört gruba ayırıldı. Grup 1, 2 ve 3e sırasıyla plevra içine %1, %2 ve %4lük konsantrasyonlarda 2 mL/kg iodopovidon, grup 4e plevra içine serum fizyolojik verildi. Plevral yüzeyler 30. günde makroskopik ve mikroskopik inceleme ile derecelendirildi ve tiroid dokuları histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: İodopovidon %2 ve %4lük konsantrasyonlarda daha belirgin yapışma ve enflamatuvar yanıta neden oldu. Yüzde dörtlük iodopovidon kontralateral viseral plevra yüzeyinde anlamlı olmayan mikroskopik değişiklere neden oldu. Hiçbir grupta tiroid dokusunda hipertiroidizm bulgusu olan vakuolizasyon izlenmedi. Sonuç: Etkili ve güvenli bir plörodez için %2lik iodopovidonun yeterli olacağını ve başarı sağlanamayan olgularda iodopovidon konsantrasyonunun %4e yükseltilebileceğini önermekteyiz. Ancak deney sıçanlar üzerinde çalışılmış olduğundan, insan çalışmalarında da benzer sonuçların alınabileceği kesinlik kazanmamıştır.
Background: This study aims to investigate the efficacy and safety of different doses of iodopovidone for pleurodesis and to evaluate the histopathological changes in thyroid tissue. Methods: Thirty-eight male Albino Wistar rats (260-320 g, 6-8 months old) included in this experimental study were randomly divided into four groups. Groups 1, 2, and 3 were given 2 mL/kg intrapleural iodopovidone at concentrations of 1%, 2%, 4%, respectively, while group 4 was administered intrapleural saline. The surfaces were graded by macroscopic and microscopic examination on Day 30 and thyroid tissues were histopathologically examined. Results: Iodopovidone at concentrations of 2% and 4% resulted in significantly more adhesions and inflammatory response. Four percent iodopovidone produced non- significant microscopic changes in the contralateral visceral pleural surface. No vacuolization in thyroid tissue showing hyperthyroidism was observed in the groups. Conclusion: We suggest that 2% iodopovidone is enough for an effective and safe pleurodesis and the concentration of iodopovidone may be raised to 4% in unsuccessful cases. However, as the study was conducted on rats, it still remains to be elucidated that the similar results can be achieved in human studies. ">
[PDF] Identification of the concentration of iodopovidone pleurodesis in rats for the maximal effectiveness | [PDF] Sıçanlarda maksimum etkinlik için iodopovidon plörodezis konsantrasyonunun belirlenmesi
Amaç: Bu çalışmada, plörodez amacı ile kullanılan iodopovidonun farklı dozlarının etkinliği ve güvenilirliği araştırıldı ve tiroid dokusundaki histopatolojik değişiklikler değerlendirildi. Çalışma planı: Bu deneysel çalışmaya alınan 38 Albino Wistar erkek sıçan (260-320 g, 6-8 aylık) rastgele dört gruba ayırıldı. Grup 1, 2 ve 3e sırasıyla plevra içine %1, %2 ve %4lük konsantrasyonlarda 2 mL/kg iodopovidon, grup 4e plevra içine serum fizyolojik verildi. Plevral yüzeyler 30. günde makroskopik ve mikroskopik inceleme ile derecelendirildi ve tiroid dokuları histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: İodopovidon %2 ve %4lük konsantrasyonlarda daha belirgin yapışma ve enflamatuvar yanıta neden oldu. Yüzde dörtlük iodopovidon kontralateral viseral plevra yüzeyinde anlamlı olmayan mikroskopik değişiklere neden oldu. Hiçbir grupta tiroid dokusunda hipertiroidizm bulgusu olan vakuolizasyon izlenmedi. Sonuç: Etkili ve güvenli bir plörodez için %2lik iodopovidonun yeterli olacağını ve başarı sağlanamayan olgularda iodopovidon konsantrasyonunun %4e yükseltilebileceğini önermekteyiz. Ancak deney sıçanlar üzerinde çalışılmış olduğundan, insan çalışmalarında da benzer sonuçların alınabileceği kesinlik kazanmamıştır. ">
Amaç: Bu çalışmada, plörodez amacı ile kullanılan iodopovidonun farklı dozlarının etkinliği ve güvenilirliği araştırıldı ve tiroid dokusundaki histopatolojik değişiklikler değerlendirildi. Çalışma planı: Bu deneysel çalışmaya alınan 38 Albino Wistar erkek sıçan (260-320 g, 6-8 aylık) rastgele dört gruba ayırıldı. Grup 1, 2 ve 3e sırasıyla plevra içine %1, %2 ve %4lük konsantrasyonlarda 2 mL/kg iodopovidon, grup 4e plevra içine serum fizyolojik verildi. Plevral yüzeyler 30. günde makroskopik ve mikroskopik inceleme ile derecelendirildi ve tiroid dokuları histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: İodopovidon %2 ve %4lük konsantrasyonlarda daha belirgin yapışma ve enflamatuvar yanıta neden oldu. Yüzde dörtlük iodopovidon kontralateral viseral plevra yüzeyinde anlamlı olmayan mikroskopik değişiklere neden oldu. Hiçbir grupta tiroid dokusunda hipertiroidizm bulgusu olan vakuolizasyon izlenmedi. Sonuç: Etkili ve güvenli bir plörodez için %2lik iodopovidonun yeterli olacağını ve başarı sağlanamayan olgularda iodopovidon konsantrasyonunun %4e yükseltilebileceğini önermekteyiz. Ancak deney sıçanlar üzerinde çalışılmış olduğundan, insan çalışmalarında da benzer sonuçların alınabileceği kesinlik kazanmamıştır.
Background: This study aims to investigate the efficacy and safety of different doses of iodopovidone for pleurodesis and to evaluate the histopathological changes in thyroid tissue. Methods: Thirty-eight male Albino Wistar rats (260-320 g, 6-8 months old) included in this experimental study were randomly divided into four groups. Groups 1, 2, and 3 were given 2 mL/kg intrapleural iodopovidone at concentrations of 1%, 2%, 4%, respectively, while group 4 was administered intrapleural saline. The surfaces were graded by macroscopic and microscopic examination on Day 30 and thyroid tissues were histopathologically examined. Results: Iodopovidone at concentrations of 2% and 4% resulted in significantly more adhesions and inflammatory response. Four percent iodopovidone produced non- significant microscopic changes in the contralateral visceral pleural surface. No vacuolization in thyroid tissue showing hyperthyroidism was observed in the groups. Conclusion: We suggest that 2% iodopovidone is enough for an effective and safe pleurodesis and the concentration of iodopovidone may be raised to 4% in unsuccessful cases. However, as the study was conducted on rats, it still remains to be elucidated that the similar results can be achieved in human studies. ">
Identification of the concentration of iodopovidone pleurodesis in rats for the maximal effectiveness
Amaç: Bu çalışmada, plörodez amacı ile kullanılan iodopovidonun farklı dozlarının etkinliği ve güvenilirliği araştırıldı ve tiroid dokusundaki histopatolojik değişiklikler değerlendirildi. Çalışma planı: Bu deneysel çalışmaya alınan 38 Albino Wistar erkek sıçan (260-320 g, 6-8 aylık) rastgele dört gruba ayırıldı. Grup 1, 2 ve 3e sırasıyla plevra içine %1, %2 ve %4lük konsantrasyonlarda 2 mL/kg iodopovidon, grup 4e plevra içine serum fizyolojik verildi. Plevral yüzeyler 30. günde makroskopik ve mikroskopik inceleme ile derecelendirildi ve tiroid dokuları histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: İodopovidon %2 ve %4lük konsantrasyonlarda daha belirgin yapışma ve enflamatuvar yanıta neden oldu. Yüzde dörtlük iodopovidon kontralateral viseral plevra yüzeyinde anlamlı olmayan mikroskopik değişiklere neden oldu. Hiçbir grupta tiroid dokusunda hipertiroidizm bulgusu olan vakuolizasyon izlenmedi. Sonuç: Etkili ve güvenli bir plörodez için %2lik iodopovidonun yeterli olacağını ve başarı sağlanamayan olgularda iodopovidon konsantrasyonunun %4e yükseltilebileceğini önermekteyiz. Ancak deney sıçanlar üzerinde çalışılmış olduğundan, insan çalışmalarında da benzer sonuçların alınabileceği kesinlik kazanmamıştır.
Sıçanlarda maksimum etkinlik için iodopovidon plörodezis konsantrasyonunun belirlenmesi
Background: This study aims to investigate the efficacy and safety of different doses of iodopovidone for pleurodesis and to evaluate the histopathological changes in thyroid tissue. Methods: Thirty-eight male Albino Wistar rats (260-320 g, 6-8 months old) included in this experimental study were randomly divided into four groups. Groups 1, 2, and 3 were given 2 mL/kg intrapleural iodopovidone at concentrations of 1%, 2%, 4%, respectively, while group 4 was administered intrapleural saline. The surfaces were graded by macroscopic and microscopic examination on Day 30 and thyroid tissues were histopathologically examined. Results: Iodopovidone at concentrations of 2% and 4% resulted in significantly more adhesions and inflammatory response. Four percent iodopovidone produced non- significant microscopic changes in the contralateral visceral pleural surface. No vacuolization in thyroid tissue showing hyperthyroidism was observed in the groups. Conclusion: We suggest that 2% iodopovidone is enough for an effective and safe pleurodesis and the concentration of iodopovidone may be raised to 4% in unsuccessful cases. However, as the study was conducted on rats, it still remains to be elucidated that the similar results can be achieved in human studies.
1. Agarwal R, Aggarwal AN, Gupta D, Jindal SK. Efficacy and safety of iodopovidone in chemical pleurodesis: a meta-analysis of observational studies. Respir Med 2006;100:2043-7.
2. Gözübüyük A, Ozpolat B, Ciçek AF, Caylak H, Yücel O, Kavaklı K, et al. Comparison of side effects of oxytetracycline and talc pleurodesis: an experimental study. J Cardiothorac Surg 2010;5:128. doi: 10.1186/1749-8090-5-128.
3. Marchi E, Vargas FS, Acencio MM, Antonangelo L, Teixeira LR, Genofre EH, et al. Talc and silver nitrate induce systemic inflammatory effects during the acute phase of experimental pleurodesis in rabbits. Chest 2004;125:2268-77.
4. Ozpolat B, Gazyagci S, Gözübüyük A, Ayva S, Atinkaya C. Autologous blood pleurodesis in rats to elucidate the amounts of blood required for reliable and reproducible results. J Surg Res 2010;161:228-32. doi: 10.1016/j.jss.2009.01.027.
5. Dikensoy O, Light RW. Alternative widely available, inexpensive agents for pleurodesis. Curr Opin Pulm Med 2005;11:340-4.
6. Guo Y, Tang K, Bilaceroglu S, Kalomenidis I, Salleng KJ, Lane KB, et al. Iodopovidone is as effective as doxycycline in producing pleurodesis in rabbits. Respirology 2010;15:119- 25. doi: 10.1111/j.1440-1843.2009.01671.x.
7. Yeginsu A, Karamustafaoglu A, Ozugurlu F, Etikan I. Iodopovidone pleurodesis does not effect thyroid function in normal adults. Interact Cardiovasc Thorac Surg 2007;6:563-4.
8. Olivares-Torres CA, Laniado-Laborín R, Chávez-García C, León-Gastelum C, Reyes-Escamilla A, Light RW. Iodopovidone pleurodesis for recurrent pleural effusions. Chest 2002;122:581-3.
9. Dey A, Bhuniya S, Datta Chaudhuri A, Pandit S, Saha-Dutta Chowdhury M, Sengupta A, et al. Iodopovidone pleurodesis: experience of a tertiary hospital in Kolkata. Singapore Med J 2010;51:163-5.
10. Caglayan B, Torun E, Turan D, Fidan A, Gemici C, Sarac G, et al. Efficacy of iodopovidone pleurodesis and comparison of small-bore catheter versus large-bore chest tube. Ann Surg Oncol 2008;15:2594-9. doi: 10.1245/s10434-008-0004-1.
11. Agarwal R, Aggarwal AN, Gupta D. Efficacy and safety of iodopovidone pleurodesis through tube thoracostomy. Respirology 2006;11:105-8.
12. Neto JD, de Oliveira SF, Vianna SP, Terra RM. Efficacy and safety of iodopovidone pleurodesis in malignant pleural effusions. Respirology 2010;15:115-8. doi: 10.1111/j.1440- 1843.2009.01663.x.
13. Hurewitz AN, Lidonicci K, Wu CL, Reim D, Zucker S. Histologic changes of doxycycline pleurodesis in rabbits. Effect of concentration and pH. Chest 1994;106:1241-5.
14. Yildirim E, Dural K, Yazkan R, Zengin N, Yildirim D, Gunal N, et al. Rapid pleurodesis in symptomatic malignant pleural effusion. Eur J Cardiothorac Surg 2005;27:19-22.
15. Astoul P. Pleurodesis for recurrent malignant pleural effusions: the quest for the Holy Grail. Eur J Cardiothorac Surg 2011;40:277-9. doi: 10.1016/j.ejcts.2010.11.035.
16. Brock RC. The use of silver nitrate in the production of aseptic obliterative pleuritis. Guys Hosp Rep 1942;91:99-103.
17. Taylor SA, Hooton NS, Macarthur AM. Quinacrine in the management of malignant pleural effusion. Br J Surg 1977;64:52-3.
18. Morales-Gomez J, Tellez-Becerra JL, Martınez-Ormeno JE. Pleurodesis con yodopovidona en el derrame pleural neoplasico. Rev Inst Nal Enf Resp Mex 1993;6:71-4.
19. Kelly-Garcia J, Roman-Berumen JF, Ibarra-Perez C. Iodopovidone and bleomycin pleurodesis for effusions due to malignant epithelial neoplasms. Arch Med Res 1997;28:583-5.
20. Rosai J, Tallini G. Thyroid gland. In: Rosai J, editor. Rosai and Ackermans surgical pathology. New York: Elsevier; 2011. p. 487-564.
