Background: The aim of this study is to analyze the outcomes andincidence of postoperative patient-prothesis mismatch after surgicalaortic valve replacement using supra-annular bioprosthesis andtranscatheter aortic valve implantation.Methods: Between January 2012 and June 2015, a total of 73 patients(37 males, 36 females; mean age 71.8±5.7 years; range, 65 to 82 years)who underwent either surgical aortic valve replacement using supraannularbioprosthesis (n=36) or transcatheter aortic valve implantation(n=37) were included. Postoperative patient-prothesis mismatch wasdefined as absent, mild-to-moderate, and severe, if the indexedeffective orifice area was >0.85 cm2/m2, >0.65 to <0.85 cm2/m2, and<0.65 cm2/m2, respectively. Both groups were compared in terms ofpatient-prothesis mismatch, postoperative outcomes, and mortality.Results: The overall incidence of mild-to-moderate patient-prosthesismismatch was 17.8% (13/73). No severe patient-prosthesis mismatchwas observed. Mild-to-moderate patient-prosthesis mismatch wasfound in three patients (8.1%) in the transcatheter group and in10 patients (27.8%) in the surgery group (p=0.035). Body surface areawas the significant predictor of patient-prosthesis mismatch (p=0.007).Diameters of bioprosthetic valves in the surgery and transcathetergroups were 21.4±2 and 23.9±2.6 mm, respectively (p=0.002). Earlymortality and pacemaker implantation rates were higher in thetranscatheter group (p>0.05). Postoperative outcomes were similarbetween the groups. Mid-term mortality at a mean follow-up of47.7±7.3 months was similar between the groups (p=0.158).Conclusion: In high-risk patients with severe aortic stenosis, patientprosthesismismatch is mild-to-moderate after surgical aortic valvereplacement and transcatheter aortic valve implantation; however,this has no effect on early mortality. Based on our study results, wesuggest that the use of surgical approach for aortic valve replacementmay prevent potential complications of transcatheter aortic valveimplantation. "> Amaç: Bu çalışmada supra-anüler biyoprotez kapak ile cerrahi aort kapak replasmanı ve transkateter aort kapak implantasyonunun sonuçları ve işlem sonrası hasta-protez uyumsuzluğu sıklığı incelendi. Çalışma planı: Ocak 2012 - Haziran 2015 tarihleri arasında supra-anüler biyoprotez ile cerrahi aort kapak replasmanı (n=36) veya transkateter aort kapak implantasyonu (n=37) yapılan toplam 73 hasta (37 erkek, 36 kadın; ort. yaş 71.8±5.7 yıl; dağılım, 65-82 yıl) çalışmaya alındı. İşlem sonrası hasta-protez uyumsuzluğu indekslenmiş efektif orifis alanı >0.85 cm2/m2 ise “yok”, >0.65 ila <0.85 cm2/m2 ise “hafif-orta dereceli” ve <0.65 cm2/m2 ise “ciddi” olarak tanımlandı. Her iki grup hasta-protez uyumsuzluğu, ameliyat sonrası sonuçlar ve mortalite açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Genel hafif-orta hasta-protez uyumsuzluğu sıklığı %17.8 (13/73) idi. Ciddi hasta-protez uyumsuzluğu görülmedi. Hafif-orta hasta-protez uyumsuzluğu, transkateter grubunda üç hastada (%8.1) ve cerrahi grubunda 10 hastada (%27.8) görüldü (p=0.035). Vücut yüzey alanı hasta-protez uyumsuzluğu için önemli bir öngördürücü idi (p=0.007). Cerrahi ve transkateter gruplarında biyoprotez kapak çapları sırasıyla 21.4±2 mm ve 23.9±2.6 mm idi (p=0.002). Erken mortalite ve pacemaker implantasyon oranı transkateter grubunda daha yüksekti (p>0.05). Ameliyat sonrası sonuçlar gruplar arasında benzerdi. Ortalama 47.7±7.3 aylık takip süresince orta-dönem mortalite gruplar arasında benzerdi (p=0.158). Sonuç: Ciddi aort darlığı olan yüksek riskli hastalarda, hastaprotez uyumsuzluğu cerrahi aort kapak replasmanı ve transkateter aort kapak implantasyonu sonrasında hafif-orta derecelidir; ancak bu durum erken mortaliteyi etkilememektedir. Çalışma sonuçlarımıza göre, aort kapak replasmanında cerrahi yaklaşım uygulaması transkateter aort kapak implantasyonunun muhtemel komplikasyonlarını önleyebilir. "> Amaç: Bu çalışmada supra-anüler biyoprotez kapak ile cerrahi aort kapak replasmanı ve transkateter aort kapak implantasyonunun sonuçları ve işlem sonrası hasta-protez uyumsuzluğu sıklığı incelendi. Çalışma planı: Ocak 2012 - Haziran 2015 tarihleri arasında supra-anüler biyoprotez ile cerrahi aort kapak replasmanı (n=36) veya transkateter aort kapak implantasyonu (n=37) yapılan toplam 73 hasta (37 erkek, 36 kadın; ort. yaş 71.8±5.7 yıl; dağılım, 65-82 yıl) çalışmaya alındı. İşlem sonrası hasta-protez uyumsuzluğu indekslenmiş efektif orifis alanı >0.85 cm2/m2 ise “yok”, >0.65 ila <0.85 cm2/m2 ise “hafif-orta dereceli” ve <0.65 cm2/m2 ise “ciddi” olarak tanımlandı. Her iki grup hasta-protez uyumsuzluğu, ameliyat sonrası sonuçlar ve mortalite açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Genel hafif-orta hasta-protez uyumsuzluğu sıklığı %17.8 (13/73) idi. Ciddi hasta-protez uyumsuzluğu görülmedi. Hafif-orta hasta-protez uyumsuzluğu, transkateter grubunda üç hastada (%8.1) ve cerrahi grubunda 10 hastada (%27.8) görüldü (p=0.035). Vücut yüzey alanı hasta-protez uyumsuzluğu için önemli bir öngördürücü idi (p=0.007). Cerrahi ve transkateter gruplarında biyoprotez kapak çapları sırasıyla 21.4±2 mm ve 23.9±2.6 mm idi (p=0.002). Erken mortalite ve pacemaker implantasyon oranı transkateter grubunda daha yüksekti (p>0.05). Ameliyat sonrası sonuçlar gruplar arasında benzerdi. Ortalama 47.7±7.3 aylık takip süresince orta-dönem mortalite gruplar arasında benzerdi (p=0.158). Sonuç: Ciddi aort darlığı olan yüksek riskli hastalarda, hastaprotez uyumsuzluğu cerrahi aort kapak replasmanı ve transkateter aort kapak implantasyonu sonrasında hafif-orta derecelidir; ancak bu durum erken mortaliteyi etkilememektedir. Çalışma sonuçlarımıza göre, aort kapak replasmanında cerrahi yaklaşım uygulaması transkateter aort kapak implantasyonunun muhtemel komplikasyonlarını önleyebilir.