Yalçın SEVER, Ramazan YİRCİ, İbrahim KOCABAŞ

Mesleki ve Teknik Ortaöğretim Yönetici ve Öğretmenlerinin Mesleki Eğitimde Özelleştirmeye İlişkin Görüşleri

Bu araştırmada mesleki eğitimde özelleştirmeye ilişkin mesleki ve teknik anadolu liselerinde görev yapan yönetici ve öğretmenlerin görüşlerinin nasıl olduğunun cevabı aranmıştır. Mesleki eğitim ile ilgili alan yazın taramasının yapılmasıyla beraber özelleştirme ve mesleki eğitim konusu ele alınmıştır. Nicel araştırma yönteminin tercih edildiği çalışma için araştırmacı tarafından mesleki eğitimde özelleştirmeye ilişkin görüşler ölçeği geliştirilmiştir. Ölçek araştırma için gereken verileri toplayacak toplumsal fayda, insan kaynakları ve finansman olmak üzere üç boyutlu bir model oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini İstanbul ilinde mesleki ve teknik anadolu liselerinde görev yapan tüm öğretmenler içinde 378 öğretmen oluşturmuş ve araştırmaya katılan 484 öğretmenin görüşleri değerlendirilmiştir. Yapılan analizler neticesinde mesleki eğitimde özelleştirmeye yönelik öğretmen görüşlerinin tüm boyutlarda olumlu olmadığı görülmüştür. Öğretmenlerin verdiği cevaplar göz önünde bulundurulduğunda özelleştirme ile ilgili en büyük kaygının toplumsal fayda boyutunda yaşandığı anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Özelleştirme, Mesleki Eğitim, Liberalizm

PDF

___

Adem, M. (1993). Ulusal Eğitim Politikamız ve Finansmanı. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları No:172.
Aktan, C. C. (1992). Kamu Ekonomisinden Piyasa Ekonomisine: Özelleştirme. İzmir: Aklıselim Matbaası.
Apple, M. W. (2009). Müfredatın ve Eğitimin Yeniden Yapılandırılması/Neo-liberalizmin ve Yeni-muhafazakarlığın Gündemi. D. Harvey, P. Freire, P. McLaren, M. W.
Apple, & H. A. Giroux içinde, Eleştirel Pedagoji Söyleşileri (E. Ç. Babaoğlu, Çev., s. 45-90). İstanbul: Kalkedon.
Arseven, A. D. (2001). Alan Araştırma Yöntemi. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Ateş, M. A. (2008). Türkiye'de Özelleştirme Sürecinde İstihdam ve İşsizlik Sorunu. İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı.
Bulutoğlu, K. (2004). Kamu Ekonomisine Giriş: Demokraside Devletin Ekonomik Bir Kuramı (8. b.). İstanbul: Batı Türkeli Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş. (2005). Anket Geliştirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, III(2), 133-148.
Büyüköztürk, Ş. (2016). Veri Analizi El Kitabı (22 b.). İstanbul: Pegem Akademi Yayınları.
Çam, T. (2006). Küreselleşme ve Eğitim 1980 Sonrası Neoliberal Eğitim Politikalarının Türk Eğitim Sistemine Etkisi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
Çetin, H. (2002). Liberalizmin Tarihsel Kökenleri. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(1), 79-96.
Dabakoğlu, G. (2002). Eğitimde Özelleştirmeye İlişkin Öğretmen Görüşleri (Kocaeli Örneği). Sakarya: Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Durmuş, B., Yurtkoru, E. S., & Çinko, M. (2013). Sosyal Bilimlerde SPSS'le Veri Analizi (5. b.). İstanbul: Beta Yayıncılık.
Dursun, İ. (2009). Devletin Faaliyet Alanını Belirleyen Temel Özgürlükler: Negatif ve Pozitif Özgürlükler. Akademik İncelemeler Dergisi, 4(1).
Edizdoğan, N. (2008). Kamu Maliyesi (8. b.). Bursa: Ekin Yayıncılık.
Ercan, F. (1998). Eğitim ve Kapitalizm Neo-Liberal Eğitim Ekonomisinin Eleştirisi. İstanbul: Bilim Yayıncılık.
Erdoğan, M. (2006). Aydınlanma Modernlik ve Liberalizm. Ankara: Orion Yayınevi.
Friedman, M. (1988). Kapitalizm ve Özgürlük. İstanbul: Altın Kitaplar.
Harmancı, A. K. (2010). Sağlık Hizmetlerinde Özelleştirme Uygulamaları ve Hemşirelerin Özelleştirme Uygulamalarına İlişkin Algıları. İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Harvey, D. (2005). A Brief History of Neoliberalism. New York: Oxford University Press.
Hesapçıoğlu, M., & Özcan, H. (1995). Türkiye'de Eğitimin Finansmanı ve Özel Okullar Sorunu. M.O.Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi(7), 149-167.
IMF. (2005, December). IMF. Mart 21, 2017 tarihinde IMF: https://www.imf.org/external/pubs/ft/scr/2005/cr05433.pdf adresinden alındı
İstanbul İl MEM. (2016). 2015/'16 İstatistik Verileri. İstanbul: İstanbl İl Millî Eğitim Müdürlüğü Strateji Geliştirme Bölümü.
Karasar, N. (2002). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel.
Kavak, Y. E. (1997). İlköğretimde Kaynak Arayışları. Eğitim Yönetimi Dergisi(3), 309-320.
Kışlalı, A. T. (2003). Siyasal Sistemler (6. Baskı b.). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Kline, P. (1994). An Easy Guide to Factor Analysis. New York: Routledge.
Özsoy, S. (2002). Yükseköğretimde Hakkaniyet ve Eşitlik Sorunsalı:Türkiye’deki Finansal Yapıyla İlgili Bir Çözümleme. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Sezer, N. (2013). Gelişmekte Olan Ülkelerde Özelleştirme Uygulamalarının İstihdam Üzerine Etkileri: Bangladeş, Nijerya, Arjantin ve Türkiye Örnekleri. . İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı.
Şentürk, İ. (2008). Pierre Bourdieu’nun Neoliberalizm Eleştirisi Bağlamında Eğitim Yönetimini Yeniden Düşünmek. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, XI(2), 73-98.
Şimşek, A. (1999). Türkiye’de Mesleki ve Teknik Eğitimin Yeniden Yapılanması. İstanbul: Türk Sanayicileri ve İş Adamları Derneği Yayınları.
Tezbaşaran, A. A. (2008). Likert Tipi Ölçek Hazırlama Kılavuzu (3. Sürüm b.). Mersin.
Tezcan, M. (1985). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları No:150.
TÜBİTAK. (2005). Vizyon 2023 Teknoloji Öngörü Projesi, Eğitim ve İnsan Kaynakları Sonuç ve Strateji Belgesi,. Ankara.
Yayla, A. (1998). Liberalizm. Ankara: Liberte Yayınları.
Yazıcıoğlu, Y., & Erdoğan, S. (2004). Spss Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
Yılmaz, A. (2003). Çağdaş Siyasal Akımlar. Ankara: Vadi Yayınları.
Yirci, R. (2014). Devlet Ve Vakıf Üniversitelerindeki Öğretim Elemanlarının Algılanan Örgütsel Destek, Örgütsel Bağlılık Düzeyleri İle Yükseköğretimde Özelleştirmeye İlişkin Görüşlerinin Karşılaştırılması. Elazığ: Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Bölümü Eğitim Yönetimi, Teftişi, Planlaması ve Ekonomisi Ana Bilim Dalı.
Yirci, R., & Kocabaş, İ. (2014). Eğitim Finansmanında Özel Okulların Rolü ve Alternatif Bir Model Olarak Sözleşmeli Okullar. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Özel Öğretim Kurumları Genel Müdürlüğü.
Yolcu, H. (2007). Türkiye’de İlköğretim Finansmanının Değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.