Bu prospekif çalışmanın amacı, periferik akciğer kanserlerinin tanısında bronkoskopik lavaj, bronş biyopsisi ve postbronkoskopik balgam sitolojisinin tanıdaki değerlerini saptamaktı. Bu amaçla, 1999-2001 yıllan arasında Gülhane Askeri Tıp Akademisi Göğüs Hastalıkları ve Tüberküloz Anabilim Dalı'nda yatınlarak araştırılan ve radyografik olarak periferik yerleşimli lezyonları olan 22 (ortalama yaş 64 ±9 yıl; 18'i erkek dördü kadın) ve santral lokalizasyonlu bronkoskopla görülebilen lezyonu olan 28 (ortalama yaş 61 ± 8 yıl; 26'sı erkek, ikisi kadın) toplam 50 olgu çalışmaya alındı. Bütün hastalara bronkoskopik lavaj ve bronş biyopsisi ya da transbronşiyal parankim biyopsisi uygulandı ve bronkoskopi sonrası en geç 30 dakika içinde balgam vermeleri istendi. Bütün hastaların kesin tanısı primer akciğer kanseri idi. Periferik yerleşimli olguların hiçbirisinde fıberoptik bronkoskopide endobronşiyal lezyon saptanmadı. Bronkoskopik lavaj %22.7 hastada, bronş biyopsi %50 hastada ve postbronkoskopik lavaj %31.8 hastada malignite yönünden pozitif olarak raporlandı. Santral lokalizasyonlu, bronkoskopla görülebilen lezyonu olan ikinci grupta bronkoskopik lavaj %25, bronş biyopsi %96.4, postbronkoskopik balgam sitolojisi %42.9 oranında malignite yönünden pozitif olarak raporlandı. Sonuçlarımıza göre postbronkoskopik balgam sitolojisinin, bronş biyopsisi kadar yüksek tanı değeri olmasa bile noninuaziu ve kolay olması nedeniyle endoskopik olarak görülemeyen tümörlerde tanısal yöntem olarak önemsenmesi gerektiğini düşünüyoruz.

The aim of this prospective study was to review the value of bronchoscopic lavage, transbronchial biopsy and postbronchoscopic sputum cytology in peripheral lung cancer. Two groups of patients were inuolved in the study who were treated in our clinic between the years 1999 and 2001: Group I (22 patients; average age 64 ±9 years; 18 males and four females)whose lesions were peripherally localised on chest radiographs and Group II (28 patients; average age 61 ± 8; 26 males and two females) whose lesions were centrally localised and were visible only by diagnostic bronchoscopic procedures. The following procedures and analysis were done in all patients: Cytologie analysis of prebroncoscopic sputum, bronchoscopic lavage, bronchial biopsy, and patients were asked to give sputum in 30 minutes after bronchoscopy. The final diagnosis of all patients was primary lung cancer. In the first group none of the patients had visible endobronchial lesion on fiberoptic bronchoscopy. Sputum cytology of the patients were negative before bronchoscopy. Bronchoscopic lavage cytology was positive in five of 22 patients (22.7%). Transbronchial biopsy provided better diagnostic yield (50%) than postbronchoscopic sputum (31.8%). In the second group of patients, cytologie analysis was positive 25%, 96.4% and 42.9% in bronchoscopic lavage, bronchial biopsy and postbronchoscopic sputum respectively. Our findings suggest that postbronchoscopic sputum cytology may be an important diagnostic procedure in endoscopically nonvisible pulmonary cancer. Since its application is easy and noninvasive, cytologie analysis of postbronchoscopic sputum may be preferable to bronchoscopic biopsy although a favorable diagnostic yield is not expected.