Necmettin CİHANGİROĞLU, Abdülkadir TEKE, MUSA ÖZATA, Özay ÇELEN

Mesleki Özendiriciler ve Kararlara Katılım Örgütsel Bağlılığı Etkiliyor Mu?

AMAÇ: Bu araştırma; mesleki özendiriciler ve kararlara katılımın, örgütsel bağlılığı etkileyip- etkilemediğini analiz etmek amacıyla yapılmıştır. YÖNTEM: Araştırma, Ankara ilinde bulunan bir eğitim ve araştırma hastanesinde görevli 422 hekim üzerinde, Kasım-Aralık 2012 döneminde kesitsel olarak yapılmıştır. Çalışmada örneklem seçilmeyerek tüm hekimlere ulaşılması hedeflenmiştir. Sonuç olarak 650 anket dağıtılmış, 530u geri dönmüş (%81,5), eksik ve hatalı cevaplandırılan 108 soru formu değerlendirilme dışı bırakılmıştır. Geriye kalan 422 soru formu çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. BULGULAR: Araştırma sonucunda; hekimlerin genel örgütsel bağlılık puanlarının, orta düzeyde (2.98±0.27) olduğu, mesleki özendiriciler ve kararlara katılıma yönelik tutumların ise daha alt düzeyde olduğu (sırasıyla 2,68±0,67 ve 2,35±0,56) görülmüştür. Hekimlik görevi dışında idari görevleri de olan personelin genel örgütsel bağlılık puanları, idari görevi olmayan hekimlerden, istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek çıkmıştır (p=0.005). Diğer yandan, hizmet yılı 21-30 arasında olan hekimlerin genel örgütsel bağlılık puanlarının (p=0.033) ve normatif bağlılık puanlarının (p=0.027), diğer yaş gruplarına ait puanlardan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olduğu görülmüştür. Genel örgütsel bağlılık ile mesleki özendiriciler ve kararlara katılım arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ve pozitif yönde bir ilişki olduğu (sırasıyla; r=0,215, p

Do Professional Incentives and Participation to Decision-Making Affect Organizational Commitment?

AIM: The aim of this study was to investigate whether professional incentives and participation in decision-making affected organizational commitment. METHODS: This cross-sectional study was conducted between November and December 2012 with 422 physicians assigned to a training and research hospital in Ankara. A study sample was selected, and an attempt was made to reach all physicians. As result, 650 questionnaires were distributed, 530 (81.5%) of which were completed and returned. A total of 108 questionnaires that were incomplete or completed erroneously were excluded for our evaluation. The remaining 422 questionnaire forms were evaluated within the context of this study. RESULTS: Based on the study results, it was observed that general organizational commitment scores among the physicians were at a moderate level (2.98±0.27), while the attitudes towards professional incentives and participation towards decision-making were lower (2.68±0.67 and 2.35±0.56, respectively) in comparison. The general organization commitment scores of physicians with administrative duties in addition to their tasks as physicians was higher than the scores of physicians without administrative duties (p=0.005). In addition, the general organizational commitment scores (p=0.033) and normative commitment scores (p=0.027) of physicians in the group with 21-30 years of service were statistically significantly higher than the scores of the other groups. It was determined that a statistically significant and positive relationship existed between the general organizational commitment of physicians and the professional incentives and participation to decision-making (r=0.215, p<0.001 and r=0.260, p<0.001, respectively). CONCLUSION: Based on these results, it is possible to state that in order to ensure employee commitment (which is gradually becoming more important for organizations with each passing day), it is imperative for managers to make greater use of professional incentives and to place more emphasis on ensuring that workers also participate in the decision-making processes.

PDF

___

1. Örücü E, Kanbur A. Örgütsel-yönetsel motivasyon faktörlerinin çalışanların performans ve verimliliğine etkilerini incelemeye yönelik ampirik bir çalışma. Yönetim ve Ekonomi, 2008;15(1): 85- 97.
2. Lindner JR. Understanding employee motivation. Journal of Extension, 1998; 36 (3):28-43.
3. Kuşluvan Z. Örgütlerde motivasyonun önemi ve kullanılan motivasyon araçları. Human Reseurces:İnsan Kaynakları ve Yönetim Dergisi, 1999; 3(3):55-64.
4. Bayo-Moriones A, Galdon-Sanchez JE, Güell M. Is seniority-based pay used as a motivation device? Evidence from plant level data. IZA Discussion Paper Series, Discussion Paper No:1321, September 2004.
5. Özyer K, Kanbur E. Toplam kalite yönetiminden yöneticilerin motivasyonuna uzanan yolun incelenmesi üzerine ampirik bir araştırma. Zeitschrift für die Welt der Türken, 2012;4(2): 213- 232.
6. Sabuncuoğlu Z, Tüz M. Örgütsel psikoloji. Bursa: Furkan Ofset, Gözden Geçirilmiş 4. Baskı;2003.
7. Mülder M, Wilke H. Participation and power equalization. Organizational Behaviour and Human Performance, 1970;5(5):430-448.
8. Mitchell M, Marchington A, Wilkinson P, Goodman J. Understanding the meaning of participation: Views from the workplace. Human Relations, 1994; 47(8):867-894.
9. Locke EA, Schweıger DM, Lathan GP, Participation in decision making: Whwn should It be used?. Organizational Dynamics, 1986;14:65- 79.
10. Bursalıoğlu Z. Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara: Pegem Özel Eğitim ve Hizmetleri, 10. Baskı;1998.
11. French JRP, Israel J, As D. An experiment on Participation in a Norwegian Factory. Human Relations, 1960;13(1):3-19.
12. Wang Y. Trust and decision making style in chinese township- village enterprises. Journal of Management Psychology, 2003;18( 6):541-556.
13. Coşkun R. Modern Yönetim Yaklaşımları Gücün ve Sorumluluğun Organizasyona Yayılması: Çalışanı Güçlendirme. İstanbul: Beta Yayınları;2002.
14. Celep C. Okullarda işbirlikçi karar verme ve yöneticinin rolü. Eğitim Yönetimi, 1996; 2(19):49- 58.
15. Aydınlı Hİ. İş doyumunu etkileyen değişkenler ve bir uygulama. Üçüncü Sektör Kooperatifçilik Dergisi, 2005;149 (Temmuz-Ağustos): 62-84.
16. Vandenberg RJ, Scarpello V. A longitudinal assessment of the determinant relationship between employee commitments to the occupation and the organization. Journal of Organizational Behavior, 1994;15(6): 535-547.
17. Wasti A. Commitment profiles: combinations of organizational commitment forms and job outcomes. Journal of Vocational Behavior, 2005; 67:290-308.
18. Meyer JP, Allen NJ. A three-component conceptualization of organizational commitment. Human Resource Management, 1991; 1(1): 61-89.
19. Mowday RT, Steers R, Porter L. Employee- Organisation Linkages: The Psychology of Commitment. London: Absenteeism and Turnover, Academic Press:1982.
20. Mowday RT. Reflections on the study and relevance of organizational commitment. Human Resource Management Review, 1998; 8 (4): 387- 401.
21. Meyer JP, Allen NJ. Testing the side-bet theory of organizational commitment: Some methodological consideretions. Journal of Applied Psychology, 1984; 69 (3): 372378.
22. Erdil O, Keskin H. Güçlendirmeyle iş tatmini, iş stresi ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişkiler: Bir alan çalışması. İ.Ü.İşletme Fakültesi Dergisi, 2003;32 (1):7-24.
23. Meyer JP, Allen NJ. Commitment in the Workplace. Sage, Thousand Oaks:1997.
24. Meyer JP, Allen NJ, Smith CA. Commitment to organizations and occupations: Extension and test of a three-component conceptualization. Journal of Applied Psychology, 1993;78: 538-551.
25. Allen NJ, Meyer JP. The measurement and antecedents of affective, continuance and normative commitment to the organization. Journal of Occupational Psychology, 1990;63(1): 1-18.
26. Price JL, Mueller CW. Professional Turnover: The Case of Nurses. New York: SP Medical and Scientific;1981.
27. Aiken M, Hage J. Organizational interdependence and intra-organizational structure. American Sociological Review, 1968; 33(6):912-930.
28. Cihangiroğlu N. Örgütsel Bağlılığın Belirleyicileri Olarak Örgütsel Adalet ve Kararlara Katılım. Doktora Tezi, 2009;189-190.
29. Cihangiroğlu N, Şahin B. Mesleki özendiricilerin örgütsel bağlılık ile ilişkisi. 1. Uluslar arası İşletme Yönetimi ve Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kongresi Bildiri Kitapçığı, Bakü, 23-25 Kasım 2012; 393- 405.
30. Örs M, Acuner AM, Sarp N, Önder ÖF. Antalya Tıp Fakültesi Hastanesinde, Antalya SSK Kurumu Hastanesinde ve Antalya Devlet Hastanesinde çalışan hekimler ile hemşirelerin örgütlerine bağlılıklarına ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 2003;56 (4): 220.
31. Abdullah MHA, Shaw JD. Personal factors and organizational commitment: main interactive effects in the united Arab Emirates. Journal of Managerial Issues, 1999;11(1):90.
32. Benkhoff B. Disentangling organizational commitment. Personel Review, 1997;26(1-2): 114.
33. Durna U, Eren V. Üç Bağlılık Unsuru Ekseninde Örgütsel Bağlılık. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 2005;6 (2):214.
34. Angle H, Perry J. An empirical assesment of organizational commitment and organizational effectivennes. Administirative Science Quarterly, 1981;26: 1-14.
35. Ketchand AA, Strewser JR. The existence of multiple measures of organizational commitment and experience related differences in a public accounting setting. Behavioral Research in Accounting, 1998;110:109-137.
36. Balay R.Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık. Ankara, Nobel Yayın Dağıtım, 2000;56.
37. Obeng K, Ugboro I. Organizational commitment among public transit employees: An assessment study. Journal of The Transportation Research Forum, 2003;57(2): 83-98.