SOSYAL ÇALIŞMA VE ÇOCUĞUN İYİLİK HALİ

Çocuğun iyilik haline ulaşılması, onun ihmalden kötü muameleden uzak ve tam güven içerisinde bulunması anlamına gelmektedir. Bu durum, çocuğun temel gereksinimleri olan, gerektiği şekilde beslenme, desteklenme ve teşvik edilme, cesaretlendirme ve uygun bir sosyal çevrede büyüme ve gelişmesinin olanaklı hale getirilmesini gerektirir. Gelişmiş ülkelerde ebeveynlerin yeterince iyi anne babalık yapabilmeleri için çocuk refahı hizmetleri sunan kurumlar tarafından desteklenmesi, çocukların optimal gelişim olanaklarına sahip olabilmeleri, duygusal doyum sağlayabilmeleri ve sağlıklı, bağımsız bireyler olarak yaşayabilmeleri için neredeyse limitsiz, sınırsız sayılabilecek gereksinim-temelli düzenlemeler bulunmaktadır. Aşağıdaki çalışmada, çocukların iyilik halinin desteklenmesi, sağlıklı bireyler olarak büyüyebilmeleri, yaşam kalitelerinin arttırılması için sağlanabilecek kaynaklar, zorluklarla baş edebilmeleri konularında sosyal çalışmacının ne tür çalışmalar yapabileceği konuları değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Çocuğun iyilik hali, sosyal çalışma, sosyal çalışmacı

Social Work and Child Well-Being

Achieving child well-being means that a child is safe from child neglect. This requires that a child’s needs are met and that the child be able to grow and develop in an environment that provides consistent nurture, support, and stimulation. In the developed countries there are no limits to what child welfare services can provide; the system should promote standards of good enough parenting that will provide a child with the developmental opportunities and emotional nurture needed to grow into an adult who can live as independently as possible. In this study, the social support concept that is important for the life quality and well-being of children, their resources of support and the types of social work that can be done by social workers in coping with their difficulties have been evaluated.

Keywords:

Child Well-being, social work, social worker,

PDF

___

Acar, B. Yüksel ve Acar H. (2002). “Sistem Kuramı- Ekolojik Sistem Kuramı ve Sosyal Hizmet: Temel Kavramlar ve Farklılıklar”. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, H.Ü. SHYO Yayını, Cilt:13, Sayı!, 2002: 29-35.
Aile ve Çocuk Özel ihtisas Komisyonu Raporu (2001). DPT, Ankara.
Ashman, Kirst K. ve Hull, G. H (1999). “Understanding Generalist Practice”. Chicago:Nelson Hall Publisher,
Barker, R. L. (2004). “The Social Work Dictionary”. Silver Spring, Md: NASW Press.
BM Çocuk Haklarına Dair Sözleşme, Ulusal İlk Rapor, Ankara, 1999.
Child Wel-Being, Child Poverty and Chıld Polıcy in Modern Nations (2001). (Eds.) K. Vlemincky and T. M. Smeeding. The Policy Press.
Cunningham, H. (2005). “Children and Childhood in Western Society Since 1500”. Pearson, Great Britain.
Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. (1997). T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Yayını, Ankara.
Çocuk Koruma Kanunu. 5395 Sayılı Kanun. 03.07.2005. DPT (2001). “Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Aile Özel İhtisas Komisyonu Raporu”.
Elkind, D. Childrearing and Education in A Changing World. Çev: Emine G. Kapcı. Değişen Dünyada Çocuk Yetiştirme ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları. Ankara, 2001, Yayın No:9.
Fass, P. S. (2003). Children and Globalization. Journal of History. 36 (4), 963-977. Çeviren: Nihal Ahioğlu, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2004, cilt: 37, sayı: 1, ss. 141-155.
Fraser, W. M. (1997). “Risk and Resilience in Childhood an Ecological Perspective”. Nasw Press, Washington.
Fraser, Mark W., Jeffrey M. Jenson (Edit.). (2006). “Social Policy for Children ve Families: A Risk And Resilience Perspective”. Sage Publications, California.
Holland, S. (2004). “Child and Family Assesstment in Social Work Practice”. Sage Publicatons
Holman, A. M. (1983). “Family Assestment: Tools For Understanding and İntervention”. Beverly Hills, Ca: Sage.
Karataş, K. (2001). “Toplumsal Değişme ve Aile”. Toplum ve Sosyal Hizmet” Cilt:12, Sayı:2.
Kongar, E. “Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği”. Remzi Kitabevi, 1981.
Little, M (1997). “The Re-Focussing of Children’s Service”. N. Parton (Ed. ), Child Protection and Family Support. London: Routledge. (pp. 25-38).
Loman L. A. ve Siegel, L. (2004). “An Evaluation of The Minnesota SDM Family Risk Assestment”. St. Louis, Missouri.
Maluccio, A. N., Pine, B. A. ve Tracy, E. M. (2002). “Social Work Practice with Families and Children”. Columbia University Press, New York.
Postman, N. (1995). Çocukluğun Yokoluşu. (Çev.) K. İnal. Ankara: İmge Kitabevi.
Rıdge, T. (2003). “Childhood Poverty and Social Exclusion. From A Child’s Perspective”. The Policy Pres.
Robin, M. (1991). “The Social Construction of Child Abuse and False Allegations”. Bridgehampton, New York: The Haworth Press.
Strand, V. C. (1995). “Single Parents”. Encyclopedia of Social Work (Vol. 3, pp. 2157-2164). Washington DC: Nasw Press.
Şenses, F. (2001). “Küreselleşmenin Öteki Yüzü: Yoksulluk” İletişim Yayınlar, İst.
Türkiye’de Çocuğun Durumu. (1989). DPT Yayını, Ankara. Türkiye İstatistik Kurumu İnternet Portalı, 2008.
Türkiye İstatistik Kurumu İnternet Portalı, 2008.
Türkiye Nüfus ve Vatandaşlık İdaresi İnternet Portalı, 2008.
U.S. Department of Health and Human Services (2008). Administration for Children&Families (acf.hhs.gov) Web Sitesi. Vıvıana, A. Z. (1985). “Pricing The Priceles Child: The Changing Social Value of Children”. Newyork,
Yörükoğlu, A. vd. (1968). “Yuva Çocuklarında Ruh ve Beden Gelişmesi Özellikleri”. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. Ankara:11, 2-3, ss. 70-78.