“İnsanlık Durumu” adlı kitabında Hannah Arendt “vita activa” kavramını tartışır ve onu şu üç temel insan etkinliğine göre yeniden tanımlar: emek, iş ve eylem. Arendt “siyasi alan”ın “sosyal alan”dan farklı olduğu gerçeğini vurguluyor ve bu iki kavramın çoğu zaman birbiriyle karıştırıldığını ve yanlış bir biçimde birbirlerinin yerine geçecek şekilde kullanıldığını savunuyor. Bu görüş, Brecht‟in tiyatronun işlevinin hem eğitmek hem de eğlendirmek olduğu fikrini savunan Epik Tiyatro teorisiyle örtüşüyor. Bu doğrultuda Brecht yüzyıllardır kullanılan ve kabul gören “katharsis” kavramına karşı çıkıyor. Amacı, seyircilerin sorgulayan ve eleştiren bir tavır edinmeleri için kendilerini karakterlerle özdeşleştirme eğilimlerini kırmaktır. Bundan dolayı Arendt‟in insanlar arasındaki ilişkiler ağı gerektiren“eylem” tanımı ve onun siyasi örgütlenme fikri Brecht‟in Epik Tiyatro teorisiyle örtüşmektedir.