Uluslararası İşgücü Kanunu Çerçevesinde Türkiye'de Yabancıların Çalışması

Türkiye'de yabancılar sınırlı ve şartlara bağlı olarak çalışma hakkına sahiptirler. Yabancıların çalışmasının temel şartlarından olan çalışma izni 2003 yılından itibaren Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilmektedir. Çalışma mevzuatı içerisinde çok sayıda yabancıya istisnai veya ayrıcalıklı kurallar uygulanır. Çalışan yabancılar ve işverenleri mevzuata uyum bakımdan ciddi olarak denetlenmekte olup hukuka aykırılık durumunda idari yaptırımlar ile sınırdışı edilme cezası uygulanmaktadır. Yabancı istihdamına ilişkin işlemleri ve politikaları merkezileştirme hedefindeki Uluslararası İşgücü Kanunu yabancı istihdamı konusunda önemli değişiklikler getirmektedir. Kanun; merkezi yabancı istihdam politikası ve kurumlarının oluşturulmasını, nitelikli yabancı işgücünün teşvik edilmesini ve yabancıların çalışma kurallarının yeniden belirlenmesini sağlamaktadır.

Working of Foreigners in Turkey in the Context of International Workforce Law

Foreigners in Turkey have right to work limitedly and conditionally. Work permit, one of the basic conditions of working of foreigners, is issued by Ministry of Labor and Social Security since 2003. Exceptional or privileged rules are applied to kinds of foreigners inside the working regulations. Working foreigners and their employer are severely audited in the context of compliance with the working rules and administrative sanctions and deportment are applied in the case of illegality. International Workforce Law, whose objective is to centralize the procedures and policies regarding employment of foreigners, makes significant changes in the employment of foreigners. The law provides to set centralized institutions and policies of employment of foreigners, to encourage qualified foreign labor and to determine rules of working of foreigners again.

PDF

___

Alp, M. (2004). Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun. AÜHFD, 53/2.
Aybay, R. (2010). Yabancılar Hukuku. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı (AFAD). (2015). Afet Raporu Suriye. 6 Aralık 2015 tarihinde http://www. afad.gov.tr adresinden erişildi.
Çalışma Genel Müdürlüğü Yabancılar Daire Başkanlığı. (2016). 6 Ocak 2016 tarihinde http://www.calismaizni.gov.tr/yabancilar/ yabancilara-yasak-meslekler adresinden eri- şildi.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. (2003). Yabancıların Çalışma İzinleri, Ankara.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. (2004). Kayıtdışı İstihdam ve Yabancı Ka- çak İşçi İstihdamı, Ankara.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. (2016). 2015 Çalışma Hayatı İstatistikleri. Ankara.
Çelikel, A. (2013). Yabancılar Hukuku. İstanbul: Beta.
Çiçekli, B. (2004). Yabancıların Çalışma İzinleri. Ankara: TİSK.
Ekşi, N. (2012). Yabancılar Hukukuna İliş- kin Temel Konular. İstanbul: Beta.
Erken, B. (2013). Türkiye'de Yabancıların Çalışma İzinleri. Ankara: Seçkin.
Güzel, A. vd. (2014). Sosyal Güvenlik Hukuku. İstanbul: Beta.
İçduygu, A. (2004). Türkiye'de Kaçak Göç, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası.
İçişleri Bakanlığı Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü. 12 Aralık 2015 tarihinde http://www.nvi.gov.tr/Sik_Sorulan_Sorular adresinden erişildi.
İnsan Ticareti AB Hibe Projesi. (2009). Türk Hukukunda İnsan Ticareti Suçu El Kitabı. Ankara.
Kaboğlu, İ. Ö. (2009). Anayasada Sosyal Haklar Alanı ve Sınırları. Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu Bildirgesi.
Karaca, M. (2006). Avrupa Birliği ve Türkiye. Ankara: Anadolu Yayıncılık.
Kıral, H. (2006). Yabancıların Türkiye'de Çalışma Esasları. Ankara: TİSK.
Lordoğlu, K. vd. (2004). Türkiye'de Enformel İstihdam ve Yabancı Kaçak İşgücü.
İstanbul: Marmara Üniversitesi Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Bölümü.
Maliye Bakanlığı (2016). Yıllık Ekonomik Rapor 2015. Ankara.
Süzek, S. (2009). İş Hukuku. İstanbul: Beta.
Toksöz, G. vd. (2012). Türkiye'ye Düzensiz Emek Göçü ve Göçmenlerin İşgücü Piyasasındaki Durumları. Ankara: IOM.
Töre, N. (2014). Türkiye'de Yabancıların Çalışma Şartları. TİSK Akademi. 9/18.
Uluslararası Göç Örgütü. (2013). Göç Terimleri Sözlüğü. Ed. R. Perruchoud ve J. Redpath. Ankara.