Stanley Cavell, Ludwig Wittgenstein’ın Felsefi Soruşturmalar eserini şüphecilik tehdidine karşı verilen felsefi tepkiler toplamı olarak okur. Ancak şüpheciliğin çözülecek entelektüel bir bilmeceye indirgendiği, şüpheciliğe karşı geliştirilen yaygın Wittgenstein yorumlarını eleştirir. Ona göre Wittgenstein’ın argümanları şüpheci tehdidi defetmez, tersine, Wittgenstein’ın argümanları dil kullanan varlıklar olarak dünyayla ilişkimizin yalnızca bir bilme ilişkisine indirgenemeyeceğini belirten ‘şüpheciliğin hakikatini’ ortaya çıkarır. Bu hakikat hem şüpheci hem de şüphecilik karşıtı argümanlarda ihmal edilen şüpheci tehdidin politik ve toplumsal boyutlarına işaret eder. Cavell şüpheciliğin politik ve toplumsal olarak inşa edilmiş gramer kriterlerine karşı geliştirilen epistemolojik bir güvensizlik olduğunu gösterir. Şüpheci argümanlar gramer kriterlerinin epistemolojik otoritesini tamamen reddederken, şüpheciliğe karşı argümanlar bu otoriteyi koşulsuz destekler. Cavell her ikisini de dil kullanıcılarının gramer kriterlerinin oluşumundaki ahlaki ve politik katılımlarını ihmal etmekle eleştirir. Cavell, Jean-Jacques Rousseau’nun toplumsal sözleşme kuramına referansla, dil kullanıcılarının gramer kriterleriyle ilişkilerinin ahlaki ve politik boyutlarını tartışır, ve gramer kriterlerinin şüphecilik tehdidi karşısındaki kırılganlığının şüpheci ve şüpheciliğe karşı argümanlarda anlaşıldığı gibi bir eksiklik olmadığını, tersine dil edimlerimizin içkin bir koşulu olduğunu savunur. 

Stanley Cavell reads Ludwig Wittgenstein’s Philosophical Investigations as a collection of philosophical responses to the threat of skepticism. However, he criticizes the widely held anti-skeptical interpretations of Wittgenstein for reducing the problem of skepticism to an intellectual riddle to be solved. Cavell claims that Wittgenstein’s arguments do not defeat the skeptical threat but reveals what he calls ‘the truth of skepticism’ according to which our relation to the world as language users cannot be reduced to that of mere knowing. The truth of skepticism points to political and social dimensions of the threat of skepticism which are ignored in both skeptical and anti-skeptical arguments. Cavell shows how skepticism is a form of epistemological mistrust towards politically and socially established grammatical criteria. The skeptic totally repudiates the epistemic authority of grammatical criteria, and the anti-skeptic endorses it unconditionally. Cavell criticizes both of them for ignoring language users’ moral and political participation in the formation of grammatical criteria. He refers to Jean-Jacques Rousseau’s social contract theory to discuss the moral and political dimensions of language users’ relations to grammatical criteria, and argues that the vulnerability of our grammatical criteria to the skeptical threat is not a deficiency as the skeptic and the anti-skeptic seem to think alike, but an inherent condition of our speech acts.