İslâm ilim ve düşünce geleneğinde, erken dönemin metinlerini tahkîk metodu ile yorumlayan, farklı disiplinlerde şerhlere ana metin teşkil eden eserler veren ve Vaz‘iyye ilmini bağımsız bir disiplin haline getiren Adudüddin el-Îcî’nin (ö.756/1355) ilmî kişiliğinin ve İslâm düşence geleneğindeki konumun ele alındığı bu eser, farklı akademisyenlerin katkılarıyla oluşturulmuştur. Îcî’nin bazı risalelerinin tahkik ve tercümesinin de sunulduğu eserde oldukça bilgi aktarımından dolayı, makaleler arası benzerlikler de göz önüne alınarak olabildiğince genel ve önemli hususlara temas etmeye çalışılmıştır. Eserin özeti bağlamında makalelere yönelik şu değerlendirmeleri sunabiliriz: