Bu araştırmada, genelde, ılıman, yağışlı ve ormanlık bölgelerin ürünü olarak ortaya çıkan, 18. Yüzyıl ortaları ve 20. Yüzyıl başları biçiminde tarihlenebilen evlerin yapısal sistemleri incelenmektedir. Her bölgenin yöresel özellikleri ve ahşap malzeme olanakları sonucu meydana gelen yapısal sistemleri, temelden çatıya kadar irdelenerek oluşturulan "yapı strüktürleri" ile bölgenin genel yapısal kurgu özellikleri saptanmaya çalışılmaktadır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, genelde kârgir zemin kat duvarları üstüne düzenlenen ahşap karkas sistem, duvar kurgusu biçimine göre çeşitlilik göstermekte ve adlandırılmaktadır. Bir başkent ürünü olarak ortaya çıkan İstanbul evleri ve etkilediği yerleşimler dışındaki bölgelerde, ahşap evler çoğunlukla ahşap karkas arası dolgulu olarak üretilmektedir. Benzer özellikler taşıyan yapı sistemlerinin yer aldığı bölgeler arasında bir gruplandırma çalışmasına gidilerek yapısal sistem bölgeleri oluşturulmaktadır

In this research, in general, the structural system of mid,18th and early 20th century houses, which are the products of mild and rainy regions covered with trees, are studied. The structural system, formed with different regional characteristics of every region and wooden material availability is examined from foundation to roof by forming “building structures” to identify the general structural installation characteristics. In line with the findings, in general, the wooden skeleton system arranged on masonry ground walls shows some variations and, are named according to their wall structure. Other than Istanbul houses as capital city products, and other influenced houses in the surrounding region, wooden houses are constructed as skeleton structures with fillings. By grouping the region with similar structural systems, structural system region are formed.