Bazı yonca varyetlerinde kuru madde ve organik madde sindirebilirlikleri ve metabolik enerji değerleri

Bu araştırmada, in vitro yöntemlerden sellülaz yöntemi uygulanarak sekiz yonca varyetesinin (birinci ve ikinci biçim) kuru madde ve organik madde Sindirilebilirlikleri ile metabolik enerji değerlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla yonca örnekleri Trichoderma viride mikroorganizmasından elde edilen sellülaz enzimi ile 24 saat inkUbasyona maruz bırakılmışlardır. Araştırma sonucunda, kuru madde ve organik madde Sindirilebilirlikleri ile metabolik enerji değerleri bakımından varyeteler ve biçimler arasındaki farklılıklar istatistik: olarak önemli bulunmuştur (p0.05), bu varyeteler Elçi ve Mesa Sirsa varyeteleri ile karşılaştırıldığında aralarındaki farklılıklar önemli bulunmuştur (p

Metobolizable energy values and dry matter and organic matter digestibilities of soma alfalfa verieties

The purpose of this research is to determine of dry matter(DM). and organic matter(OM) digestibility and the metabolizable energy(ME) values of 8 alfalfa varieties(first and second cut) by using in vitro cellulase method. Alfalfa samples were incubated 24 hours by cellulase enzyme obtained from Trichoderma viride microorganism. In conclusion, the differences in the digestibility of DM and OM and ME values among varieties and harvesting times were found statistically significant (p0.05). When these varieties compared with Elçi and Mesa Sirsa variétés, the differences between them were found statistically significant (p

PDF

___

Akyıldız, A. R. 1984. Yemler Bilgisi ve Laboratuvar Kılavuzu. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yay. No:895. Uygulama Kılavuzu: 213,236s, Ankara Üniv. Basmevi. Ankara.
Allen, D. R. 1989. Feedstuffs in gradient analysis .table. Feedstuffs July 26, 61 (31) 191
Asil, A. 1989. Değişik Enzim e Muamele Sürelerinin Kaba Yemlerin "in vitro" Sindirilebilirliklerine Etkileri Üzerinde Bir Araştırma. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Aufrere, J. 1982. Etude de la prevision de la digestibilite des fourrages par une methode enzymatique. Ann. Zootech., 31 (2)111-130.
Clark, J., J. Beard, 1977. Prediction of the digestibility of ruminant feeds from their solubility in enzyme solutions. Animal Feed Science and Technobgy., 2 (2) 153-159.
Duncan, O. B. 1955. Multiple F. tests. Biometrics, 11,1-42.
Düzgüneş, O. 1983. İstatistik Metodları 1. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yayınları. No: 861, Ders Kitabı: 229, 3-218. Ankara.
Goto, I., D.J. Minson, 1977. Prediction of the dry matter digestibility of tropical grasses using a pepsin-cellulase assay. Animal Feed Science and Techonology, 2 (3) 247-253.
Gökçeyrek, D. 1997. Bambermisin Büyütme Faktörünün Etlik Piliçlerin Performansına Etkileri Üzerine Bir Araştırma. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Guggolz, J., R. M. Saunders, G. O. Kohler and Y. J. Klopfenstein, 1963. Enzimatic evaluation of processes for improving agricultural wastes for ruminant feeds. J. Animal ScL, 21, 575
Jarrige, R. 1989. Ruminant Nutrition.. Recommend Allowances and Feed Tables. Chapter 13-14, p.198, 213-305.
Jones, D. I. H. and M. V. Hayward, 1973. A cellulase digestion technique for predicting the dry matter digestibility of grasses. J. Sci. Food Agric, 24 (11) 1419-1426.
Jones, D. I. H. and M. V. Hayward, 1975. The effect of pepsin pretreatment of herbage on the prediction of dry matter digestibility from solubility in fungal cellulase solutions. J. Sci. Food Agric, 26 (5) 711-718.
Kellner, R. J., M. Kirchgessner, 1976. A method of estimating digestibility of green fodder and roughages with cellulase in vitro. Landwirtschaftliche Forschung, 29 (3/4) 204-210.
Kellner, R. J., M. Kirchgessner, 1977. Estimation of forage digestibility by a cellulase method. Zt. Schr. Tier Physiol-Tieremahrung Futtermittelkunde, 39,9 -16.
Kellner, R. J. and M. Kirchgessner, 1978. Estimation of digestibility, metabolizable energy and net energy of forage by a cellulase method. Livestock of Production Sci., 5 (4) 373-377.
Kirchgessner, M, 1980. Hayvan Besleme (Öğretim, Öğrenim ve Uygulama Önerileri). Çeviri: A. Kılıç, 5. ed. TÜBİTAK yayını, 1985. Ankara.
Klett, R. H. 1967. A comparison of in vivo and in vitro techniques for the evaluation of varying roughage. Concentrate rations. Dissertation Abstr., (B), 27, 2758-B-2759-B
Miller, W. S. 1979. Dairy Cattle Feeding and Nutrition. Academic Press, p: 386 - 401 London.
Ocak, N. İ997. Ruminant Beslemede Kullanılan Bazı Hammaddelerinin Kesif Yem Karmalarının Korunmuş Protein Ve Enerji Karmalarının Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Ondokuz Mayıs Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi. Samsun.
Pulli, S. 1976. Cellulase digestion tecnique compared with the in vitro digestibility of forages. J. of the Scientific Society of Finland, 48 (2) 187-194.
Roughan, P. G. and R. Holland, 1977. Predicting in vivo digestibilities of herbages by exhaustive enzymic hydrolysis of cell walls. Journal of the Science of Food and Agriculture, 28(12)1057-1064.
Yazıcıoğlu, N. 1987. Ruminant Yemlerinin Sindirilebilirliklerini Saptamada Uygulanan Çeşitli in Vitro Yöntemlerinin Karşılaştırılması Üzerinde Bir Araştırma. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Yılmaz, A. 1994. Ruminant Beslemede Kullanılan Bazı Yemlerin İn Vivo Ve in Vitro Sindirilebilirlikleri Arasındaki İlişkileri. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi. Ankara.
Yücelyiğit, E., M. Zincirlioğlu ve T. Yavuz, 1993. Açıkta Serbest Sistem Besicilik. U.S. Feed Grains Council. İzmir.