19696

II. Bohemund döneminde Antakya Haçlı Prensliği (M.S. 1126-1130)

I. Bohemund’un hileyle 3 Haziran 1098’de Antakya surlarına çıkmasıyla birlikte Haçlılar, Antakya’yı ele geçirdiler. Bu tarihten sonra yaptığı mücadelenin sonucunda Papa’nın Doğu temsilcisi Daimbert’in 5 Ocak 1100 tarihinde Kudüs’te I. Bohemund’u Antakya Haçlı Prinkepsi atamasıyla Antakya Haçlı Prensliği resmen kurulmuş oldu. I. Bohemund’un adına Antakya Haçlı Prensliği’ni yöneten yeğeni Tankred, Antakya Haçlı Devleti’ni sağlam temeller üzerine kurduktan sonra vefatından az bir süre önce prensliği II. Bohemund adına yönetmek üzere Roger de Salerne’yi atadı. 1119 yılında yapılan Kanlı Meydan Savaşı’nda Roger de Salerne’nin vefatından sonra yöneticisiz kalan Antakya Haçlı Prensliği’nin sorumluluğunu Kudüs Haçlı Kralı II. Baudouin, II. Bohemund adına üzerine aldı. Kudüs Haçlı Kralı, II. Bohemund’un 1126 yılında Antakya’ya gelmesiyle onu kızı Alice ile evlendirerek Antakya Haçlı Prensliği’nin yönetimini II. Bohemund’a bıraktı. Bu çalışmada II. Bohemund’un prenslik döneminde Antakya Haçlı Prensliği’nin diğer Latin Haçlı devletleri ve Şam bölgesindeki Selçuklu Emirlikleri ile ilişkileri incelenmiştir. Bununla beraber, II. Bohemund döneminde Antakya Haçlı Prensliği’nin Doğu Akdeniz’de oynadığı rol üzerinde de durulmuştur. Ayrıca, II. Bohemund’un vefatından sonra prensliği kimin yönettiği ve bu durumun Orta Doğu’da diplomatik yaşamı nasıl etkilediği vurgulanmıştır

Anahtar Kelimeler:

II. Bohemund, Antakya, Haçlılar, Prenslik

Antıoch Crusader Principality at the Reign of Bohemund II ( 1126-1130 A.D.)

Bohemund I climbed the walls of Antioch on 3 June 1098 with the assistance of Armenian Firuz, who was responsible for defending the walls of Antioch against the Crusaders and so the Crusaders captured Antioch. Thereafter, at the end of his struggle, Bohemund I was appointed as Antioch Crusader Princeps by Eastern representative of Pope on 5 January 1100 in Jerusalem. Thus, Antioch Crusader Principality was established officially. Bohemund I’s nephew Tankred, who governed the Antioch Crusader Principality in the name of Bohemund I until 1112 appointed Roger de Salerne as Antioch Crusader Princeps in the name of Bohemund II after establishing the state based strongly. In 1119 at the war of Ager Sanguinis, Roger de Salerne was killed and so short interregnum began at the Principality. But, a short time later, Jerusalem Crusader King Baudouin II assumed full responsibility of Antioch Crusader Principality’s management in the name of Bohemund II. Upon Bohemund II came to Antioch in 1126, Jerusalem Crusader King Baudouin II gave his daughter to Bohemund II in marriage and at the same time, transfered the management of Antioch Crusader Principality to Bohemund II. The Principality’s relationships with other Latin Crusader States and the Seljuk Emirates, which dominated in the Syrian region were investigated at this article. However, in the reign of Bohemund II, the Antioch Crusader Principality’s importance in Levant was highligted. Moreover, after Bohemund II’s who was the principality governed by and how this situtation affected the diplomatic life in the Middle East were emphasised.

Keywords:

Bohemund II, Antioch, Crusaders, Principality.,

PDF

___

Albert of Aachen, Historia Ierosolimitana, History of the Journey to Jerusalem (Edited and Translated By Susan B. Edgington), Clarendon Press, Oxford, 2009.
Alptekin, Coşkun, “Musul Atabeğliği”, Doğuştan Günümüze Büyük İslam Tarihi, 7. Cilt, Çağ Yay. İstanbul, 1992.
Anonim Süryani Vekâyinamesi, I. ve II. Haçlı Seferleri Vekâyinamesi, (Çev. Vedi İlmen), Yaba Yay. İstanbul, 2005
Asbridge, Thomas, The Creation of Principality of Antioch (1098-1130), Boydell Press, Woodbridge, 2000.
----------------------, The First Crusade, Oxford University Press, 2004
Azimi, Azimi Tarihi Selçuklularla ilgili Bölümler, (Düzenleyen: Ali Sevim), TTK Yay. Ankara, 1988.
Cahen, Claude, La Syrie Du Nord A L’epoque Des Croisades Et La Principaute Franque D’Antioche, Lıbrairie Orientaliste Paul Geuthner, Paris, 1940.
Carnotensis, Fulcherius, “Kutsal Toprakları Kurtarmak” KUDÜS SEFERİ, (Çev. İlcan Bihter Barlas), IQ Kültür Sanat Yay. İstanbul, 2009.
Demirkent, Işın, Urfa Haçlı Kontluğu Tarihi (1098-1146), II. cilt. TTK. Yay. Ankara,1987.
Ebu’l-Farac, Ebu’l-Farac Tarihi (Çev. Ömer Rıza Doğrul), TTK. Basımevi, Ankara,1999.
Fisher, Sydney Nettleton, The Middle East A History, Alfred A. Knopf Press, New York, 1979.
Fulcher of Chartes, The First Crusade, The Chronicle of Fulcher of Chartres and Other Sources Materials, (Edited by Edward Peters), University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1998.
Holt, P.M., Haçlı Devletleri ve Komşuları, Urfa Kontluğu, Antakya Prensliği, Trablusşam Kontluğu, Kudüs Krallığı, (Çev. Tanju Akad), Kitap Yayınevi, İstanbul, 2007.
İbn Adim, Zubdetu’l-Haleb min Tarihi’l-Haleb, (Düzenleyen: Suheyl Zekkar), Daru’l-kitabu’l-Arabi Yay. Şam, 1997.
-------------, Bugyetu’t-Taleb Fi Tarihi Haleb Selçuklularla ilgili Hal Tercümeleri, ( Yayınlayan: Ali Sevim), TTK, Ankara, 1976.
------------, Bugyetu’t-Taleb Fi Tarihi Haleb, (Düzenleyen: Süheyl Zekkar), Daru’l- fikr Yay. Beyrut: Lübnan, 1988.
İbnu’l-Esîr, el-Kâmil fî’t -Târih, (Turkce terc., el-Kamil fi’t-Tarih tercümesi, (Çev. Ahmet Ağırakca-Abdulkerim Ozaydın- Mertol Tulum), İstanbul, 1985-1987.
İbn el-Kalanisi, Zeylu Tarih-i Dımaşk ( Neşr. H. F. Amedroz ), Beyrut, 1908.
Nicholson, Robert L., “The Growth of the Latin States,1118-1144”, A History of The Crusades, Edited by Marshall W. Baldwin, and Kenneth M. Setton ), I. cilt, The University of Wisconsin Press, London, 1969.
Oldenbourg, Zoe, The Crusades (Translated from the French by Anne Carter), Phoenix Press, London, 1966.
Ostrogorsky, George, Bizans Devleti Târihi, (Çev. Fikret Işıltan), TTK. Yay., Ankara, 1981.
Runcıman, Steven, Haçlı Seferleri Tarihi, (Çev. Fikret Işıltan), TTK. Basımevi, Ankara,1998.
Sıbt ibnu’l-Cevzî, Mir'atu'z-Zaman fî Tarihi'l-a'yan, Dâiretı'l-Maârifi'l-Osmaniyye, Haydarabad, M. 1951/H. 1370.
Suheyl Zekkar, el-Mevsuatu’s-Şamiyye fi Tarihi’l-Hurubi’s-Salibiyye (Tahkikli olarak Arapçaya tercüme eden Suheyl Zekkar), II. Cilt, Daru’l-fikir Yay., Dımaşk, 1995.
Süryani Mikhail, Süryani Mikhail Vekâyinâmesi (1042-1195) (1195-1229), (Turkce terc. Hrant. D. Andreasyan), Ankara, 1944, (T.T.K. kütüphanesi No: 44’de yayınlanmamış tercüme).
Tudebode, Peter, Historia de Hierosolymitano Itinere, (Translated with Introduction and notes by John Hugh Hill and Laurita L. Hill) American Philosophical Society Press, Philadelphia, 1974.
Turan, Osman, Doğu Anadolu Türk Devletleri Tarihi, Nakışlar Yay. 1980, İstanbul.
Urfalı Mateos, Urfalı Mateos Vekâyinâmesi (952-1136) ve Papaz Grigor’un Zeyli (1136-1162) ( Çev.Hrant D. Andreasyan), TTK. Yay., Ankara, 2000.
Usame ibn Munkız, Kitabu’l İtibar İbretler Kitabı, (Çev. Yusuf Ziya Cömert), Kitabevi Yay. İstanbul, 2012.
Vahram, Wahram’s Chronicle of the Armenian Kingdom in Cilicia, During the time of the Crusades, (Translated from the Original Armenian with notes and illustrations by Charles Fried Neumann), J.L. Cox Ltd., London, 1831.
Walter the Chancellor, The Antiochene Wars (A Translated and Commentary by Thomas S. Asbridge and Susan B. Edgington), Ashgate Publishing Company U.S.A. 1999.
William Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea, ( Translated Emily Atwater Babcock and A.C. Krey), I. cilt, Columbia University Press, New York, 1943, s. 492.