Cumhuriyetin kuruluş yıllarında yaşanan “1929 Dünya Ekonomik Krizi” Atatürk ve devleti yönetenleri iktisadi politika değişikliği arayışına yöneltmiştir. Mevcut iktisadi yapının ve sorunlarının belirlenmesi amacıyla önce 1930’da “Sanayi Kongresi”, Ocak 1931’de ise 1. Türkiye Ziraat Kongresi toplanmış, kongrelere sunulan bildirilerde ülke ekonomisinin durumu ve çözüm önerileri tartışılmıştır. Bu çalışmada 1929 Dünya Ekonomik Krizinin Türk tarımına etkileri incelenmiş, 1. Türkiye Ziraat Kongresi Raporları çerçevesinde tarım sektörünün bitkisel üretim sahasına etkileri ve çözüm önerileri değerlendirilmiştir. Çalışmada; o döneme ilişkin dokümanlar, basılı ve belgesel kaynaklar, kitap ve gözlemsel yayınlar, “1931 Ziraat Kongresi İhtisas Raporları” ile daha sonra yapılan araştırmalardan ve makalelerden yararlanılmıştır. I. Ziraat Kongresi’nde, ilk kez Türkiye’nin tarımsal yapısı ayrıntılı ve bilimsel bir anlayışla analiz edilerek tarım sorunları tespit edilmiş, çözüm yolları hükümete sunulmuştur. 1930’lu yıllarda devletçi ve planlı bir iktisadi politika ile ortalama büyüme hızı %7’ye ulaşmış, sanayi sektörünün finansmanı da büyük ölçüde Türk köylüsünden alınan dolaylı ve dolaysız vergilerden sağlanmış, genel miktarlar yetersiz olsa da 1923 – 1938 döneminde tarımsal üretim iki katına çıkarılmıştır.