Tasavvuf disiplini açısından Musa-Hızır (as) kıssasının büyük bir öneme sahip olduğu bilinir. Bu konu Jung’un da dikkatini çekmiş ve sûre-i Kehf’deki “dört arke”yi incelemiştir. Mutasavvıfımız Niyâz-ı Mısrî de bu konuda bir risale yazarak işârî bir yorum yapmıştır. Makalemize bu risâlenin sadece Hızır’ın çocuğu öldürmesi üzerine yapılan yorumunu ele alıp inceledik. Hz. Musa’da (as) her ne kadar nefs-i mutmainnede de olsa az çok riyaset tozları kalmıştı. Hızır (as) işte bu son riyaset kalıntılarını gidermek üzere o çocuğu öldürmüştü. Mısrî’ye göre bu şekilde reel öldürme olayının okuma olarak sembolik bir değere de sahip olduğu anlaşılıyor. Mısrî Hz. İbrahim’in oğlunu kurban etmesinde de aynı keyfiyeti görür. Çünkü Hz. İbrahim de Hz. Musa gibi sarayda büyümüştü. Yani ikisi de yüksek dozda makam, mevki, yöneticilik ve riyaset gibi şuuraltı yapılanmalarına maruz kalmıştı. Özetle söylemek gerekirse Mısrî, Hızır’ın çocuğu öldürmesinde Hz. Musa’ya ait bir şahsiyet yapılanması görmüş ve risalesinde bunu dile getirmiştir.

It ıs well know n that from the dicipline of Tasawwuf the story of Moses and Hıdhır ınvolves great ımportance. This subject draw the attention of G. Jung and he examined the four arche in the Surah of Kahf. O ur eminent sufi Niyazi Mısri wrote a special treatise on this subject. In this article we shed light only to the commentary on the subject of the killing of the child by Hıdhır. Moses as prophet carrying a little desire and dusts of prediciency. That’s why Hıdhır killed the child in order to remove Moses’s humanly desires about governing. According to Misri,such kind of killing should read metaphoricaly and involves a symbolıc values. Mısri sees same interpretation in the sacrification of Abraham his Son. Like Moses Abraham also brought up in the palace. They both suffered the desire of governig and position. In sum Mısri saw a formatıon an proceces of personality in the case of killing of the child and delt w ith this issue in his article.