Sağlık Profesyonellerinin Aile İçi Şiddeti Tanılaması ve Yaklaşımlarının Belirlenmesi

Amaç: Bu araştırmada sağlık profesyonellerinin aile içi şiddete yönelik şiddetin tanılanması ve yaklaşımlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte olan araştırmamızın evrenini Kütahya İli’nde bulunan Dumlupınar Üniversitesi Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma Hastanesinde çalışan sağlık profesyonelleri oluşturmuştur. Evrenin tamamına ulaşılması hedeflenmiş olup 300 hekim, hemşire ve ebeye ulaşılabilmiştir. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından oluşturulan sağlık profesyonellerinin tanıtıcı özelliklerini sorgulayan ve şiddeti tanılanması ve yaklaşımlarının belirlenmesine yönelik 20 sorulu anket formu kullanılmıştır. İstatistiksel analizlerde sayı, yüzde, aritmetik ortalama, Ki-kare önemlilik testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılanların %51,0’i hemşireler, %33,3’ü ebeler ve %15,7’sini hekimler oluşturmuştur. Sağlık profesyonellerinin %85,6'sının mezuniyet öncesi ve %92,8'inin mezuniyet sonrasında aile içi şiddet konusunda bilgi almadığı ve %54,3’ünün aile içi şiddeti sağlık sorunu olarak algılamadığı belirlenmiştir. Hekim, hemşire ve ebelerin çoğunluğu şiddeti tanılamayı, değerlendirmeyi, rehabilite yöntemlerini bilmediklerini, kurumlarında şiddet olgularına yönelik bir politika olmadığını belirtmiş; buna karşın mesleki yaşamda aile içi şiddet olgularıyla karşılaşma oranlarının %65,7 olduğu saptanmıştır. Şiddet olgularına tanılama ve yaklaşımda kendini başarılı görme ve meslekler arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken eğitim düzeyleri arasında anlamlı ilişki bulunmuştur (x2=4,4, p=0,62; ; x2=21,1, p=0,01). Sonuç: Sağlık profesyonellerinin aile içi şiddeti tanılamada ve yaklaşımlarında sorunlar yaşadıkları belirlenmiştir. Aile içi şiddet olgularının tanılanması, tedavisi ve rehabilitasyonunda sağlık profesyonellerinin önemli görevleri bulunmaktadır. Anahtar sözcükler: Sağlık profesyoneli, Şiddet,

Detection of and Approaches to Domestic Violence by Health Professionals

Objective: This study seeks to find out how health professionals detect cases of domestic violence and the way they approach to the problem. Methodology: The universe of this descriptive study consists of health professionals working in Kütahya Dumlupınar University Evliya Çelebi Research and Training Hospital. While the idea was to cover the universe in full, eventually 300 doctors, nurses and midwives could be reached. In collecting data, a questionnaire with 20 questions designed by the survey team to explore the characteristics of health professionals, their ways of detection and approaches to domestic violence was used. Statistical analysis employed figures, percentages, arithmetic averages and chi-square significance test. Findings: Of survey participants, 51% were nurses, 33.3% were midwives and 15.7% were doctors. It is found that 85.6% and 92.8% of these health professionals received no information about domestic violence during their pre and post- graduation periods, respectively, and 54.3% do not consider domestic violence as a health problem. The majority of respondents stated that they had no information about detecting, assessing and rehabilitation methods in cases of domestic violence and that there is no policy in their institution regarding cases of violence. On the other hand, 65.7% of respondents encountered cases of domestic violence in their professional life. There is no significant correlation between detecting and approaching cases of violence and specific occupations while the correlation between these and levels of education was found significant (x2=4.4, p=0.62; ; x2=21.1, p=0.01). Conclusion: It is clear that health professionals face problems in detecting and approaching to domestic violence. Yet, health professionals have their important duties to perform in detecting, treating and rehabilitating victims of domestic violence.

___

  • 1.World Health Organization (WHO). World Report on Violence and Health. Chapter 4. Violence by Intimate Partners. Geneva, 2002. p. 4-5. 2.Eren A. Korku kültürü, değerler kültürü ve şiddet. Aile ve Toplum Dergisi. 2005;8(2):23-37. 3.Aydın A. Düşünce tarihi ve insan. Gendaş Kültür Yayınları. 2. Baskı. İstanbul. 2004. p.52 4.Çiftpınar B. Dil ve sözel şiddet. Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi. 2003;6:45-57. 5.T.C. Resmi Gazetesi. 6284 Sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun. 2012. Accessed January 23, 2015 at http://www.mevzuat.gov.tr/Mevzuat Metin/1.5.6284.pdf 6.Garcia-Moreno C, Jansen HA, Ellsberg M, Heise L, Watts CH. WHO Multi-country study on women’s health and domestic violence against women study team. Prevalence of intimate partner violence: findings from the who multi-country study on women’s health and domestic violence. Lancet 2006;368(9543):1260-1269. 7.UN Women. Fast facts: statistics on violence against women and girls. 2011. Accessed January 23 2015 at http://www.endvawnow.org/en/articles/299- fast-factsstatistics-on-violence-against-women-and- girls-. html 8.National Center for Injury Prevention and Control (CDC). Understanding intimate partner violence. Accessed January 23 2015 at http://www.cdc.gov/ncipc/dvp/ipv_factsheet.pdf 9.Hyman KB. Dating violence among adolescents: risk factors and implications for treatment and research. University of Pittsburgh Office of Child Development, a program of the university for social and urban research. Special Report. September, 1999:1–4. 10. T.C. Başbakanlık Kadın Statüsü Genel Müdürlüğü. Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddet. Accessed January 23 2015 athttp://www.ksgm.gov.tr/tdvaw/doc/Ana_ Rapor_Mizan_1.pdf. 11. Akın A, Özvarış ŞB, Demirören M, Şener S, Tumay S. Kadına yönelik aile içi şiddetle mücadelede sağlık hizmetleri. T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. 1. Baskı. Ankara; 2008. p.65. 12. Family Violence Prevention Fund. Position statement: domestic violence, maltreatment and neglect. 2006. Accessed January 23 2015 at http://www.futureswithoutviolence.org/ userfiles/file/HealthCare/nursing.pdf 13. Frost M. Health visitors’ perceptions of domestic violence:the private nature of the problem. Journal of Advanced Nursing. 1999;30(3):589-596. 14. Cann K, Withnell S, Shakespeare J, Dall H, Thomas J. Domestic violence: a comparative survey of levels detection, knowledge and attitudes in healthcare workers, Public Health. 2001;115:89–95. 15. Şen S, Egelioğlu N, Kavlak O, Sevil Ü. Sağlık profesyonellerinin gebelikte şiddet konusundaki farkındalıklarının belirlenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 2012;9(1):21-33. 16. Baysan L. Hemşire ve ebelerin kadına yönelik şiddet belirtilerini tanımalarına ilişkin ölçek geliştirme. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Psikiyatri Hemşireliği Programı Yüksek Lisans Tezi, İzmir. 2003. 17. International Council of Nurses (ICN). Nurses, always there for you: United against violence. International Nurses’ A Day 2001. Anti-Violence Tool Kit. Geneva. 2001. p. 21. 18. Corbally MA. Factors affecting nurses’ attitudes towards the screening and care of battered women in Dublin A&E departments: a literature review. Accident And Emergency Nursing. 2001;9:27–37. 19. Yıldız T. Kadına yönelik şiddet ve şiddeti tanılamada acil hemşiresinin rolü. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 2011;14(3):59-66. 20. Vatandaş C. Aile ve şiddet: Türkiye’de eşler arası şiddet. 1.Baskı, Ankara, Uyum Ajans. 2003. s. 27. 21. PIAR-Gallup. Türk kadınının gündem”. Araştırma Raporu. T.C. Başbakanlık, 1. Basım. Ankara. 1992. 22. İbiloğlu Okan A. Aile içi şiddet. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar. 2012;4(2):204-222. 23. American Psychological Association. Violence and the family: report of the American psychological association presidential task force on violence and the family. Accessed January 23 2015 at http://www.nnflp.org/apa/APA_task_force.htm 24. Bowker LH, Arbitell M, McFerron JR. On the relationship between wife beating and child abuse, feminist perspectives on wife abuse. California, Sage Publications. 1990. p. 158-177. 25. İzmirli Olgun G. Isparta ili gönen ilçesinde yaşayan 15-49 yaş grubu evli kadınların aile içi şiddete maruz kalma sıklığı ve aile içi şiddet görmeye neden olan faktörler, Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Isparta. 2013. 26. Gömbül Ö. Hemşirelerin ailede kadına eşi tarafından uygulanan şiddete ve şiddette mesleki role ilişkin tutumları. Hemşirelikte Araştırma Dergisi. 2000;1(1):19-32. 27. Hotun Şahin N, Dişsiz M, Sömek A, Dinç H. Sağlık çalışanlarının aile içi şiddet deneyimleri ve bu konudaki yaklaşımlarının belirlenmesi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi. 2008;2:17-31.