İhsan Oktay Anar’ın Yedinci Gün Anlatısında Parodi

İhsan Oktay Anar’ın Yedinci Gün anlatısı, Osmanlı sosyal hayatı, bilim çalışmaları, siyasi düzeni, her biri kendine özgü yadırgatıcı özellikler taşıyan insanların birbiriyle olan ilişkileri üzerine kurulur. Bu anlatıda yazar, mizahi ve ironik bir dille sürdürülen hayatı, kurguladığı ilginç kişiliklerin niyet ve eylemlerini, tuhaf hâl ve hareketlerini sergileme yoluna gider. Tarihî dönemlerin fon olarak kullanıldığı anlatıda, Orta Doğu mitolojisinden modern bilimlere kadar epistemik arka plan önemli yer tutar. Anlatıcı, karnaval havası içerisinde kurmaca bir dünya inşa ederken kimi mitik ve dinî anlatıların, olayların, tanınmış adların parodisini yapma yoluna da gider. Bu makalede, İhsan Oktay Anar’ın Yedinci Gün adlı anlatısında parodi ve parodileştirmenin bir yazma tekniği ve üslûp özelliği olarak nasıl işlediği ve bunun edebiyat eserine ne kattığı ele alınmaya çalışılacaktır.

THE PARODY IN İHSAN OKTAY ANAR’S NOVEL YEDİNCİ GÜN

İhsan Oktay Anar's narrative Yedinci Gün is based on Ottoman social life, science studies, political order, and the relations of people with their own distinctive features. In this narrative, the author exhibits the life maintained in a humorous and ironic language, the intentions and actions of the interesting personalities he created, and their strange conditions and behaviors. The epistemic background from the Middle East mythology to the modern sciences occupies an important place in the narrative that historical periods used as a background. While the narrator constructs a fictional world in the carnival air, at the same time s/he makes a parody of some mythical and religious narratives, events and well-known names. In this article, it will be tried to examine how parody and parodialization works as a writing technique and style feature in İhsan Oktay Anar's narrative Yedinci Gün and what it contributes to the literary work.

PDF

___

Aktulum, Kubilay (2004), “Parodi (Yansılama) Nedir?”, Parçalılık, Metinlerarasılık, Öteki Yayınevi, Ankara.
Aktulum, Kubilay (2011), Metinlerarasılık/Göstergelerarasılık, Kanguru Yayınları, Ankara.
Anar, İhsan Oktay (2012), Yedinci Gün, İletişim Yayınları, İstanbul.
Aşkaroğlu, Vedi, Postmodern Söylem İhsan Oktay Anar & John Fowls, Karadeniz Dergi Yayınları, Ankara 2015.
Beliz Güçbilmez (2005), Sophokles’ten Stoppard’a İroni ve Dram Sanatı, Deniz Kitabevi, Ankara.
Cebeci, Oğuz (2008), Komik Edebi Türler: Parodi, Satir ve İroni, İthaki Yayınlarıi İstanbul.
Ecevit, Yıldız (2001), Türk Anlatınında Postmodernist Açılımlar, İletişim Yayıncılık, İstanbul.
Karataş, Turan (2004), Ansiklopedik Edebiyat Terimleri Sözlüğü, Akçağ Yayınları, Ankara.
Rose, Margaret A. (2016), Parodi: Antik, Modern ve Postmodern, (Çev. Cansu Dikme), Hece Yayınları, Ankara.
Yalçın-Çelik, S. Dilek (2005), Yeni Tarihselcilik Kuramı ve Türk Edebiyatında Postmodern Tarih Anlatıları, Akçağ Yayınevi, Ankara.
http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c179bee0c8 623.91272199