1980 sonrası Türk öykücülüğünün önemli isimlerinden Cemil Kavukçu, hikâyelerini inşa ederken genellikle gündelik problemlere odaklanır. Gündelik problemlerin etrafında şekillenen bu hikâyelerin bir kısmı anlam alanlarını genişletmeye müsait yapıdadırlar. “Düşkaçıran” isimli öykü kitabının “Kalan” bölümünü oluşturan ilk üç hikâye de benzer bir özellik göstermekte ve ele aldığı sıradan meselelerin çerçevesini yoruma açık felsefi derinliği ile birlikte genişletmektedir. "İki Nokta Üst Üste", "Doç" ve "İkizler" ismini taşıyan bu üç hikâyenin çokluktan tekliğe, toplumdan benliğe doğru ilerleyen bir çizgisi söz konusudur. Her üç hikâyenin de merkezinde yer alan Fatih karakterinin yaşadığı dönüşüm ve bu dönüşüm sürecinde ortaya çıkan ben, öteki ve toplum çatışması çalışmamızın ana eksenini oluşturacaktır. Süreç içerisinde gelinen yalnızlaşma durumu, Ortega y Gasset'nin İnsan ve Herkes adlı eserinde ortaya koyduğu argümanlar ile zaman ve mekân olguları etrafında değerlendirilecektir.

Cemil Kavukçu, one of the most important names of Turkish storytelling after 1980, generally focuses on the daily problems while establishing his stories. Some parts of the stories shaped around daily routines are suitable for expanding their meaning areas. The first three stories that constitute the chapter "Kalan" of the book "Düşkaçıran" show a similar feature and widen the framework of ordinary issues they deal with, with the philosophical depth that is open to interpretation. There is a line which moves from plural to single, from society to self in the stories of "İki Nokta Üst Üste", "Doç", "İkizler". This study will be focused on the transformation process of Fatih who is the main character of all three stories and the conflict of self, other and society which reveals in this transformation process. The state of isolation in the process will be evaluated around the time and space phenomena with the arguments of Ortega y Gasset in his book Man and People.