___

• Akyol, H. (2008). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Algozzine, B., Hancock, D. R. (2006). Doing case study research: A practical guide for begining researchers. New York: Teachers College Press.
• Aytaçlı, B. (2003). Durum çalışmasına ayrıntılı bir bakış. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (1), 1- 9.
• Batu, S., Kırcaali İftar G. (2006). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Cankaya Ö., Korkmaz, İ. (2012). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 1-16.
• Cemaloğlu, N. (2011). Veri toplama teknikleri nicel-nitel. (Edt. A. Tanrıöğen) Bilimsel araştırma yöntemleri.Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çakıcı, D. (2005). Ön örgütleyicilerin okumaya yönelik tutum ve okuduğunu anlama üzerindeki etkileri. (Yayımlanmamış doktora tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Coşkun, E. (2002). Okumanın hayatımızdaki yeri ve okuma sürecinin oluşumu. TÜBAR-XI, Bahar, 231-244.
• Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi (8.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Denzin, N. K., Lincoln, Y. S. (2000). Handbook of Qualitative Research (2nd edn). Thousand Oaks, Sake
• Durmuş, M.(2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
• Flyvbjerg, B. (2006). Five misunderstandings about case-study research. Qualitative Inquiry. 12 (2), 219-245.Gök, G., Erba, D. (2011). Okulöncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. Internatioal Journal of Early Childhood Special Education, 3 (1), 66-87.
• Gömleksiz, M.N. (2004). Kitap okuma alışkanlığına ilişkin bir tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(14), 185–195.
• Gözün; Ö., Yıkmış, N. (2005). İlköğretim müfettişlerinin kaynaştırma uygulamasına ilişkin görüş ve önerilerinin belirlenmesi. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, Bolu, Türkiye.
• Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem akademi.
• Koçak, A., Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim, 4(3), 21- 28.
• Krippendorff, K. (1980) Content Analysis: An Introduction to is methodology. Sage, Beverly Hills.
• Lewis, R. B. & Doorlag, D. H. (1999). Teaching Special Students in General Education Classrooms. New Jersey: Merrill an Imprint of Prentice Hall.
• MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları.
• MEB (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/dosyalar/1963.pdf (Erişim: 01.16.2019).
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Odom, S. L. (2000). Preschool inclusion: What we know and where we go from here. Topics in Early Childhood Special Education, 20, 20-27.
• OECD (1995). Integrating students with special needs into mainstream schools. Paris: OECD Publications.
• Sallabaş, M. E. (2008). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okumaya yönelik tutumları ve okuduğunu anlama becerileri arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (16), 141–155.
• Uysal, A. (2004). Kaynaştırma uygulaması yapan öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, Bolu, Türkiye.
• Ünal, E. (2006). İlköğretim öğrencilerinin eleştirel okuma becerileri ile okuduğunu anlama ve okumaya ilişkin tutumları arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yıldız, M. (2013). İlköğretim 3, 4 ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Okuma Motivasyonlarının İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 38(168), 260-271.
• Yin, R.K. (2012). Aplications of case study research (3. edition). USA: SAGE Puplications.