KAYNAŞTIRMA ÖĞRENCİLERİNE OKUMA BECERİSİ KAZANDIRMAYA YÖNELİK ÖĞRETMEN GÖRÜŞ VE UYGULAMALAR

Kaynaştırma, özel eğitim ihtiyacı olan öğrencilere ihtiyaç duydukları eğitimhizmetlerinin sağlanması amacıyla yürütülen faaliyetlerdir. Kaynaştırma öğrencilerineyönelik gerçekleştirilecek okuma eğitimi onların topluma kazandırılmasında oldukça önemligörülmektedir. Bu çalışmada kaynaştırma öğrencilerinin okuma eğitimine ilişkin sınıf veTürkçe öğretmenlerinin görüşleri ile gerçekleştirmiş oldukları uygulamalar ele alınmaktadır.Araştırma Gaziantep ve Kayseri merkez ilçelerinde görev yapan ve kaynaştırma eğitimi veren5’i sınıf, 5’i Türkçe öğretmeni olmak üzere toplam 10 öğretmen ile yürütülmüştür. Çalışmadanitel araştırma yöntemlerinden betimleme modeli kullanılmıştır. Araştırma verileri yarıyapılandırılmış görüşme formuyla toplanmış ve içerik analizi ile çözümlenmiştir. Öğretmenlerbir ihtiyaç olması ve kaynaştırma öğrencilerinin kendilerini ispatlamalarına olanak vermesiyönüyle yapılan okuma çalışmalarını önemli görmektedirler. Birebir okuma ve tutor destekliokuma kaynaştırma öğrencilerinin okuma eğitiminde en sık kullanılan yöntemler olarakbelirlenmiştir. Sınıfların kalabalık olması ile aile desteğinin olmaması ise öğretmenlerin bukonuda yaşadıkları güçlükler olarak tespit edilmiştir.

TEACHERS’ OPINIONS AND PRACTICES ABOUT ACQUIRING READING SKILLS FOR INCLUSIVE STUDENTS

Inclusion is the activities carried out for students in need of special education. Reading education for inclusive students is seen as very important in bringing them into society. In this study, the opinions and practices of primary school teachers and Turkish teachers about reading education of inclusive students are discussed. The research was conducted with a total of 10 teachers (5 primary school teachers and 5 Turkish teachers) working in Gaziantep and Kayseri central districts. Descriptive survey model, one of the qualitative research methods, was used in the study. The data were collected through a semi-structured interview form and analyzed by content analysis. Teachers consider reading studies important as there is a need and it allows inclusive students to prove themselves. Paired reading and tutor supported reading were the most commonly used methods in reading education of the inclusive students. The fact that the classes were crowded and the lack of family support were identified as the difficulties experienced by teachers.

PDF

___

Babaoğlan, E. ve Yılmaz Ş. (2010). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimindeki yeterlikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi. 18 (2), 345-354
Batu, E.S. (2000). Kaynaştırma, destek hizmetler ve kaynaştırmaya hazırlık etkinlikleri. Özel Eğitim Dergisi, 2(4), 35-45.
Batu, S. ve Kırcaali İftar G. (2006). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık.
Cankaya Ö. ve Korkmaz, İ. (2012). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1) 1-16.
Cemaloğlu, N. (2011). Veri toplama teknikleri nicel-nitel. (Edt. A. Tanrıöğen) Bilimsel araştırma yöntemleri.Ankara: Anı Yayıncılık.
Çakıcı, D. (2005). Ön örgütleyicilerin okumaya yönelik tutum ve okuduğunu anlama üzerindeki etkileri. (Yayımlanmamış doktora tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Çarkıt, C. (2019). Ortaokul okuma becerileri dersine yönelik öğretmenlerin görüş ve uygulamaları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(4), 841-856.
Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi (8.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Durmuş, M.(2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
Fowler F. (1995) Improving survey questions: Design and evaluation, applied social research methods series. London: Sage Publications.
Fraenkel, J. R. & Wallen, N. E. (1990). How to design and evaluate research in education. USA: Education McGraw – Hill, Inc.
Goatley, V. (2000). Exploring school learning communities: Students’ early literacy transformations. Reading & Writing Quarterly, 16, 337-360.
Gök, G. ve Erba, D. (2011). Okulöncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. Internatioal Journal of Early Childhood Special Education, 3 (1), 66-87.
Gömleksiz, M.N. (2004). Kitap okuma alışkanlığına ilişkin bir tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(14), 185–195.
Gözün, Ö. ve Yıkmış, A. (2004). Öğretmen adaylarının kaynaştırma konusunda bilgilendirilmelerinin kaynaştırmaya yönelik tutumlarının değişimindeki etkililiği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 65-77.
Gözün; Ö. ve Yıkmış, N. (2005). İlköğretim müfettişlerinin kaynaştırma uygulamasına ilişkin görüş ve önerilerinin belirlenmesi. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, Bolu, Türkiye.
Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem akademi.
İzci, E. (2005). Sınıf öğretmeni adaylarının “özel eğitim” konusundaki yeterlikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 106-114.
Karakaya, İ. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Edt. A. Tanrıöğen) Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, (5) 2, 1-13.
Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim, 4(3), 21- 28.
Krippendorff, K. (1980) Content Analysis: An Introduction to is methodology. Sage, Beverly Hills.
Lewis, R. B. & Doorlag, D. H. (1999). Teaching Special Students in General Education Classrooms. New Jersey: Merrill an Imprint of Prentice Hall.
Marshall, C. & Rossman, G. B. (2014). Designing Qualitative Research. New York: Sage.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları
MEB (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/ dosyalar/1963.pdf (Erişim: 01.16.2019).
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analsis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage Publications
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Odom, S. L. (2000). Preschool inclusion: What we know and where we go from here. Topics in Early Childhood Special Education, 20, 20-27.
OECD (1995). Integrating students with special needs into mainstream schools. Paris: OECD Publications.
Sallabaş, M. E. (2008). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okumaya yönelik tutumları ve okuduğunu anlama becerileri arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (16), 141 -155.
Sarı, H. ve Bozgeyikli, H. (2003). Öğretmen adaylarının özel eğitime yönelik tutumlarının incelenmesi: karşılaştırmalı bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 183-203.
Saylan, G. ve Pekçağlıyan, N. (2002). Sınıf ve okul ortamına uygun olmayan davranışların azaltılmasında sınıf öğretmeni ve akranlara uyuşmayan davranışların ayrımlı pekiştirilmesi işlem sürecinin öğretimine yönelik kaynaştırma destek eğitim programı uygulama örneği. XII. Ulusal Özel Eğitim Kongresi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. 289-298.
Uysal, A. (2004). Kaynaştırma uygulaması yapan öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, Bolu, Türkiye.
Ünal, E. (2006). İlköğretim öğrencilerinin eleştirel okuma becerileri ile okuduğunu anlama ve okumaya ilişkin tutumları arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Yıkmış, N. (2006). İl milli eğitim yöneticilerinin kaynaştırma uygulamalarına ilişkin görüş ve önerileri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bolu
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yıldırım, C. (2000). Bilim Felsefesi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldız, M. (2013). İlköğretim 3, 4 ve 5. sınıf öğrencilerinin okuma motivasyonlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim. 38(168), 260-271.