Sağlık Kurumları Çevrimiçi Diyalog Araçlarının Vatandaşlar Tarafından Kullanımı Üzerine Bir Araştırma

Yeni iletişim teknolojileri müşteriyi sadece tüketen değil aynı zamanda üretim, pazarlama ve satış sonrası süreçlerde de aktif hale getirmiştir. Ürün ya da hizmeti üreten kurumlar için ‘kazanımlardaki süreklilik’ çok daha öncelikli bir ihtiyaç haline gelmiştir. Dolayısıyla bu sürecin en önemli yaratıcılarından biri, yeni iletişim teknolojileriyle imkan bulan organizasyon ve hedef kitlesi arasında gerçekleşen ‘diyalogsal ilişkidir’. Bu çalışma diyalogsal iletişimi sağlık kurumları özelinde görünür kılmak ve kullancıların bu aygıtlara yönelik kanaaatlerini ortaya çıkarmak amacıyla; Isparta İli kamu sağlık kurumları özelinde çevrimiçi diyalog araçları çerçevesinde gerçekleştirilmiştir. Vatandaşların çevrimiçi diyalog araçlarını kullanımını ve araçlarla ilgili düşüncelerini ele almaktadır. Kamu sağlık kurumlarının çevrim içi diyalog araçları olarak kurumsal web sayfaları, SABİM, CİMER, MHRS ve sosyal medya hesapları incelenmiştir. Yapılan nicel araştırmada veriler, anket tekniği ile toplanmıştır. Araştırmada kolaylama örneklem yöntemiyle toplam 440 kişiyle görüşülmüştür. Çalışmada genel olarak araştırmaya katılanların diyalog araçlarıyla ilgili hazırlanmış olan bilgilendirme ve işleyişle ilgili maddelere katılım oranlarının yüksek olduğu; diyalogsal iletişimle ilgili maddelere ise daha düşük oranlarda katıldıkları sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Diyalogsal iletişim, devlet hastaneleri, CİMER, SABİM, sosyal medya

A Study on Citizens' Use of Online Dialogue Tools across Health Institutions

New communication technologies have made activated the customer not only in consumer but also in production, marketing, and after-sales processes. The continuity in the gains of the institutions that produce the product or service has become a much more priority need. Therefore, one of the most important creators of this process is the 'dialogical relationship' between the organization and its target audience, which is made possible by new communication technologies. This study aims to make visible the dialogic communication in terms of health institutions and to reveal users' opinions about these devices. In this context, an examination was carried out on the online dialogue tools of public health institutions in Isparta. In other words, it deals with Citizens' use of online dialogue tools and their thoughts about the tools. As online dialogue tools of public health institutions, corporate web pages, SABİM (Ministry of Health Communication Centre), CIMER (Presidential Communication Centre), MHRS (Central Hospital Appointment System), and social media accounts were inwestigated. In the quantitative research, the data were collected by the questionnaire technique. In the study, a total of 440 people were interviewed by the convenience sampling method. According to the main result of the research, the participants of the research agree with a higher average to the information items and the items related to the functioning of the dialogue tool. On the other hand, they responded to items related to dialogic communication with lower averages.

Keywords:

Diyalogsal iletişim, devlet hastaneleri, CİMER, SABİM, sosyal medya,

PDF

___

Ak, B. (2006). Parametrik hipotez testleri. Şeref Kalaycı (Eds.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri içinde (ss. 73-82). Asil Yayın Dağıtım.
Alp, A., & Kılıç, S. (2014). Kurumsal yönetim. Doğan Kitap.
Arslan, A. (2021). Halkla ilişkiler modelleri temelinde sağlık iletişimi: Yeni medya üzerinden Sağlık Bakanlığı’nın incelemesi. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya ve İletişim Araştırmaları Hakemli E-Dergisi, (8), 4-28.
Baloğlu, Ö. Ö. (2020). Hastanelerin diyalojik bir iletişim aracı olarak sosyal medya kullanımı: Konya’daki kamu hastaneleri ve özel hastaneler üzerine bir araştırma. Erciyes İletişim Dergisi, 7(2), 1127-1152. https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.717986
Boulos, M. N. K., & Wheelert, S. (2007). The emerging Web 2.0 social software: An enabling suite of sociable technologies in health and health care education. Health Information and Libraries Journal, 24(1), 2-23.
Boztepe, H. (2014). Halkla ilişkiler ve ilişki yönetimi. Derin Yayınları.
Can, S. (2017). Diyalojik iletişim gözüyle gazi üniversitesi twitter hesabına bir bakış. Sosyal Bilimler Araştırma Konferansı, 101-103. Ankara.
Choudhury, N. (2014). World wide web and its journey from web 1.0 to web 4.0. International Journal of Computer Science and Information Technologies, 5(6), 8096-8100.
Cissna, K. N., & Anderson, R. (2003). Public dialogue and intellectual history. In R. Anderson, L. A. Baxter, & K. N. Cissna (Eds.), Dialogue: Theorizing difference in communication studies (pp. 193-207). SAGE Publications.
Çeber, B., & Polat, A. F. (2021). Diyalojik iletişim teorisi perspektifinden ülkelerin sağlık bakanlıkları web sitelerine yönelik bir değerlendirme. Selçuk İletişim, 14(3), 1398-1432. https://doi.org/10.18094/josc.865447
Çelebi, E. (2021). Sağlık kuruluşlarında halkla ilişkilerin etkinliğini ölçme: Özel ve kamu sağlık kuruluşlarının karşılaştırılması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(1), 81-98.
Çetintaş, B. (2014). Kurumsal iletişim stratejisi ve kurumsal bloglar. Eğitim Kitabevi.
TDK. (2022). Diyalog. Türk Dil Kurumu. https://sozluk.gov.tr/
Erdal, C., & Anıq, F. (2017). Şiddetin yeni gösterim aracı olarak sosyal medya. S. Gezgin & A. E. İralı (Eds.), Yeni medya analizleri içinde (ss. 55-76). Eğitim Yayınevi.
Eroğlu, A. (2006). Çok değişkenli istatistik tekniklerinin varsayımları. Ş. Kalaycı (Eds.), SPSS uygulamalı ve çok değişkenli istatistik teknikleri içinde (ss. 207-233). Asil Yayın Dağıtım.
Ghahramanian, A., Rezaei, T., Abdullahzadeh, F., Sheikhalipour, Z., & Dianat, İ. (2017). Quality of healthcare services and its relationship with patient safety culture and nurse-physician professional communication. Health Promotion Perspectives, 7(3), 168-174.
Grunig, J. E. (2009). Paradigms of global public relations in an age of digitalisation. PRism, 6(2), 1-19.
Grunig, J. E., & Hunt, T. (1984). Managing public relations. Wadsword /Thomson Learning.
Harris, L., Dresser, C., & Kreps, G. L. (2022). E-health as dialogue: communication and quality of cancer care. In AAAI Technical Report, (4), 50-57. https://www.aaai.org/Papers/Symposia/Fall/2004/FS-04-04/FS04-04-009.pdf
Ilgın, H. Ö. (2021). Diyalojik halkla ilişkiler boyutuyla kamu kurumlarında sosyal medya kullanımı: T.C. sağlık bakanlığı örneği. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(2), 1168-1181. https://doi.org/10.33206/mjss.844727
İşler, D. B., & Sungur, O. (2006). Korelasyon analizi. Şeref Kalaycı (Eds.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri içinde (ss. 115-127). Asil Yayın Dağıtım.
Karsak, B. (2016). Kurumsal iletişim. BETA.
Kayış, A. (2006). Güvenilirlik analizi. Ş. Kalaycı (Eds.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri içinde (ss. 403-419). Asil Yayıncılık.
Kent, M. L., & Taylor, M. (1998). Building dialogic relationships through the world wide web. Public Relations Review, 24(3), 321-334.
Kent, M. L., & Taylor, M. (2002). Toward a dialogic theory of public relations. Public Relations Review, 28, 21-37.
Kurtuluş, K. (2010). Araştırma yöntemleri. Türkmen Kitabevi.
Lane, A., & Kent, M. L. (2018). Dialogic engagement. In K. A. Johnston & M. Taylor (Eds.), The handbook of communication engagement (ss. 61-72, First Edition). John Wiley & Sons, Inc.
Levent, İ., Yağanoğlu, F., & Güzlük, B. (2017). Dijital hak ve özgürlükler unutulma hakkı. S. Gezgin & A. E. İralı (Eds.), Yeni medya analizleri içinde (ss. 357-382). Eğitim Yayınevi.
Muckensturm, E. (2013). Using dialogic principles on Facebook: How the accommodation sector is communicating with its’ consumers. Clemson University.
Natland, S. (2015). Dialogical communication and empowering social work practice. Journal of Evidence-Informed Social Work, 12(1), 80-91.
Öz, M., & Uyar, E. (2014). Sağlık hizmetleri pazarlamasında algılanan hizmet kalitesi ve müsteri memnuniyeti üzerinde ağızdan ağıza pazarlamanın etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Arastırmalar Dergı̇si, 16(24), 123-132.
Peltekoğlu, F. B. (2016). Halkla ilişkiler nedir? Beta Yayınevi.
Sabuncuoğlu, Z. (1993). İşletmelerde halkla ilişkiler. Ezgi Kitapevi.
Shahbazlı, F. (2019). Azerbaycan ve Türkiye’de yapılan 2018 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde sosyal medyanın rolü. Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı, 123(243), 415-430.
Sharpe, M. L. (2000). Developing a behavioral paradigm for the performance of public relations. Public Relations Review, 26(3), 345-361.
Şentürk, Z. A., & Selvi, Ö. (2019). Halkla ilişkiler. Ö. Selvi & Z. A. Şentürk (Eds.), Halkla ilişkiler ve uygulama alanları içinde (ss. 9-33). Eğitim Yayınevi.
Tosun, N. B. (2003). Kurumsal iletişim sürecinde reklamın ve imaj yönetiminin bütünleşik konumu. Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 18(1), 173-191.
Uygun, M., & Güner, E. (2018). Tüketicilerin hastane deneyimleri ile tatmin, bağlılık duyguları. Business and Organization Research, 547-557. Karabük.
Vural, Z. B. A., & Bat, M. (2013). Teoriden pratiğe kurumsal iletişim. İletişim Yayınları.
Wierzbicka, A. (2006). The concept of ‘dialogue’ in cross-linguistic and cross-cultural perspective. SAGE Publications, 8(5), 675-703. https://doi.org/10.1177/1461445606067334
Xiang, J., & Stanley, S. J. (2017). From online to offline: Exploring the role of e-health consumption, patient involvement, and patient-centered communication on perceptions of health care quality. Computers in Human Behavior, 70, 446-452.