Türk Müziği tarihine baktığımızda her zaman sesin ön planda olduğu görülmektedir. Fakat özellikle 19. yüzyıldan itibaren Tanbûri Cemil Bey (1873-1916) ile birlikte çalgılarında önemi artarak günümüze kadar devam etmiştir. Cemil Bey’in pek çok saza getirmiş olduğu teknik ve yenilikler bazı sazlarda adeta çığır açıp sazın icra sınırlarını zorlayarak gelişmesine sebep olmuştur. Bu sazların içerisinde bulunan kemençe Türk Müziğinde önemli ve ayrı bir yer edinmiştir. 20. yüzyılın başlarında Cemil Bey’den ders alıp kemençenin geleneksel tavrını günümüze kadar devam ettirerek getirmiş olan Fahire Fersan, Türk Müziği çalgı icracılığında ekol olmuş önemli kemençe sanatçılarındandır. Fersan, sayısız radyo kayıtlarına, plaklara ve konserlere katılmıştır. Kemençe taksimlerinin yanında, icrasıyla eşlik ettiği saz ve ses ustalarınca takdir görmüş olup kemençenin geleneksel tavrını en iyi şekilde temsil etmiştir. Bu araştırmada, Fahire Fersan’ın saz eseri icrasından hareketle tavır özelliklerini oluşturan unsurların ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Araştırmada tarama modeli kullanılmış ve Fersan’ın icra etmiş olduğu Hüzzam saz semâisi çalışmanın örneklemi olmuştur. Eser, Fersan’ın icra ettiği şekli ile notaya alınarak TRT repertuarındaki notasıyla karşılaştırılmış ve kullanmış olduğu süslemeler ile tartım yapıları analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda Fersan’ın tavır özelliklerinin ortaya çıkarılarak bazı tespitlerde bulunulmuştur.