Filiz Ç. KARAFAKI

Covid-19 Pandemisi Sonrası Ekolojik Temelli Yavaş Kent Hareketinin Yaygınlaştırılması

Dünya Sağlık Örgütü’nün Mart 2019‘da pandemi ilan ettiği COVİD-19 (Yeni Tip Coronavirüs) virüsü daha önce benzeri az görülmüş şekilde tüm dünyayı esir almıştır. Hastalık neredeyse dünya üzerindeki tüm ülkeleri etkilemiş Dünya Sağlık Örgütünün 2020‘de paylaştığı verilere göre 2 milyar insanı enfekte etmiş ve yaklaşık 130.000 insanın ölmesine neden olmuştur. Yapılan çalışmalar pandeminin en büyük nedenlerinden biri olarak insan ve doğa arasındaki dengenin bozulmasını göstermektedir. Nüfusun yoğun olarak bulunduğu kentlerde bir denge halinde yürütülmesi gereken insan-doğa ilişkileri hızlı kentleşme hareketleri sonucu doğanın sömürüldüğü bir hal almıştır. Son yüzyılda hızlı kentleşme ve artan nüfus artışıyla kentlerde yaşam ve tüketim hızlanmış doğa insanoğlunun yarattığı bu hızlı bozulmayı aynı hızda düzeltememiştir. İşte bu bozulmanın önüne geçebilmek için 1999 yılında başlatılan yavaş kent hareketinin amacı ekolojik temelli kentler oluşturarak doğayı koruma ve kullanma dengesi gözeterek sürdürülebilir kılmaktır. Bu çalışma, COVİD-19 pandemisi ve benzer felaketlere karşı kentlerin tasarlanmasında ekolojik temelli kentsel tasarımların ne denli önemli olduğunu göstermeyi amaçlamaktadır. Bu çalışma ile kendi kendine yeten kentler yaratarak insanoğlunun doğa ile olan ilişkisini yeniden düzenlenmeyi amaç edinen yavaş kent hareketinin ekolojik temelli bir kent hayatı için yaygınlaştırılması gerektiği vurgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Covid-19 Pandemisi, Kentsel Tasarım, Ekoloji, Ekolojik Kentler, Yavaş Kentler

PDF

___

BASSETTİ M., VENA A. ve GİACOBBE D.R. (2020). The Novel Chinese Coronavirus (2019-Ncov) İnfections: Challenges For Fighting The Storm, Eur. Journal Clin. Invest. 50 (3): 10.1111/eci.13209.
BM (BİRLEŞMİŞ MİLLETLER). (2020). Birleşmiş Milletler COVID-19'un Sosyal Etkisi Raporu. https://turkey.un.org/tr Erişim Tarihi: 10.05.2021.
BOGER D. ve HART B. (2008). Making An Unsustainable Industry More Sustainable. In: 2008, International Seminar On Paste And Thickened Tailings, Gaborone, Botswana, 3-5.
CUI J., LI F. ve SHI Z.-L. (2019). Origin And Evolution Of Pathogenic Coronaviruses. Nat. Rev. Microbiol. (17): 181–192.
DAS, A., GHOSH, S., DAS, K., BASU, T., DUTTA, I. ve DAS, M. (2020). Living Environment Matters: Unravelling The Spatial Clustering Of Covıd-19 Hotspots In Kolkata Megacity, India, Sustainable Cities And Society, 65(5). 10.1016/j.scs.2020.102577.
DUBLINEAU A., BATÉJAT C., PINON A., BURGUIÈRE, A.M., LECLERCQ I. ve MANUGUERRA J.-C. (2011). Persistence Of The 2009 Pandemic Influenza A (H1N1) Virus In Water And On Non-Porous Surface, Plos One. 6.
EKİNCİ, M. B. (2014). The Cittaslow Philosophy In The Context Of Sustainable Tourism Development; The Case Of Turkey, Tourism Management, (41): 178-189.
ESPEJO, W., CELIS, J.E., CHIANG, G. ve BAHAMONDE, P. (2020). Environment And COVID-19: Pollutants, Impacts, Dissemination,Management And Recommendations For Facing Future Epidemic Threats. Science Of The Total Environmentjournal, 10.1016 / j.scitotenv.2020.141314. 747.
HUNTER, P. (2017). More Science In Urban Development: Scientific Evidence Is Crucial For Managing Health And Infrastructures Of Megacities. EMBO Reports 18(2): 201-204. KAYA, P. 2010. Yavaş Şehirler. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, 1-30, Ankara.
ROTHAN H.A. ve BYRAREDDY S.N. (2020). The Epidemiology And Pathogenesis Of Coronavirus Disease (COVID-19), Outbreak Journal, May, 109: 102433.
SAN JUAN-REYES, S., MANUEL GÓMEZ, L., HARIZ, O. ve FLORES, I. (2020). COVID-19 In the Environment. Chemosphere, Elsevier Ltd., 263. 127973.
TÜRK DİL KURUMU, (TDK). www.tdk.gov.tr. Erişim Tarihi: 02.05.2021.
DÜNYA SAĞLIK ÖRGÜTÜ, (WHO). Koronavirüs Hastalığı 2019 (COVID-19) Durum Raporu-103. https: //www.who.int/docs/default-source/coronaviruse/situation-reports/2. Erişim Tarihi: 30.03.2021.
YILDIRIM, A. (2013). Yavaş Şehir Hareketinin Kent İmajına Katkısı: Ordu Perşembe Örneğinin Yerel Basın Üzerinden Analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1): 11-20.
YURTSEVEN, H. ve KAYA, O. (2010). Topluluk Girişimciliği ve Geleneksel Meslekler. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 5(2): 21-28.
ZOHDY, S., SCHWARTZ, T.S. ve OAKS, J.R. (2019). The Coevolution Effect As A Driver Of Spillover. Trends Parasitol. 35 (6): 399–408.