80. Yılında Kurumsallaşma ve Kurum Kültürü Yönleriyle Türk Coğrafya Kurumu

Kurum ve kuruluşlar (mesleki yapı, dernek, vakıf ve benzeri tüm organizasyonlar); bir düşünce olarak ortaya çıkan, adının konması, tüzüğünün oluşturulması, yasa ve yönetmeliklere uygun olarak gerekli izinlerin alınmasıyla yaşam bulan; kamu yararı gözeten, objektif yönetilen, amaç ve ilkeleri doğrultusunda faaliyetlerde bulunan, mensuplarında yüksek aidiyet duygusu geliştiren, zaman içinde bu yolda zengin bir külliyat ve hatırat oluşturan yapı ya da yapılardır. Kurumsallaşma olarak adlandırılan fenomen ise yukarıda zikredilenlerin toplamıdır ve bir sürece bağlı olarak gelişir. İster tüzel isterse özel bir kimliğe sahip olsun kurum ve kuruluşlar, kuruluşlarının gerçekleşmesinden sonra, faaliyetleri doğrultusunda az ya da çok, hem somut hem de soyut anlamda kurumsallaşır ve bir takım birikimler elde ederler. Bu birikimlerin bazıları sembolik bir anlam ifade ederken bazıları ise hem sembolik hem de varlık boyutunda anlam ifade ederler. Sembolik ve varlık boyutundaki mevcudiyetin zenginliği, ilgili kurum ve kuruluşun kültürel dokusunu oluşturur. Kurumsallaşma ve kurumsal kültür birbirinden ayrı düşünülemez ve değerlendirilemez. Ya vardır ya da yoktur. Asla belirsiz değildir ve her zaman nettir. Bu açıklamalar ışığında; "80. Yılında Kurumsallaşma ve Kurum Kültürü Yönleriyle Türk Coğrafya Kurumu" başlığıyla kaleme aldığımız çalışmanın amacı, 2021 yılında 80. yılını doldurmuş bulunan Türk Coğrafya Kurumu'nun kurumsallaşma ve kurum kültürü oluşturmada süreç içinde geçirdiği aşamaları gözler önüne sermek, bu amaç için yapılan, yapılmayan ya da yapılamayanları açıklamak ve sonrası için bir yol haritası sunmaktır. Çalışmada yöntem olarak tarihsel sürecin irdelenmesi, fenomonoloji, hermeneutik ve doküman analizinden yaralanılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

kurumsallaşma, kurum kültürü, coğrafya, Türk Coğrafya Kurumu

PDF

___

Atila E. ve Küskü F. (2006). Görünürde Kurumsallık: Aile İşletmeleri Örneği, 2. Aile İşletmeleri Kongresi Kongre Kitabı, s. 191-198.
Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Kariyer Yayıncılık, İstanbul.
Erinç, S. (1997). “Coğrafya”, Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim, TÜBA Yayınları, Ankara. s. 51-55.
Genç, Ç. (2016). Kurum Kültürü ve Değerlerine Yönelik Çalışan Farkındalığı: Özel Bir Eğitim Kurumunda Uygulama Örneği. Selçuk İletişim , 9 (2), s. 116-137.
Gürsoy, C. (1974). Cumhuriyetimizin 50. yılında coğrafya ve Türk Coğrafya Kurumu. Türk Coğrafya Dergisi, S. 26. s. 1-3.
Hatten, T. (1997). "Small Business: Enterpreneurship and Beyond", Prentice-Hall, C. 3, p.18-32, New Jersey.
Hodgetts, M. R. ve Donald Kuratko (1995). Effective Small Business Management, The Dryden Pres, Volume: 5, p. 38-54.
Gümüşçü, O. (2012). “Katip Çelebi’den Günümüze Türkiye’de Coğrafyanın Tarihi Serüveni”, TÜCAUM Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı, s. 355-389, Ankara.
Jepperson, R. L. (1991). Institutions, Institutional Effects and Institutionalism, Powell, W. W. ve P. J. DiMaggio (Der.) The New Institutionalism in Organizational Analysis:143-164, Chicago: University of Chicago Press.
Kimberly, J. R. (1979). “Issues in the Creation of Organizations: Initiation, Innovation, Institutionalization,” Academy of Management Journal, 19/9 (September), p. 437-457.
Küçükkurt, M. (1988). Halkla İlişkilerde Araştırma Yöntemleri ve Değerlendirme. Halkla İlişkiler Sempozyumu. 1987 TODAIE.
Özçağlar, A. (2020). Türkiye’de Coğrafya Literatürünün Gelişmesinde DTCF Coğrafya Bölümü’nün Rolü, TALİD, s. 24.
Özen, S. (2007), “Yeni Kurumsal Kuram: Örgütleri Çözümlemede Yeni Ufuklar ve Yeni Sorunlar”, Sargut, S. ve Özen, S. (Der.) Örgüt Kuramları, 237-330, Ankara.
Pickles, J. (2013). Uzamların Tarihi. (Çeviren Kerem Işık), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
Satır, A. D. (2012). The Turkish Online Journal of Design Art and Communication. TOJDAC. Volume: 2 Issue: 2. p. 46-54.
Tanrıkulu, M. (2020). Kartografik Gösterim ve İletişimde Kartokarikatürler. Akademik Bakış, Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi, Özel Sayı, s. 92-109.
Tanrıkulu, M. (2018). “Türkiye’de coğrafyacı ve coğrafya eğitimcisi ikileminde coğrafya bilimi”, TÜCAUM 30. Yıl Uluslar arası Coğrafya Sempozyumu, s. 846-854.
Tavşancı, S. (2009). Firmalardaki Kurumsallaşma Düzeyinin Rekabet Gücüne Etkisi Üzerine Bir Araştırma, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
Ülgen, H. (1990). İşletmelerde Organizasyon İlkeleri ve Uygulaması, İstanbul: Gençlik Basımevi.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayınevi.