Benim konuşmam temelde iki parçaya ayrılabilir. İlk olarak, sinematik felsefe dediğimiz felsefenin nasıl bir şey olduğunu tartışacağım. İkinci olarak ise, sinematik felsefede Ingmar Bergman nerede duruyor meselesine yanıt vermeye çalışacağım. Bazı yönetmenler vardır ki dünyaya dair tasarımları vardır, dünyaya dair yaşam anlayışları vardır. Bazı yönetmenler ciddi okumalar, ciddi tartışmalar yaparlar, ciddi bir entelektüel birikimleri bulunur. Bunlar kendi entelektüel birikimlerini kompozisyonlarına taşırlar. Bergman, bunlardan birisidir. Bergman, psikanalizme filmleriyle karşı çıkmış, motivasyon kaynaklarının çoğul ve çok boyutlu olduğunu, arzunun tüm evrene yayıldığını sinematik imajlarıyla göstermiştir. Ancak bu yönetmen, imajlarıyla pozitif ve negatif arzular ayrımını yapmış ve pozitiften yana tavır takınmıştır.