Yirminci yüzyılın başında Osmanlı İmparatorluğu ekonomik ve politik gücünü kaybettiği gibi askerî gücünü de kaybetmişti. Birinci Dünya Savaşının ( 1914-1918) galipleri olan ve “İtilâf Devletleri” diye adlandırılan İngiltere, Fransa ve İtalya, Osmanlı devleti topraklarını kendi aralarında paylaşmışlardı. Bu korkunç durum karşısında Anadolu’da dar bir bölgeye sıkışan Türkler için artık 2 yol vardı: 1. Bir Avrupa devletinin idaresi altında istiklâlsiz yaşamak, 2. Yeniden silaha sarılarak kaybettiği istiklâlini geri almak Türk Milleti 2. yolu seçti. 4 yıl süren Büyük Savaş’tan sonra 4 yıl daha mücadele ederek işgalcilerden kurtardığı Anadolu topraklarında bağımsız yaşama hakkını elde etti. “Türk İstiklâl Harbi” olarak tarihe geçen bu direniş, Asya’da ve Afrika’da sömürgecilerin boyunduruğu altında yaşayan pek çok halkın hayranlığını kazandı ve onlar da bu örneği izleyerek sonraki yıllarda bağımsızlıklarını elde ettiler ve kendi millî devletlerini kurdular. Modern Türkiye Cumhuriyeti, bu gün de sosyal, siyasal ve ekonomik krizlerle boğuşan bir çok İslam ülkesi için güzel bir örnektir.

Au début du XX ième siècle, après l’armistice de Moudros, les territoires turcs, ou bien l’Anatolie, était partagé par les invahisseurs européens dite “Les Alliées”. Ce sont: Le Royaume-Unis, La France, L’Italie et La Greece. A l’automne de l’année 1921, l’armée hellénique de 90 000 personnes se trouvaient à L’Anatolie de l’ouest; l’armée française de 59 000 personnes à Cilicie et à Istanbul; l’armée du Royaume-Unis de 38 000 à Istanbul et à Çanakkale ; l’armée italienne de 19 000 personnes à Antalya et à Konya. La partie la plus grande de l’Anatolie s’était occupée par les forces européennes. Mustafa Kemal, le Grand leader des Turcs, encourageant le peuple et en faisant l’organisation de nouvelle armée turque a fait commencer la guèrre d’indépendance turque. Vers la fin de l’année 1922, les invahisseurs sont quittés les teritoires tuques. Puis a été fondé La République de Turquie. La résistance honorée turque contre les invahisseurs a été un grand éxample tous les peuple opprimés, surtout les peuples des musulmans de l’Asie du sud et ceux de l’Afrique du nord.