1197-1198 Alman Haçlı Seferi ve Eyyûbîlerin Mücadelesi

1197-98 Alman Haçlı Seferi, III. Haçlı Seferi’nin ardından Batı dünyası tarafından küçük bir olay olarak kabul görülmesine rağmen seferin I. Friedrich Barbarossa’nın seferinden daha küçük bir girişim olmadığı anlaşılmaktadır. I. Friedrich Barborossa’nın liderliğindeki Almanların başarısız olması üzerine Doğu’daki Alman nüfuzunu kurtarmak maksadıyla Hohensteufen Hanedanlığına mensup Friedrich’in oğlu Kutsal Roma Alman İmparatoru VI. Heinrich’in (1191-1197) önderliğinde planlanan sefer, vasalları tarafından Kudüs‘ü geri alma propagandası ile yürütüldü. Doğu’ya üç grup halinde gelen Haçlılar, Eyyûbî topraklarında tahribat yarattılar. Kendileri için kutsal bölgelerden ziyade liman ya da stratejik mevkilere saldırdılar. Ancak VI. Heinrich birliklerini Doğu’ya göndermesine rağmen kendi planladığı sefere iştirak edecek kadar uzun yaşamadı. Onun ve üzerinden çok geçmeden Kudüs-Akkâ kralının ölümüyle birleşik Eyyûbî ordusu karşısında sefer, akamete uğradı. Bu makale, Alman Haçlı Seferi’nin önemini, Batı’dan gelen ve Doğu’da yaşayan Haçlıların seferden farklı beklentilerini ve seferin Eyyûbîlere yansımasını ele almıştır.

Anahtar Kelimeler:

Haçlılar, Eyyûbîler, Alman Haçlı Seferi, I. Friedrich, VI. Heinrich

The Struggle of the Ayyubids against the German Crusade of 1197-1198

Although the German Crusade of 1197-98 was regarded as a minor event by the Western world in the aftermath of the Third Crusade, it is understood that it was not a smaller undertaking than Frederick I Barbarossa's campaign. After the failure of the Germans led by Frederick Barbarossa I, the expedition planned under the leadership of the Holy Roman German Emperor Henry VI (1191-1197), the son of Frederick of the Hohensteufen Dynasty, in order to save German influence in the East, was campaigned by his vassals with the propaganda of recapturing Jerusalem. Arriving in the East in three groups, the Crusaders wreaked havoc in Ayyubid lands. They attacked ports or strategic points rather than their sacred sites. However, although Henry VI sent his troops to the East, he did not live long enough to join the campaign he had planned. Demoralized by the death of the king of Jerusalem-Akka and the German emperor, the army was unable to hold out against the united Ayyubid army and the expedition failed. This article discusses the significance of the German Crusade, the different expectations of the Latin army coming from the West and living in the East, and its reflection on the Ayyubids.

Keywords:

Crusaders, Ayyubids, German Crusade, Frederick I, Henry IV,

PDF

___

‘Âmr, S. (2002). Sâlîbiyyûn fî Filistîn Bilâdü’ş-Şâm. Lübnan: ‘Ayn el-Dirâsât ve el-Bahûsu’l-İnsâniyye ve’l İctimâiyye.
Altan, E. (2013). Yâfâ. TDVİA. (C. XLIII, s. 171-174). İstanbul: TDV. Yay.
Amadi. (2015). The Chronicle of Amadi. (From The Italian to Eng. trc. Coureas. N. and Edbury. P. Translated). Nicosia.
Banı Issa, A. A. (2009). el-Mevârid en-Nefagât fî Devletü’l Eyyûbiyye fî Mısır v Bilâd-ı Şâm 569-638/1173-1250. (Risâletü’d-doktora gayri menşura). İrbid: Camiatü’l Yermük.
Bryce, J. (1884). The Holy Roman Empire. Jazzybee Verlag.
De Vitry, J. (1896). The Palestine Pilgrims' text societ the history of Jerusalem. (Stewart L.A. Trc). London: Hanover Square.
Demir, A. (2008). Urfa ve çevresi: Eyyubîler Tarihi. İstanbul: Kent Yay.
Demirkent, I. (1997). Haçlı Seferleri. İstanbul: Dünya Yayıncılık.
Ebû Şâme, el-Makdisî. (1974). Terâcimü Ricali’l-Karneyn: es-Sadis ve’s-Sabi’ ez-Zeyl ‘ale’r-Ravzateyn (Terâcimü Ricâli’l-Karneyni’s-Sâdis ve’sSâbiʿ). (el-Hüseynî A. Neşr.). Beyrût.
Ebû Şâme, el-Makdisî. (1997). Kitâbu’r-Ravzateyn fî Ahbâri’dDevleteyn en-Nûriyye ve’s Salâhiyye. Beyrût: er-Resalah.
Ebü’l-Fidâ, İ. (1286). el-Muhtasar fî Ahbâr el-Beşer. (C. 3). Kahire.
Edbury, P. W. (1991). The Kingdom of Cyprus and the Crusades 1191- 1374. Cambridge University Press.
ed-Devâdârî, İbn Aybek. (1976). Kenzü’d-Dürer ve Câmiʿu’l-Gurer. (C. 7). (Âşûr. S. A. Thk.). Kahire.
el-Hurîsât A. M. (2004). es-Siyâsetü’l Eyyûbîyye Tecâhü’s-Salîbiyyîn (Risâletü’l mâcestîr gayri menşûra). Câmiatü’l Mute.
el-İsfahânî, İmâdeddîn el-Kâtib. (1888). el-Fethü’l-Kussî fi’l-Fethül-Kudsî, Conquéte de la Syrie et de La Palestine, Par Salâhaddîn. Neşr: Carlo de Landberg, Publié., Texte Arabe, E.J. Brill, Leyde.
el-Makrîzî, T. A. (1956). Kitâb el-Sülûk li-Ma’rifeti Düveli’l- Mülûk. (C. 1/1). (Ziyâde M. M., Yay.). Kahire.
el-Ömerî, İbn Fazlullah. (2002). Mesâliku’l-Ebsâr fî-Memâliku’l Emsâr. (C. 17). el-Mecmaü’s-Sekâfî-Ebûzabî.
Ernoul. (2019). Ernoul Kroniği, (Altınbaş A. D. Çev.). İstanbul: Kronik Kitap.
es-Sekâf, U. A. (2012). Mevsuatü’t-Târîh. (C. 5.) Mektebü’ş-Şamile.
Georg W. (Ed.). (1880). Chronica Regia Coloniensis: Annales Maximi Colonienses. Hannoverea.
Giles, K. R., (1987). The emperor Frederick II’s Crusade 1215-1231 (Yayınlanmamış doktora tezi). Keele University, England.
Gregory, Abu’l-Farac. (1950). Abû’l-Farac tarihi. (C. 2). (Doğrul Ö. R. Çev.). Ankara: TTK,
Hardwicke, M. N. (1969). The Crusader States 1192- 1243. A History of the Crusades, II, (Setton K. M. Ed.). University of Pennsylvania Press. (pp. 522-556).
Hoveden. R. (1853). The annals of Roger de Hoveden. (C. 2). (Riley H. T. Çev.). London.
Humphreys, R. S. (1977). From Saladin to Mongols the Ayyubids of Damascus (1193-1260). New York: State University of New York Press Albany.
İbn Haldûn, el-Hadramî. (1988). Târih-i İbn Haldûn (Divânü’lMübtedeʾ ve’l-Haber fî Eyyâmi’l-ʿArab ve’l-ʿAcem ve’l-Berber ve MenÂs̱arahüm Min-Zevi’s-Sultâni’l-Ekber). (C. 5.) (Şahâde H. Thk.). Beyrût: Dârü’lFikr.
İbn Şeddâd, İzzüddîn. (t.y.). el-Aʿlâḳu’l-Hatîre fî Zikri Ümerâʾi’ş-Şâm ve’l-Cezîre. el-Mektebetü’ş Şâmile.
İbn Vâsıl, C. M. (1957). Müferricü’l-Kürûb fî Ahbâr-ı Benî Eyyûb, (C. 3). (eş-Şeyâl C. Thk.). Kahire.
İbnü’l Adîm, K. Ö., (1968). Zübdetü’l-Haleb min Târîhi Haleb, (ed-Dehhân S. Thk.). Dımaşk.
İbnü’l Esîr. (1987). İslam Tarihi, (C. 12). (Özaydın, A. Çev.). İstanbul: Bahar Yayınları.
İbnü’l Kesîr., E. (1995). el-Bidâye ve en-Nihâye, (C. 13). (Keskin, M. Çev.). İstanbul: Çağrı Yayınları.
İbnü’l Verdî. (1996). Târîhu’l İbni’l-Verdî (Tetimmetü’lMuhtaṣar fî Ahbâri’l-Beşer). (C. 2). Beyrût: Daru’l Kitab el-Âlimiyye.
İsfahânî, İmâdeddîn el-Kâtib. (2002). al-Bustân el-Câmi’ li-Cemî’ Tevârîh Ehli’z-Zamân. (Tedmurî, Ö. A. Thk.). Beyrût: el-Mektebetü’l-‘Asriyye.
Johnson, E. N. (1969). The Crusades of Frederick Barbarossa and Henry VI. A History of the Crusades, II, (Setton K. M. Ed.). California. 1189-1311.
Karakaş, Ş., & Özbek, S. (2021). VI. Haçlı Seferi gölgesinde kutsal Roma İmparatoru II. Frıedrıch ve Eyyûbî Sultanı Melik Kâmil dostluğu. USAD, 15, 63-86.
Loud, GA (2014) The German Crusade of 1197–1198. Crusades, XIII/ (1), 143-172.
Michaud, J. F. (1891). The History of the Crusades (Vol. II). (William R. Haz.). New York: A.C. Armstrong.
Munro, D. C. (Ed.). (1902). Letters of Cruades. Philadelphia.
Özbek, S. (2018). Selçuklu-Eyyubî ilişkileri (1175-1250), Ankara: Berikan Yayınevi.
Richard, J. (1996). The Crusades, (1071- 1291). London: Cambridge University Press.
Riley-Smith, J. (1967). A History of the order the Hospital of St. John of Jerusalem: The Knights of St. John in Jerusalem and Cyprus C. 1050-1310. London: Macmillan and Company, Limited.
Runciman, S. (2008). Haçlı Seferleri tarihi. (C. III). (Işıltan, F. Çev.). Ankara: TTK.
Shlomo, L. (2013). Cross relationships between Cyprus and the Latin Kingdom of Jerusalem in The Teutonic Military Order Tradition. Notandum. 32, (151-168).
Sıbt İbnü’l-Cevzî. (1371/ 1952). Mir’at el-Zaman fî Tarihü’l-Ayân, (C. VIII /II). Haydarabad.
Stevenson, W. A. (1907). The Crusaders in the East. London: Cambridge University Press.
Şeşen, R. (2007). Salâhaddîn’den Baybars’a (Eyyubiler-Memluklar 1193-1260), İstanbul: İsar Yayınları.
Tomar, C. (2009). Sayda. TDVİA, (C. XXXVI, s. 207-209). İstanbul: TDV. Yay.
Usta, A. (2021). III. Haçlı Seferi öncesinde diplomasi ve Alman ordusunun Balkan topraklarındaki yolculuğu üzerine. Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Dergisi, 36, 57-81.
Waitz, G. (Ed.). (1880). Chronica regia coloniensis (Annales maximi colonienses) cum continuationibus in monasterio S. Pantaleonis scriptis: aliisque historiae coloniensis monumentis, partim ex Monumentis Germaniae historicis recusa (Vol. 18). impensis bibliopolii Hahniani.
Yâkût el-Hamevî, el-Bağdâdî. (1995). Muʿcemü’l-Büldân. (C. 5). Beyrût: Dar-ı Sâdr.
Zekkâr, S. (1995). el-Mevsûatü’t-Şâmîle fî Târîhu’l Hurûbu’s-Salîbiyye. (C. 20). Dımaşk.