Bu çalışmada XVII. yüzyılın ünlü İngiliz metafizik şairlerinden olan John Donne'ın şiirlerinde ölümle nasıl hesaplaştığı incelenmektedir. Şairin şiirlerinde ölüm fikrini nasıl yumuşatmaya çalıştığı; ölümün uykudan ya da ayrılıktan daha kötü olmadığına kendini nasıl ikna etmeye çalıştığı irdelenmektedir. Ayrıca, şairin ölümle ilgili korkularını ölüm üzerine şiir yazarak ya da vaaz vererek nasıl yenmeye çalıştığı şiirlerinden alıntılarla örneklenmektedir. Sonuç olarak, ölümün yaşamaktan daha güzel bir şey olduğuna kendini ikna etmek için onu Tanrı ile birleşmesinde nasıl bir araç olarak görmeyi seçtiği irdelenmektedir. 

The aim of this paper is to examine how John Donne, one of the greatest metaphysical poets of the 1711ı century England, is fascinated with the idea of death. It also demonstrates how he attempts to domesticate it by considering euery aspect of it; how he tries to convince himself that death is no worse than sleep or parting or dying on the stage. The paper also exemplifies how the poet chooses to write poetry or sermons about death in order to re-channel and neutralize his fears and to minimize death. Finally, the paper reueals how the poet chooses to be/ieue that death is better than liuing and is a way to be united with God.