Sanatçının saf duygularının ön plana çıktığı, sanatın malzemesinin bu duygulara göre şekillendiği dışavurumculuk ile sanatçı iç dünyasına doğru yol almaktadır. Dış dünya gözlemi ile kendi gerçekliğine yönelen sanatçı, içsel dışavurumunu varoluş mücadelesine dönüştürmektedir. Araştırmada 1940 ve 1950’li yıllarda Soyut Dışavurumcu anlayış içerisinde 1949 yılında bir grup ressamın bir araya gelerek kurduğu “Zen Grubu” incelenecektir. Zen Grubu ressamlarının Soyut Sanat, Soyut Dışavurumcu Sanat ve Uzak Doğu öğretileriyle olan bağlantıları ve eserlerindeki resimsel öğelerin incelenmesi amaçlanmaktadır. Grubun ressamlarının Zen felsefesi ve Uzak Doğu öğretilerinden etkilenmeleri, bu etkilerin eserlerine olan yansımaları plastik olarak değerlendirilecektir. Grubun temsilcileri arasında Fritz Winter, Ernst Wilhelm Nay, Bernard Schultze, Emil Schumacher, Juluis Bissier ve Theodor Werner yer almaktadır. Alman Soyut Dışavurumculuğu ile sanatçıların yapıt üretme eylemleri anındaki psikolojik duygu durumlarının eserlerinin oluşumunda lirik ifadelere, sadeleşmiş formlara ve kaligrafik fırça hareketlerine dönüştüğü görülmektedir. İçe dönük yoğunlaşmanın sonucu olarak, sanatçıların eserlerinde fırça hareketleri, mürekkep kullanımı, çizgi ve leke benzerliklerine rastlanılmaktadır.