Müze Sergilemelerinde Kültürlerarası Etkileşime Örnek: İznik Seramikler

Osmanlı İmparatorluğu’nun kendine has üslubunda yapılmış değerli ve özgün İznik seramikleri, bugün İngiltere’nin bilinen sayılı galerilerinde sergilenmektedir. XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren sistemli ve bilinçli bir şekilde müze koleksiyonlarına katılan İznik seramikleri, İngiltere’de başta Victoria ve Albert Müzesi, British Müzesi, Cambridge Fitzwilliam Müzesi ve Oxford Ashmolean Müzesi olmak üzere birçok müzede sergilenmektedir. İznik üretimi seramikler, bahsi geçen tüm müzelerde farklı yöntemler ve sergileme alanları ile ziyaretçiye sunulmaktadır. Bu makalenin ana konusu, İngiltere müzelerindeki koleksiyonlarda yer alan İznik seramiklerinin İtalya, İngiltere gibi Avrupa ülkeleri ve İran, Suriye gibi Orta Doğu ülkeler ile ilişkileri temel alınarak galerilerde sergileniş biçimi olacaktır. İspanya’dan Çin’e kadar uzanan İslam kültürünün zenginlik ve genişliğini ortaya koyan sergileme yönteminde İznik seramiklerinin diğer ülke sanatları ile etkileşimi gözler önüne serilecektir.

EXAMPLE OF CROSS-CULTURAL INTERACTIONS IN MUSEUM EXHIBITIONS: İZNİK CERAMICS

The unique İznik ceramics of the Ottoman Empire exhibition today in the well-known galleries of England. 19th century İznik ceramics, which have been systematically and consciously included into museum collections from the second half of the century, are exhibited in many museums in England, especially the Victoria and Albert Museum, British Museum, Cambridge Fitzwilliam Museum and Oxford Ashmolean Museum. İznik ceramics present to the visitors with different methods and display areas in all the mentioned museums. The main subject of this article will be the display format of İznik ceramics in collections of British museums, which are exhibited in galleries based on their relationship with European countries such as Italy, England and Middle East countries such as Iran and Syria. The interaction of İznik ceramics with other nations will be revealed in the display method that reveals the richness and width of the Islamic culture extending from Spain to China.

PDF

___

Allan, J.W. (1991). Islamic Ceramics. Oxford.

Atasoy, N. ve Raby, J. (1989). İznik. Londra: Alexandria Press.

Atasoy, N. ve Uluç, L. (2012). Osmanlı Kültürünün Avrupa’daki Yansımaları: 1453-1699, İstanbul: Armaggan Yayınları.

Bennett, P. ve Miles, R. ( 2010 ). William Morris in the Twenty-First Century, Almanya.

Carswell, J. (1998). İznik Pottery, Londra: British Museum Press.

Çoraklı, B. (2019). “İznik Seramikleri ve İtalyan Mayolikaları arasındaki Etkileşimlerin Yansımaları”. Akdeniz Sanat Dergisi, Cilt 13, Sayı 24, 29-46.

Crowe, Y. (1978). “İznik and Chines Manner: Waves and Wines”. Fifth International Congress of Turkish Art, Budapeşte, 207-214.

Deck, T. (1887). La Faience, Paris.

Denny, W. B. (1974). “Blue-and-White Islamic Pottery on Chinese Themes”. Boston Museum Bulletin, Vol. 72, No. 368, 76-99.

Denny, W. B. (2004). Iznik: the artistry of Ottoman ceramics. Londra: Thames & Hudson.

Diri Apaydın, T. (2019). “İngiltere Müzelerinde İznik Seramik Koleksiyonlarının Oluşumunda Koleksiyonerlerin Etkisi”. Akademik Sanat, 4 (8) , 134-159.

Erbay, M. (2011). Müzelerde Sergileme ve Sunum Tekniklerinin Planlanması. İstanbul: Beta Yayınevi.

Lane, A. (1956). “The Ottoman Pottery of İsnik”. Ars Orientalis, vol. II. 247-281.

Morris, M. (1917) “William de Morgan: Recollections”, The Burlington Magazine for Connoisseurs, (31), 77-83.

Stanley, T. (2011). “Iznik Ceramics Between Asia and Europe, 1470s-1550s”. Arts of Asia, XLI, (6), November-December, 123-132.

Okçuoğlu, T. ve Ilıcalı, Ö. C. (2017). “İtalyan Mayolika ve İznik Seramiklerinin Teknik, Motif ve Üslup Bağlamında Karşılaştırılması (XV.-XVII. Yüzyıllar)”. Art-Sanat, (8), 219- 249.

Önder, G. (2014). “Ceramics and Carpets: Icons of Cultural Exchange between Venice and the Ottoman Empire in the 16th century”, Diogenes, (2), 72-90.

Özkul-Fındık, N. (2001), İznik Roma Tiyatrosu Kazı Buluntuları (1980-1995) Arasındaki Osmanlı Seramikleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.

Parlar, G. (2015). “Orta Çağ Figürlü Sikkelerin Taşıdığı Anlamlara Bir Bakış”, TÜBA-KED, (13), 9-25.

Read, C. H. (1907). Exhibition of the Faience of Persia and the Nearer East, Burlington Fine Arts Club: Londra.

Smith, R. M. (1876). Catalogue of Persian Objects in the South Kensington Museum, Londra.

Sönmez, Z. (2006). Türk-İtalyan Sanat ve Siyaset İlişkileri, İstanbul.

Turan-Bakır, S. (2007), “Osmanlı Sanatında Bir Zirve İznik Çini ve Seramikleri”, G. Öney ve Z. Çobanlı (Ed.), Anadolu’da Türk Devri Çini ve Seramik Sanatı, Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, 279-305.

Yenişehirlioğlu, F. (2004). “Ottoman Ceramics in European Contexts”. Muqarnas, (21), 373-382.

Widar, H. (1994). Christopher Dresser: a Pioneer of Modern Design. Phaidon Press: New York

Wallis, H. (1885). Illustrated Catalogue of Persian and Arab Art, Exhibited in 1885, Burlington Fine Arts Club: Londra.