Bu metin, toplumsal hayatın tüketim alışkanlıkları ve gelişen dijital ortamlar nedeniyle yok olan, değişime uğramış “aşk mektubu” kavramını merkezine alır. Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Sanatlar Eğitimi kapsamında yapılan “Deneysel Tipografi” dersinde ortaya çıkan uygulamaları inceler. Baskın olan üretim ve tüketim ilişkilerinin yeni olana dayattığı satın alınabilir anlam yaratma sürecini ve onun sonuçlarını, yazımsal tasarım (tipografi) ve sanat nesnesi olarak irdelemeye çalışır. Hayatı şekillendiren kültürel kodlar, ve onların oluşturduğu gelenek ve göreneklerin değişime uğramasını ve değer yargılarının nasıl geçici ve uçucu hale getirildiğini incelemek metnin amacıdır. Araştırma, duygu ve düşünceleri anlatıldığı klasik bir biçim önerisinin, zaman içerisinde uğradığı değişim neticesinde hâlâ kendi derdini anlatıp, anlatmadığı ya da bir metnin tasarlanması, sanat/tasarım nesnesi üretimi sürecinde önerilen yeni biçimlerde var olup olmadığının peşine düşer. Sonuç olarak, her dilin, kültürün ve onlara sahip bireyin farklı, ama kendi kültürel kodları ile donatılmış, “seni seviyorum” cümlesi, vardır. Ve bunu dile getirdiği yazımsal tasarım iletisi, sanat nesnesi veya kısaca belirtilirse “aşk mektubu” bulunur. Her kavram ve düşüncenin zaman içinde deforme edilmesi, tüketim kültürü veya tüketim alışkanlıkları ile ticari bir metaya dönüşmesi kaçınılmazdır. Bu değerlerin direnç gösterilmeden terk edilmesi, unutulması, kendiliğinden kabullerin yarattığı sonuçlarla birleşince insanlığın belleğini zayıflatır.