İnsanın anlam arayışının odağında Allah tasavvuru yer alır. Başka bir ifadeyle insan, varlıkla ve gerçeklikle olan ilişkisine sahip olduğu Allah tasavvuru istikametinde şekil verir. Dolayısıyla gerçeklikle olan ilişkinin sağlam bir zemine oturması, doğru bir Allah tasavvurunun inşasına bağlıdır. Bu bağlamda Kur’an’ın nâzil olduğu tarihsel vasatta hiç kuşkusuz temel hedefi, muhatabın zihninde sahih bir Allah tasavvuru inşâ etmekti. Bu çerçevede Kur’an’da Allah, isim, sıfat ve fiil gibi çeşitli yönleriyle muhataplarına tanıtılmış ve buna bağlı olarak insanının varlıkla olan ilişkisinin gerçekçi bir zemine oturtturulması hedeflenmiştir. Ne var ki Kur’an’ın gerek dilsel gerekse de tarihsel bağlamına şâhid olmayan dolaylı muhataplar isim, sıfat ve fiil gibi Allah hakkında kullanılan ifadelerin nasıl bir anlam alanına sahip olduğu konusunda ihtilaf etmişlerdir.