DEVLET TİYATROLARI GELENEĞİNİN İÇİNDE FARKLI BİR BİÇİM DENEMESİ: ANNA KARENİNA

Bu çalışmada Lev Nikolayeviç Tolstoy’un Anna Karenina adlı eserinden, aynı isimle sahneye uyarlanan Anna Karenina adlı tiyatro oyunu, roman anlatımına paralel olarak ele alınmış, oyunun sahnelenmesinde yönetmen ile izleyicinin ortak duyumsayabileceği türden bazı simgeler, simge kullanımının görüldüğü kuramlar üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır. Oyun, Devlet Tiyatroları geleneğinin söze dayalı oyun biçimlerinin oluşturduğu alışılageldik olarak nitelendirebileceğimiz biçimden uzak bir biçim denemesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Sözün geri plana atılması ile hareketin daha ön planda olduğu sahnelemede kullanılan simgelerin, izleyici üzerinde oluşturması beklenen algı bağlamında yönetmen ve koreograf ile bir söyleşi gerçekleştirilmiştir. Bu söyleşi ve çözümlemeler sonucunda, Anna Karenina’nın tiyatronun tüm bileşenlerinin ortaklaştığı, unsur hiyerarşisinin ortadan kalktığı, ensemble ve bütüncül reji anlayışının denendiği önemli bir biçim denemesi olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

A DIFFERENT TESTWORK WITHIN THE TRADITION OF STATE THEATERS: ANNA KARENINA

In this study, the theater play Anna Karenina, which was adapted to the stage with the same name work of Lev Nikolayeviç Tolstoy was handled in parallel with the flow of the novel. In the staging of the play, some symbols that can be felt by the director and the audience in common are explained through the theories in which the use of symbols is observed. The play emerges as an experiment in a form that is far from a usual one, which is constitute by the verbal forms of the State Theaters tradition. A conversation was held with the director and choreographer regarding the perception that are expected to create on the audience with the symbols which are used in the staging where the words are pushed aside and the movement is more prominent. As a result of these interviews and analyzes, it was concluded that Anna Karenina was an important form experiment in which all the components of the theater are united, hierarchy of elements disappeared, the understanding of ensemble and holistic production is tested.

___

  • BALTACIOĞLU,Yeşim, (2018), “Ankara Devlet Tiyatrosu, Anna Karenina Adlı Oyunun Yönetmeni İpek Atagün Gezer ve Koreografı Aslı Güneş Sümer ile Oyuna Dair Yapılan Görüşme Notları”, Cüneyt Gökçer Sahnesi, Ankara.
  • BİRKİYE, Selen Korad. (2007), “Çağdaş Tiyatroda Kültürlerarası Eğilim: Peter Brook-Eugenio Barba-Robert Wilson”, Ankara: De Ki Yayınevi.
  • BROCKETT, Oscar G. (2000), “Tiyatro Tarihi”, Ankara: Dost Kitabevi.
  • BROCKETT, Oscar G.- BALL Oscar G. Brockett (2018), “Tiyatronun Temelleri”, İstanbul: Karakalem Kitabevi.
  • BROOK Peter. (1990), “Boş Alan”, İstanbul: AFA Yayıncılık.
  • BROOK Peter. (2007), “Açık Kapı, Oyunculuk ve Tiyatro Üzerine Düşünceler”, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • CANDAN Ayşın, (1994), “Yirminci Yüzyılda Öncü Tiyatro”, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • DÜZ, Orhan, (2002), “Tolstoy, Hayatı, Eserleri Üzerine Makaleler, Aforizmalar”, Kaknüs Yayınları, İstanbul,.
  • DYMKOWNSKI Christine, WILES David, “Tiyatro Tarihi”, Çeviren: Süha Sertabiboğlu, Ayrıntı Yayınları, İstanbul 2019.
  • ROMAIN Roland, (1995), “Tolstoy’un Yaşamı”, Çeviren: Tahsin Yücel, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
  • ŞENER, Sevda, (2006), “Dünden Bugüne Tiyatro Düşüncesi”, Ankara: Dost Kitabevi. Fotoğraflar – Devlet Tiyatroları Arşivi