HEMŞİRELERİN ZAMAN YÖNETİMİ KONUSUNDAKİ BAŞARI DÜZEYLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Zaman Yönetimi planlama ve organize etme süreci olarak tanımlanmaktadır. Hemşirelerin zaman yönetimini kullanması, hasta bakım ve tedavi sürecinin aksamadan devamlılığını sağladığı gibi bakıma ayrılan sürenin her anının verimli bir şekilde planlamasına olanak vermektedir. Hemşirelerin klinik alanlanda zaman yönetimi ile ilgili bilgi birikiminin ve farkındalıklarının arttırılmasıyla hasta bakım kalitesinin en üst düzeyde olması hedeflenmektedir. Amaç: Bu araştırma hemşirelerin zaman yönetimi konusundaki başarı düzeylerinin değerlendirilmesi amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: Araştırma hastanede çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 151 hemşire ile yürütüldü. Veriler kurum izni ve etik kurul onayı alınarak anket formu ile toplandı. Anketler SPSS 22.0 programı kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Zaman Yönetimi Ölçeği puanlarının hemşirelerin cinsiyetlerine, eğitim durumuna, meslekte toplam çalışma süresine, zaman yönetimi ile ilgili daha önce bilgi alma durumuna, iş tanımlarının mevcut olma durumuna, hemşirelerin kendisi için tanımladığı en uygun davranış tipine, görevini yerine getirirken kullandığı zamanın yeterli olma durumuna göre karşılaştırılmaları yapıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p<0,05). Sonuç: Hasta bakım kalitesinin artması için hemşirelerin zaman yönetimini aktif olarak kullanmalarına ihtiyaç vardır. Bunun için hemşirelerin konu ile ilgili teorik eğitimlerinin yanı sıra, görsel öğrenme teknikleri ve simülasyon uygulama yöntemleri kullanılarak bilgileri pekiştirilmelidir.

Evaluation of Nurses' Achievement Levels in Time Management

Time Management is defined as the process of planning and organizing. The use of time management by nurses ensures the continuity of patient care and the treatment process without interruption. It allows efficient planning of every moment of the time allocated to care. It is aimed that the quality of patient care is at the highest level by increasing the knowledge and awareness of nurses about time management in the clinical field. Aim: This research was planned to evaluate the success levels of nurses in time management. Materials and Methods: The study was conducted with 151 nurses working in the hospital who agreed to participate in the study. The data were collected with a questionnaire form with the institution's permission and approval of the ethics committee. The questionnaires were evaluated using the SPSS 22.0 program. Results: Time Management Scale scores were determined by nurses' gender, educational status, total working time in the profession, previous knowledge about time management, availability of job descriptions, the most appropriate behavior type defined by nurses for themselves, and the sufficient time they use while fulfilling their duties. A statistically significant difference was found when the comparisons were made according to the criteria (p<0.05). Conclusion: Nurses need to use time management activities to increase the quality of patient care. For this, besides the theoretical training of nurses on the subject, their knowledge should be reinforced by using visual learning techniques and simulation application methods.

___

  • 1. Başak, T., Uzun, Ş., Arslan, F. (2008). Hemşirelik yüksek okulu öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri. Taf Preventive Medicine Bulletin, 7, 429-434.
  • 2. Çağlıyan, V., Göral, R. (2009). Zaman yönetimi becerileri: meslek yüksek okulu öğrencileri üzerine bir değerlendirme. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17, 174-189.
  • 3. Alay, S., Koçak, S. (2002). Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 9-13.
  • 4. Eldeleklioğlu, J. (2008). Investigation of adolescents’ time management skills in tems of anxiety, age and gender variables. Elemantary Education Online, 7, 656-663.
  • 5. Kibar, B., Fidan, Y., Yıldıran, C. (2014). öğrencilerin zaman yönetimi becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki: Karabük Üniversitesi. Busines&Management Studies: An International Journal, 2, 136-153.
  • 6. Boduç, N., Baykal, Ü (2021). Hemşirelerde zaman yönetimi. SHYD, 8(1), 125-131
  • 7. Sayan, İ. (2005). Yönetici hemşirelerde zaman yönetimi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
  • 8. Uyanıker, E.A. (2014). Yönetici hemşirelerin genel öz yeterlilik inancı ile zaman yönetimi arasındaki ilişki. Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
  • 9. Karatepe, K.H, Atik, D. (2015). Hemşirelikte zaman yönetimi neden önemlidir? Sağlık ve Toplum Dergisi, 2, 30-33.
  • 10. Aştı, T., Acaroğlu, R. (2000). Hemşirelikte sık karşılaşılan hatalı uygulamalar. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 4, 22-27.
  • 11. Sayıl, I., Haran, S., Ölmez, Ş., Özgüven, H. (1997). Ankara üniversitesi hastanelerinde çalışan doktor ve hemşirelerin tükenmişlik düzeyleri. Kriz Dergisi, 2, 71-77.
  • 12. Bahçecik, N., Öztürk H., Şerbetçi G.A. (2004). Yönetici hemşireler için zaman yönetimi ölçeği ve zaman yönetimini etkileyen faktörler. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, 49, 67-78.
  • 13. Andıç, H. (2009). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Afyon Kocatepe Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Afyonkarahisar.
  • 14. Alay, S., Koçak, S. (2003). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimleri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 35,326-335.
  • 15. Akyüz, B., Ünal, Ö., Mete, M., Doger, F. (2015). İnşaat sektöründe zaman yönetimi: Irak’ın kuzeyindeki türk şantiyeleri üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 85-106.
  • 16. Kıdak, B.L. (2011). Hastane yöneticilerinin zaman yönetimi tutumlarının belirlenmesi: Izmir Eğitim ve Araştırma Hastaneleri uygulaması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25, 160-172.
  • 17. Demirtaş, H., Özer, N. (2007). Öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri ile akademik başarısı arasındaki ilişkisi. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 1, 34-47.
  • 18. Erdul, G. (2005). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ile kaygı düzeyleri arasındaki ilişki, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
  • 19. Sökmen, A. (2012). Yöneticiler zamanı nasıl yönetiyor? İşletme Araştırmaları Dergisi, 4, 126-140.
  • 20. Kocabaş, İ., Erdem, R. (2003). Yönetici adayı öğretmenlerin kişisel zaman yönetimi davranışları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 203-210.
  • 21. Öztürk, H., Kurt, Ş., Serin, G., Bayrak, B., Balık, T., Demirbaş, B. (2016). Hastanelerde işe yeni başlayan hemşirelerin sorunları. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4, 189-201.
  • 22. Küçükaltan, D., Karalar, S., Keskin, G. (2013). Etkili zaman yönetimi uygulamalarında yöneticileri engelleyen zaman tuzakları: Edirne il merkezindeki tekstil fabrikalarında görev yapan yöneticiler üzerinde bir araştırma. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15, 65-73.
  • 23. Bumin, G., Türk, B. (2015). Engelli çocuğa sahip annelerde zaman yönetimi eğitiminin aktivite performansı, depresyon, yaşam kalitesi ve stresle başa çıkma üzerine etkisi. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 1,13-21.
  • 24. Akatay, A. (2003). Örgütlerde zaman yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10, 281-299.
  • 25. Akatay, A., Yelkikalan, N. (2008). Zaman yönetimi ve yönetsel zamanın etkin kullanılması. Yönetim Bilimleri Dergisi, 1, 15-24.
  • 26. Seri, K. (2010). Zaman etüdünün uzun vadeli verimliliğe etkisi. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Aydın.
  • 27. Yılmaz, A., Aslan, S. (2002). Örgütsel zaman yönetimi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 1, 25-46.
  • 28. Gürbüz, M., Aydın, H. (2012). Zaman kavramı ve yönetimi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9, 2.
  • 29. Kandemir, M. (2015). Sağlık kurumları yöneticilerinde zaman yönetimi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü işletme Yönetimi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
  • 30. Uygur, E., Kaya, N., Kaya, H. (2008). Bir devlet hastanesinde çalışan hemşirelerin sağlık ekibi hizmeti anlayışları ve yaşanan sorunlar. İstanbul Üniversitesi Florence Nigthingale Hemşirelik Dergisi, 62, 102-113.
Sağlık Akademisyenleri Dergisi-Cover
  • ISSN: 2148-7472
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2014
  • Yayıncı: Dünya Kongre
Sayıdaki Diğer Makaleler

Hekimlerin Klinik Kaliteye Bakış Açısını Ölçmeye Yönelik Bir Ölçek Geliştirme: Metodolojik Çalışma

Mehmet KOCA, Feyza İNCEOĞLU, Alev KÖKSAL, Serdar DENİZ

Üniversite Öğrencilerinde Görülen Mobil Telefon Yoksunluğu Endişesinin Değerlendirilmesi; Teknolojisiz Doğa Gezisi Örneği

Selma ARSLANTAŞ, Kamile ÖNER

Hemşirelikte Tamamlayıcı Ve Destekleyici Tedaviler Konulu Yayınlara Global Bakış

Hatice ÖNTÜRK AKYÜZ, Selma DİLMEN KALI

Nijeryalı Gençler Arasında Artan Suç Faaliyetleri Dalgasının ve Sosyal Hizmet Rollerine İlişkin Algıların Eleştirel Bir Değerlendirmesi

Bilge ÖNAL DÖLEK, Ajala Dare ADELEKE

Ruhsal Bozukluğu Nedeniyle Ayaktan İzlenen Hastaların Öz Şefkat Düzeyleri ve Stresle Başa Çıkma Tarzları Arasındaki İlişki

Ayşe DEMİRDEN, Gamze SARIKOÇ

Pelvik organ prolapsusu hakkında en çok alıntı yapılan 100 makale: Bibliyometrik analiz

Ayhan ATIGAN, Alev ATIGAN, Soner GÖK

Sağlık Turizmi İşletmelerinde Dijital Pazarlama Uygulamalarının Analizi: Kuşadası Örneği

Banu ŞİMŞEK, Ahu YAZICI AYYILDIZ

COVID-19 pandemisinde uzaktan eğitimin ebelik bölümü akademisyenlerinin duygusal emek ile tükenmişlik düzeylerine etkisinin incelenmesi

Emine Serap ÇAĞAN, Sibel İÇKE

HEMŞİRELERİN ZAMAN YÖNETİMİ KONUSUNDAKİ BAŞARI DÜZEYLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Gülhan YILMAZ, Gamze TEMİZ

Hemşirelik Eğitimine Değişen ve Gelişen Teknolojilerin Yansımaları

Duygu Ceren GÜNGÖR, Fatma ORGUN, Nilay ÖZKÜTÜK