Giriş ve Amaç: Teknolojinin en önemli buluşlarından olan akıllı telefonlar günlük hayatta artık bireylerin vazgeçilmez bir parçası halini almıştır. Aslında doğru kullanıldığında zaman/kaynak tasarrufu, özgürlük sağlamasına karşın yanlış kullanımı stres, bağımlılık gibi psikolojik alt yapılı birçok sıkıntılara neden olmaktadır. Özellikle gençler arasında kullanımı yaygın olan mobil telefonlar, üniversiteli neslin üretkenliği ve verimliliğini de etkilemektedir. Çalışma, bir devlet üniversitesi öğrencilerinin doğada teknolojisiz geçirdikleri zamanın nomofobi düzeylerine ve bununla ilişkili faktörlere etkilerini belirlemek ve en çok endişelendikleri durumları ortaya çıkarmak amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Çalışmada öğrencilerin nomofobi düzeylerini ve endişelerini ölçmek amacıyla ölçmek amacıyla; tek gruplu ön test-son test modeli olarak niceliksel ve öğrencilerin bu konuyla ilgili endişelerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi amacıyla niteliksel tasarımlı karma yöntem uygulanmıştır. Bulgular: Gezi öncesinde öğrencilerin nomofobi düzeyleri %78 ortalama ile orta düzeyde bulunurken, gezi sonrasında bu oran %62 ile düşük orta düzeye inmiştir. Anne ve baba tutumları, yaş grupları ve telefon kontrol sıklığı değişkenleri ile nomofobi düzeyleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Öğrencilerin %54,4’ünün günlük ortalama telefon kullanım süreleri 5-7 saat, günlük telefon kontrol sıklığı %55,2 ile 11- 60 dakika arasındadır. Öğrencilerin en çok endişe ettikleri konularda ilk sırayı “telefon ve internet ile ilgili endişeler” almaktadır. Sonuç: Üniversite öğrencilerinin gezi öncesi ve gezi sonrasında nomofobi düzeyleri arasında anlamlı farklılık tespit edilmiştir.