Mûsikî, dil ve din gibi kültürel bir kimlik göstergesidir. Nasıl ki her milletin kendini ifade etmede kullandığı bir dili, kültürüne kaynaklık eden bir dini varsa, duygu ve düşüncelerini, duygusal kimliğini ses dünyası içinde biçimlendiren bir de müziği vardır. Bu ortak zevk ve melodiler dünyası, milli yapıyı kuvvetlendiren ve milli bütünleşmede rolü olan önemli dayanaklardandır. Mûsikî bu yönüyle toplumların kültürel estetik anlayışını şekillendirmede önemli bir yere sahiptir. “Itrî” şiiri Yahyâ Kemal’in 'dost ufku’nu kuşatan seçkin adlardan biridir. Itrî, Yahyâ Kemal’in sadece mûsikî ya da sanat düşüncesiyle ilgili olarak değil, aynı zamanda uygarlık kavrayışı ile de yakından ilgili bir ‘sembol ad’ olarak da okunabilir. Bir başka deyişle Yahyâ Kemal’in Itrî’si hem kişilik hem Itrî metni açısından bağlandığı idealin ses ve nağme şekliyle canlanmış halidir. Şiirinde Itrî’yi bir deha olarak tanımlayan Yahya Kemal, bu dâhiliğin kuşatıcılık ve toplayıcılık özelliğinden kaynaklandığına vurgu yapmıştır. Öyleyse bu toplama hasleti, hangi değerler üzerinde gerçekleşmiştir? Bir musikişinas olan Itrî’nin şahsında Yahya Kemal, Müslüman-Türk milletinin harcını yapan kültürel estetik değerlere dikkat çekerken Yahya Kemal’in kendisi de Itrî gibi bir misyon üstlenmekte midir? Bu anlamda Itrî’nin sesle gerçekleştirdiğini Yahya Kemal, sözle mi vücuda getirmektedir? Çalışmamızın amacı Yahya Kemal’in Itrî başlıklı şiirinde, Batılılaşmanın bir devlet politikası olarak yaşatıldığı erken dönem Cumhuriyet yıllarında Itrî ve onun şahsında toplanan kültürel estetik değerlerin yeniden üretilerek bu sayede kültürel hafızanın hangi yollarla diri tutulabileceğine, bu bağlamda Yahya Kemal’in bir sanatçı olarak nasıl bir hassasiyet içinde olduğuna dikkat çekmektir.