Meslek Yüksek Okulları iki yıl süreli uygulamalı mesleki eğitim veren, ilgili sektörlerin ara eleman ihtiyacını karşılamak üzere kurulmuş yükseköğretim kurumlarıdır. Dünyada yüz yıla yakındır hizmet veren iki yıllık üniversiteler eğitim olanakları açısından son derece zengin olup yükseköğretim sisteminin önemli bir halkasını oluşturmaktadır. Ancak Türkiye’de bulunan meslek yüksekokulları ve yürütülen sistem için aynı şeyleri söylemek oldukça güçtür. Ülkemizde meslek yüksekokullarında eğitimin uluslararası standartlara kavuşturulması için sistemin sorgulanması şarttır. Bunun için gelişmiş ülkelerde uygulanan mesleki eğitim sistemleri model olarak alınmalı ve meslek yüksekokullarında eğitim gören öğrencilere okul atölyeleri ve derslikleri dışında mesleki deneyim kazandıracak zengin eğitim yaşantıları kazandırılmalıdır. Gelişmiş ülkelerdeki meslek yüksekokulları incelendiğinde okulların mesleki üst kurulları, öğrencilerin eğitim kalitesini geliştirmek adına farklı kurum ve kuruluşlarla eğitim protokolleri yaptıkları görülür. Sanat ve tasarım alanlarının üstü bir mühendislik eğitimi yoktur, fakat sanat dallarında uzmanlaşma söz konusudur. Bu nedenle el sanatları programlarında eğitim gören öğrencilerin mesleki gelişimi için modern sanat ve etnografya müzelerine yönlendirilmekte ve müzelerle üniversiteler arasında ortak eğitim programları hazırlanmaktadır. Müzelere ait özel dershane ve atölyelerde müze eğitimcileri, küratör ve üniversitelerin öğretim elemanları tarafından verilen eğitimlerde, öğrenciler özellikle eser koruma gibi alanlarda sonsuz deneyim elde etmekte ve bilimsel araştırmalar gerçekleştirmektedir. Bu çalışmanın amacı, ülkemizde el sanatları alanında mesleki yüksek eğitim veren okullar ile öğrencilerin uluslararası eğitim çalışmaları ve Erasmus hareketlilik projelerine model oluşturması adına dikkat çekmektir. Bildiride, Türkiye’de bulunan meslek yüksekokullarının sistemden kaynaklı yaşadığı sorunlara değinilmiş, müze-eğitim ilişkisine ait bilgilere yer verilmiş ve yurt dışında bu anlamda eğitim veren başarılı müzelerden örnekler verilerek konu tartışılmıştır. 

Vocational Schools are the higher education institutions established to meet the staff needs of relevant sectors with two-year practical training. Two-year colleges serving for hundred years are extremely rich in educational oppotunities and they are an important component of higher education system. However, it is very difficult to say the same thing for vocational schools and carried out system in Turkey. It is essential  to question the system in our country to provide the education in vocational schools meet the international standards. For this, the vocational training systems applied in developed countries should be taken as a model and a rich educational experiences should be provided for students studying in vocational schools to gain professional experience other than school workshops and classrooms. When the vocational schools in developed countries are analizedi it is observed that the board of vocational schools sign training protocols with different organizations and institutions in order to improve the quality of education students. There is no higher engineering education in art and design, but is possible to specialize in the arts. Therefore, the students studying in handicrafts programs are directed to modern crafts and ethnography museum for their professional development and joint training program prepared between museums and universities. During the training provided by museum educators, curator and university lecturers in the workshops and private tutoring classes owned by the museums,  students achieve eternal experience especially in areas such as handiwork conservation and carry out scientific research. The aim of this study is to draw attention to international educational study of students with vocational higher education schools in the field of handicrafts in our country and Erasmus mobility projects to create a model. In the statement, the problems experienced by the vocational colleges, the details of museum-education relation are given and the subject is discussed by giving examples of successful museum abroad training in this field.