TÜRKİYE’DE KAMU HARCAMASI DAVRANIŞI VE HANEHALKI TÜKETİM HARCAMASI DAVRANIŞI İLİŞKİSİ (2006-2019)

Bu çalışma, Türkiye'de kamu harcaması davranışları ile hanehalkı tüketim harcaması davranışları arasındaki ilişkiyi 2006-2019 dönemi için incelemeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda çalışmanın, ekonometrik model ve uygulama açısından Türkiyeliteratüründeki boşluğu dolduracağı beklenmektedir. Bu kapsamda, üçer aylık veriler kullanılmış olup öncelikle, yapısalkırılmasız ve yapısal kırılmalı birim kök test yöntemleri kullanılarak değişkenlere ait serilerin birim kök testleri yapılmıştır. Birimkök testlerinin ardından, Johansen eşbütünleşme testi ve sonrasında hata düzeltme modeline dayalı Granger nedensellik testyöntemi uygulanmıştır. Ekonometrik sonuçlar, Türkiye'de 2006-2019 dönemi için kamu harcaması davranışlarının hanehalkıtüketim harcaması davranışları üzerinde hem kısa hem uzun dönemde etkili olduğunu göstermektedir. Bulgular, Keynesyenyaklaşımı desteklemekte olup, maliye politikasının ve kamu harcamaları politika aracının Türk ekonomisi üzerinde oldukçaetkili olduğuna işaret etmektedir. Dolayısıyla, maliye politikası karar vericilerinin böyle bir durumun varlığını bilerek politikauygulamalarını gerçekleştirmesi önem arz etmektedir.

PUBLIC EXPENDITURE BEHAVIOR AND HOUSEHOLD CONSUMPTION EXPENDITURE BEHAVIOR RELATION IN TURKEY (2006-2019)

This study aims to review the relationship between public expenditure behavior and household consumption expenditure behavior in Turkey during the period 2006-2019. Thus, it is expected that it will fill in the gap in Turkish literature in terms of the econometric model and application of the study. In this context, quarterly data set has been employed, firstly, unit root tests were applied series of variables using the unit root test methods structural break and without structural break. After unit root tests, Johansen cointegration test method and Granger causality test method based on the error correction model were applied. Econometric results show that public expenditure behavior is effective on household consumption expenditure behavior both in short run and long run in Turkey during the period 2006-2019. The findings support the Keynesian approach and point out that fiscal policy and public expenditure policy instruments are highly effective in Turkish economy. Therefore, fiscal policy makers need to implement policy implementations knowing that such a result exists.

PDF

___

Akıncı, A. ve Tuncer, G. (2016). “Kamu Harcamaları ile Özel Tüketim Harcamaları Arasındaki İlişki: Türkiye Örneği”, FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 8, 35-55.
Arı, A. ve Özcan, B. (2015). “Tüketim-Gelir Oranının Durağanlığı: Türkiye Örneği”, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33(3), 23-46.
Berument, H. ve Dogan, B. (2004). “The Asymmetric Effects of Government Spending Shocks: Empirical Evidence from Turkey”, Journal of Economics and Social Research, 6(1), 1-17.
Bouakez, H. ve Rebei, N. (2003). “Why Does Private Consumption Rise After a Government Spending Shock?”, Working Paper 2003-43 Bank of Canada.
Carrasco, M. (1998). “Crowding Out and Government Speding”, University Avenue Undergraduate Journal of Economics, 2(1).
Dada, M. A. (2013). “Composition Effects of Government Expenditure on Private Consumption and Output Growth in Nigeria: A Single-Equation Error Correction Modelling”, Romanian Journal of Fiscal Policy (RJFP), 2/4, 18-34.
Dickey, D.A. ve Fuller, W.A. (1979). “Distribution of the Estimators for Autoregressive Time Series With a Unit Root”, Journal of the American Statistical Association, 74/336a, 427–431.
Durkaya, M. (2012). “Türkiye’de Kamu Harcamaları ve Özel Tüketim İlişkisi”, Maliye Dergisi, 163, 118-129.
Ercolani, V. ve Pavoni, N. (2012). “The Precautionary Effect of Government Expenditures on Private Consumption”, https://www.bancaditalia.it/pubblicazioni/altri-atti-seminari/2012/paper-Pavoni.pdf. (07.08.2019).
Ferreira, D. (2015). “The Time-(in)Variant Interplay of Government Spending and Private Consumption in Brazil”, Economia Aplicada, 3/19, 429-454.
Galí, J., Vallés, J. ve Lopéz-Salido, J. D. (2007). “Understanding The Effects of Government Spending on Consumption”, Journal of European Economic Association, 5/1, 227-270.
Granger, C. W. (1969). “Investigating Causal Relations by Econometric Models and Crossspectral Methods”, Econometrica: Journal of the Econometric Society, 424-438.
Herrou-Aragón, A. ve Utrera, G. E. (2001). “Public Expenditure and Private Consumption in Argentina: Some Empirical Results”, Documento de Investigación DI-007-E, 1-19.
Javid, A. Y. ve Arif, U. (2009). “Dynamic Effects of Changes in Government Spending in Pakistan’s Economy”, The Pakistan Development Review, 4/48, 973-988.
Johansen, S. (1988). “Statistical Analysis of Cointegrating Vectors”, Journal of Economic Dynamics and Control, 12, 231-254.
Johansen, S. (1991). “Estimation and Hypothesis Testing of Cointegration Vectors in Gaussian Vector Autoregressive Models”, Econometrica, 59, 1551-1580.
Khan, K., Fei, C., Kamal, M. A. ve Ashraf, B. N. (2015). “Impact of Government Spending on Private Consumption Using ARDL Approach”, Asian Economic and Financial Review, 2015, 5/2, 239-248.
Kormendi, R. (1983). “Government Debt, Government Spending and Private Sector Behavior”, The American Economic Review, 73/5, 994-1009.
Kraipornsak, P. (2010). “Impact of Government Spending on Private Consumption and on the Economy: The Case of Thailand”, International Journal of Economics and Management Engineering, 3/4, 202-209.
Lee, J. ve Strazicich, M. C. (2003). “Minimum Lagrange Multiplier Unit Root Test with Two Structural Breaks”, The Review of Economics and Statistics, 85(4), 1082-1089.
Lumsdaine, R. L. ve Papell, D. H. (1997). “Multiple Trend Breaks and The Unit Root Hypothesis”, The Review of Economics and Statistics, 79(2), 212-218.
Mahmud, M. N. ve Ahmed, M. (2012). “Government Expenditure and Household Consumption in Bangladesh Through the Lens of Economic Theories: An Empirical Assessment”, MPRA Paper No. 36035, https://mpra. ub.uni-muenchen.de/36035/. (03.08.2019).
Marattin, L. ve Salotti, S. (2009). “The Response of Private Consumption to Different Public Spending Categories: VAR Evidence from UK”, Working Papers 670, Dipartimento Scienze Economiche, Universita› di Bologna.
Onodje, M. A. (2009). “An Insight in to the Behavior of Nigeria’s Private Consumer Spending”, African Journal of Business Management, 3(9), 383-389.
Ramajo, J., Garcia, A. ve Ferre, M. (2007). “The Effects of Public Expenditure on Private Consumption: A Disaggregated Analysis for Spain (1970-1997)”, International Economic Journal, 1/21, 115-131.
Schmidt P. ve Phillips, P.C.B. (1992). “LM Tests for a Unit Root in the Presence of Deterministic Trends”, Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 54(3), 257-287.
Yılancı, V. (2009). “Yapısal Kırılmalar Altında Türkiye İçin İşsizlik Histerisinin Sınanması”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 10(2), 324-335.
Zivot, E. ve Andrews, D. (1992). “Further Evidence On The Great Crash, The Oil Price Shock, and The Unit Root Hypothesis”, Journal of Business & Economic Statistics, 10(3), 251-270.
Beyan ve Açıklamalar (Disclosure Statements)
1. Bu çalışmanın yazarları, araştırma ve yayın etiği ilkelerine uyduklarını kabul etmektedirler (The authors of this article confirm that their work complies with the principles of research and publication ethics).
2. Yazarlar tarafından herhangi bir çıkar çatışması beyan edilmemiştir (No potential conflict of interest was reported by the authors).
3. Bu çalışma, intihal tarama programı kullanılarak intihal taramasından geçirilmiştir (This article was screened for potential plagiarism using a plagiarism screening program).