SEFERİHİSAR GELENEKSEL ÇOCUK OYUNLARININ YAPISAL ANALİZİ

Bir toplumun ürettiği oyun ve oyuncaklar, o toplumun kültürel değerlerini yansıtır. Geleneksel çocuk oyunları ise, yapıları itibariyle halk kültürünün muhafaza edilmesinde ve nesilden nesile aktarılmasında önemli bir yere sahip olan halk bilgisi ürünlerindendir. Günümüze kadar Türkiye'de geleneksel çocuk oyunları hakkında pek çok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmalarda geleneksel çocuk oyunları; oyunların adı, oyuncular, oynanma zamanı ve mekanı, oyuncularının yaş ve cinsiyeti, oyunlarda kullanılan oyuncaklar gibi özellikleri dikkate alınarak tasnif edilmiştir. Tüm bu çalışmalar konuya farklı bir bakış açısı getirmiş ve aynı zamanda çocuk oyunlarının zengin yapısını ortaya koymuştur. Bu makalede İzmir-Seferihisar'dan derlenen geleneksel çocuk oyunlarının yapısal özellikleri analiz edilmiştir. Ayrıca Seferihisar geleneksel çocuk oyunlarından yola çıkılarak geleneksel çocuk oyunlarının yapısal olarak aslî ve değişken unsurları tespit edilmiştir.

STRUCTURAL ANALYSIS ON SEFERIHISAR CHILDREN'S GAMES

Games and toys, produced by a society, reflect the cultural values of society. Traditional children's games, in terms of their structures, are the most important products of folklore to protect folk culture and has an important place in the transfer of culture from generation to generation. There have been lots of studies about traditional children's games in Turkey. In these studies, traditional children's games are classified based on their features such as their contents, manipulation of time, the age and gender of the players, game toys and functions. All these studies have brought a different perspective to the topic, and at the same time, have revealed the rich structure of children's games. In this article, the structural features of traditional children's games, compiled form İzmir-Seferihisar, are analyzed. Also on the basis of Seferihisar traditional children's games, basic and variable elements of traditional children's games are identified structurally.

PDF

___

And, M. (1974). Oyun ve Bügü- Türk Kültüründe Oyun Kavramı, Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul.
And, M. (1979). "Çocuk Oyunlarının Kültürümüzdeki Yeri ve Önemi", Ulusal Kültür Dergisi, 4, 42-67
Arsunar, F. (1955). Türk Çocuk Oyunlarından Örnekler, Maarif Basımevi, İstanbul.
Artun, E. (1992). Tekirdağ Çocuk Oyunları, Trakya Doğuş Tesisleri, Tekirdağ.
Boratav, P. N. (1973). 100 Soruda Türk Folkloru, Gerçek Yayınevi, İstanbul.
Çınar, A. A. (2008). Muğla Çocuk Folkloru, Karaca Ofset, Muğla.
Ersoy, P. (2007). Türkiye'de 2004 Yılında Yaşayan Geleneksel Çocuk Oyunları, Gazi Üniversitesi THBMER, Ankara.
Huizinga, J. (2013). Homo Ludens, Oyunun Toplumsal İşlevi Üzerine Bir Deneme, Ayrıntı, İstanbul.
Onur, B. ve Güney, N. (2004). Türkiye'de Çocuk Oyunları: Araştırmalar, ÇOKAUM, Ankara.
Örnek, S. V. (1979). Geleneksel Kültürümüzde Çocuk, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
Özbakır, İ. (Şubat 2009). "Geleneksel Türk Çocuk Oyunlarında Fonksiyonel Oyuncu, Ebe", Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2/6, 481-492.
Özdemir, N. (1997). Türkiye Cumhuriyeti Dönemi Çocuk Oyunlarının Halkbilimi Açısından İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi, Doktora Tezi, Ankara.
Özdemir, N. (2006). Türk Çocuk Oyunları I-II, I. Baskı, Akçağ Yayınları, Ankara.
Özhan, M. (1990). Çocuk Oyunlarımız, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
Özhan, M. (1997). Türkiye'de Çocuk Oyunları Kültürü, Feryal Matbaası, Ankara.
Özhan, M. ve Muradoğlu, M. (1997). Türk Cumhuriyetlerinde Çocuk Oyunları, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
Şarman, S. (2015). Seferihisar Geleneksel Çocuk Oyunları ve Oyuncakları Üzerine Bir İnceleme, Ege Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
Yavuzer, H. (2011). "Çocuk Oyun ve Oyuncaklarındaki Değişimlerin Psiko-Pedagojik ve Sosyal Açıdan Değerlendirilmesi", Oyuncaklarında Yaşanan Değişimler Sempozyumu, Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları:3281, Kongre Bildiriler Dizisi:74.