Çocuk Yetiştirme Açısından Türkiye'de Çocukluğun Tarihi

Özet Türkiyede çocukluk bir modernleşme süreci içerisindedir. Bu süreci anlamak için, tarihe bakmak gerekmektedir. Çocukluğun tarihi Türkiyede yeni bir çalışma alanıdır ve bu alandaki çalışmalarda karşılaşılan en önemli zorluk, kaynak sorunudur. Bu çalışmada, çocuk yetiştirme stillerindeki değişimler tartışılmış ve veri kaynağı olarak çocukluk anıları kullanılmıştır. Çalışmadaki en önemli bulgu, Osmanlı döneminde Cumhuriyet dönemine geçişte çok önemli radikal yasal düzenlemeler yapılmış olmasına karşın, toplumsal yapı aynı hızda değişmemiştir. Ayrıca çocuk bakımı ile ilgili geleneksel düşünce ve uygulamalar varolmaya devam etmektedir. Bununla birlikte Cumhuriyete geçiş modernleşme sürecini hızlandırmıştır.

Childhood History in Turkey in Terms Of Child-Rearing

Abstract Childhood in Turkey is in a modernization process. In order to understand this modernization, one should refer to history. History of childhood is a new research area in Turkey and historical sources are often most important problem to study history of childhood. In this study, changes in child rearing styles are discussed and childhood memories are used as sources to collect data. The most important finding in the studythat although legal structure has changed radically during the transition from the Empire to the Republic, social structure has not changed equally. Accordingly, it is found that traditional elements of child rearing continue to exist. However, it can be said that transition to Republic accelerates the modernization. is

___

  • Buldukoğlu, K. & Kukulu, K. (2008). Maternal punishment practices in a rural area of Turkey. Child: Care, Health and Development, 34 (2), 180–184. Bektaş-Öztaşkın, Ö. (2008). XV.-XVII. yüzyıllarda Osmanlı Halkı. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bronfenbrenner, U. (1986). Ecology of the family as a context for human development: Research perspectives. Developmental Psychology, 22, 723–742 Bronfenbrenner, U. (1995). Developmental Ecology Through Space and Time: A Future Perspective. In P. Moen, G.H. Elder, Jr., and K. Luscher (Eds.), Examining lives in context: Perspectives on the ecology of human development. Washington, D.C: APA Books. Bronfenbrenner, U., Ceci, S. J. (1994). Nature- nurture reconceptualized in developmental perspective: A biological model. Psychological Review, 101, 568– 586. Fass, P. (2007). Children of a New World: Essays in Society, Culture, and the World. New York University Press, 2007 Hortaçsu, N., Kalaycıoglu, S., Rittersberger-Tılıç, H. (2003). Intrafamily aggression in Turkey: Frequency, Instigation, and Acceptance. The Journal of Social Psychology, 143(2), 163-184. Gözütok, F.D, Er, K.O, Karacaoğlu, C. (2006). Okulda Dayak (1992 ve 2006 Yılları Karşılaştırması). Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, Sayı:75. Kağıtçıbaşı, C. (1996). Family and human development across cultures: A view from the other side. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum. Kavak, Y., Ergen, H. (2004). Türkiye’de ilköğretime katilim ve okula gidemeyen çocuklar. TED Eğitimde Yeni Ufuklar II: Eğitim Hakki ve Okula Gidemeyen Çocuklar Sempozyumu, 3-4 Aralık, Türk Eğitim Derneği, Ankara . Kırcaali-Iftar, G. (2005). How do Turkish mothers discipline children? An analysis from a behavioural perspective. Child: Care, Health and Development, 31, 2, 193-201. Kyvig, D.E. ve Marty, M.A. (2000). Yanıbaşımızdaki Tarih. ( N.Özsoy, Çev.). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları. (Orijinal çalışma basım tarihi: 1982). Onur, B. (2005). Türkiye’de çocukluğun tarihi. Ankara: Imge Yayınevi. Sunar, D. (2002). Change and continuity in the Turkish middle class family. E. Özdalga & R Liljestrom (Der.), Autonomy and dependence in family: Turkey and Sweden in critical perspective. İstanbul: Swedish Research Institute. Türkiye İstatistik Kurumu (2008). Nüfus, Konut ve Demografi: Aile Yapısı. Şubat 2008, Mevcut Adres: http://www.turkstat.gov.tr/ VeriBilgi.do?tb_id=64&ust_id=11.