GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı romatoid artrit hastalarında tümör nekrozis alfa geni (TNF-α) promotor polimorfizmi ile hastalık aktivitesi, klinik parametreler ve değişik tedavilere yanıt arasında ilişkiyi belirlemektir.YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda DMARD veya anti-TNF tedavisi alan 65 aktif romatoid artrit hastası ve 70 romatolojik hastalığı olmayan kontrol grubunda -308, -238,-857 içeren TNF-α'nın tek nukleotid polimorfizmi PCR-RFLP yöntemi kullanılarak analiz edildi. Tedaviye klinik yanıt hastalık aktivite skoru, görsel analog ölçek ve sağlık değerlendirme anketi kullanılarak başlangıçta ve 6 aylık tedavi sonrasında değerlendirildi.BULGULAR: Romatoid artrit hastalarında TNF-857 CC genotipinin anlamlı olarak fazla olduğu saptandı. Altı aylık tedavi sonunda grupların VAS; HAQ ve hastalık aktivite skorlarında iyileşme benzer bulundu. Buna rağmen hastalık aktivite skorlarında iyileşme TNF grubundaki hastalarda -308 GG genotipi olanlarda -308 AG genotipi olanlara göre daha iyiydi.TARTIŞMA ve SONUÇ: Romatoid artrit hastalarında TNF-857 CC genotipinin hastalığı yatkınlık sağlayabileceği; aynı zamanda -308 genotinideki polimorfizmin tedaviye yanıtta bir rolü olabilir. Romatoid artrit hastalarında TNF-α polimorfizmi ve hastalığa yatkınlık ve tedaviye yanıtın belirlenmesinde ileri çalışmalara gereksinim vardır.

INTRODUCTION: The aim of this study was to explore the association between promotor polymorphisms in tumor necrosis factor α (TNF-α) gene and disease activity, clinical parameters and response to different treatments in rheumatoid arthritis patients.METHODS: We analyzed single nucleotide polymorphisms (-308, -238 and -857) in TNF-α gene in 65 patients with active RA who were treated with DMARD or anti-TNF therapy and in 70 control ones who had no rheumatologic problems. TNF-α genotyping were performed by the PCR-RFLP method. Clinical responses were compared by using disease activity score, VAS and health assessment questionnaire at baseline and after 6 months of treatment. RESULTS: A significant positive association was observed at TNF-857 CC genotype in RA patients (p=0.046). At the six months the mean VAS, HAQ and DAS 28 improvement was not significant among groups. Improvement in DAS score was significantly better in -308 GG genotype than -308 AG genotype in anti-TNF subgroup. DISCUSSION AND CONCLUSION: Our results suggest that TNF-857 CC genotype may be associated with susceptibility to disease and polymorphism in TNF-308 genotype may have an effect in response to therapy. Further studies should be warranted to establish TNF-α polymorphisms and susceptibility and response to treatment inrheumatoid arthritis patients.