Friedrich Wilhelm Noë (1798-1858) İstanbul'da 1839 yılında kurulmuş olan Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane'nin Botanik Bahçesi’nin direktörü idi. Bu göreve 1844'te başladı, bahçeyi düzenledi, topladığı ve Cenevre’de E. Boissier’nin tayin ettiği bitki örnekleriyle, Osmanlılarda ilk resmi herbaryum olan ‘Herbier de l’École Impériale de Médecine de Galata-séraï’ adını verdiği herbaryumu kurdu. Almandı. Bitki toplayıcısı, eczacı ve pratisyen hekimdi. Meteorolojik kayıtlar da yapıyordu. İstanbul florası ile yakından ilgilendi. 1844 yılının Nisan’dan Ağustos’a kadar uzanan aylarında, İstanbul’dan yoğun bir şekilde örnek topladı. İstanbul koleksiyonunda 1845 ve 1846 tarihli örnekleri de vardır. A. Grisebach’ın Spicilegium’unda (1843-1845), İstanbul bitkilerinin bir listesini yayımladı. L. Ringler'in Die Türkei und deren Bewohner (1852) adlı kitabındaki listeye Uludağ ve Bursa bitkilerini ilave etti. Uludağ’a Eylül 1844’te ve 1846 yılında çıktı. 1852 tarihli örneklerini Noë, Osmanlı Hükûmeti’nin İran hududunu tespit etmek için doğuya gönderdiği heyete hekim ve tabiat bilgini olarak katıldığı zaman topladı. Bu örnekler başlıca Tokat, Sivas, Elazığ, Harput, Bakırmaden ve Van menşelidir. Flora of Turkey’deki örnek kayıtları arasında, 1844 tarihli bir Ankara örneği, tarihsiz bir İzmir örneği ve İç Anadolu'nun Tuzlu Göller bölgesinden tarihsiz bir örneği vardır. Flora Orientalis’te kayıtlı tarihsiz bir İzmit örneği, Noë’nin bu yöreden örnek topladığını açıklamaktadır. Türkiye Bitkileri’nde onun bir Gemlik örneği kayıtlıdır. Noë, örneklerinden derlediği serileri Avrupa’da satış yolu ile dağıttı. Türkiye örnekleri, Avrupa'da 11 ülkenin 19 herbaryumuna dağılmış durumdadır. ANK'da 60 kadar örneği saklıdır. 1848'de, Beyoğlu büyük yangınında, Tıbbiye Mektebi de yanmış, mektebin bahçesi ve herbaryumu harap olmuştur. Flora of Turkey'e Noë'nin 80 örneği girmiştir. Bunların 36’sı tipörnektir. Tipörneklerden ikisi İstanbul yöresinden toplanmıştır. Flora'da kayıtlı Noë örneklerinin düşük sayıda oluşu, onun Türkiye koleksiyonunun tipörnek bakımından zengin, nispeten mütevazi bir koleksiyon olduğunu düşündürmektedir.

Friedrich Wilhelm Noë (1798-1858) was the director of the Botanical Garden of the Imperial School of Medicine founded in 1839 in Istanbul during the reign of Sultan Mahmud II. He came to this charge in 1844. He reorganized the garden and with the specimens he collected, which were identified by E. Boissier in Geneva, he builded in the Imperial School the first Ottoman herbarium he called ‘Herbier de l’École Impériale de Médecine de Galata-séraï’. He was a German plant collector, pharmacist, and practising physician. He was also making meteorological records at his home. He was interested in the flora of Istanbul. He mainly collected from this area between April and August 1844. He has also some other specimens dated 1845 and 1846. He published a list of plants of Istanbul in A. Grisebach’s Spicilegium (1843-1845) and another longer one, including plants from Uludağ and Bursa, in L. Rigler’s Die Türkei und deren Bewohner (1852). In September 1844 and in 1846, he climbed Uludağ. His specimens of 1852 were collected during his travel to East Anatolia, when he accompanied, as physician and naturalist, the mission who was charged with the fixation of the Ottoman-Iranian border. They came mainly from Tokat, Sivas, Elazığ, Harput, Bakırmaden and Van. Flora of Turkey cites from Noë a specimen of Ankara dated 1844, an undated specimen of İzmir and an undated one collected from the Inner Anatolia Salty Lakes region. An undated specimen cited in Flora Orientalis reveals that he also collected from İzmit. Türkiye Bitkileri cites his specimen of Gemlik. Noë has distributed his specimens in sets and announced their sale in German or Austrian journals. His Turkish specimens are housed in 19 herbaria of 11 European countries. The herbarium of the Faculty of Science of Ankara University (ANK) holds ca. 60 specimens, mainly from Istanbul. The Imperial School of Medicine, its botanical garden and the herbarium are destroyed in the Beyoğlu fire of 1848. The Flora of Turkey cites 80 Turkish specimens of Noë. 36 of them are types. Two of the types are from Istanbul. According to the relatively low number of his specimens cited in the Flora, we think that Noë's Turkish collection is a quite modest one, but rich in types.