Ortadoğu ve Kuzey Afrika'daki değişim dalgası Avrupa Birliği'nin Akdeniz'e yaklaşımında varolan teori ve pratik arasındaki kopuklukarı bir kez daha açığa çıkarmıştır. Akdeniz'de dönüşümü bir amaç olarak kabul etmiş olmasına rağmen, terörizm, göç, ekonomi ve enerji gibi alanlarda Avrupa güvenliğini pekiştirme önceliği sebebiyle, AB politikaları pratikte güney Akdeniz'de statükoyu korumaya yönelmiştir. AB'nin, bu değişim dalgası ışığında gözden geçirdiği Komşuluk Politikası teori ve pratik arasındaki bu açığını kapatması gerektiğine dair bir farkındalık olduğuna işaret etmektedir. Ancak, AB'nin Akdeniz'deki ortaklarının ihtiyaçlarını öncelemesi hususunda devam eden sınırlamalar, onun bölgede demokrasinin yerleşmesini destekleyen dönüştürücü bir aktör olma potansiyelini gerçekleştirme şansını da azaltmaktadır.

The wave of change in the Middle East and North Africa once again exposed disconnections between theory and practice in the EU’s approach towards the Mediterranean. Despite the adoption of transfor-rrmation in the Mediterranean as a goal, in practice the EU policies havebeen geared towards preserving the status quo in the southern Mediterranean due to the priority of enhancing European security in areassuch as terrorism, migration, economy and energy. The EU’s review of its Neighbourhood Policy in light of this wave of change suggests an awareness of the need to close its theory-practice gap. However, there are continuing limits to the EU’s prioritization of the needs of its partners in the Mediterranean, which in turn diminishes its prospect to liveup to its potential as a transformative actor that supports democratic consolidation in the region