Sabrina KAYIKÇI

YÖNETİŞİMİN KAMU KURUMLARINDA UYGULANABİLİRLİĞİ: YÜKSEKÖĞRETİM KURULU BAŞKANLIĞI ÖRNEĞİ

Yönetişim, 1990’lı yıllarda düzenleyici devletin yönetim biçimi olarak kamu yönetimi literatürüne girmiştir. Söz konusu kavram, Dünya Bankası (DB), Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD) ile Avrupa Birliği (AB) tarafından geliştirilip yaygınlaştırılmıştır. AB, yönetişim ilkelerini geliştirmiş ve kamu yönetiminin katılım, hesapverebilirlik, şeffaflık, tutarlılık, orantılılık, yerellik ilkelerini hayata geçirmesi gerektiğini ileri sürmüştür. Bu çalışma, yönetişim ilkelerinin Türkiye’de kamu yönetiminde fikren gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğinin Yüksek Öğretim Kurulu örneği ile kurulun günümüzdeki yapısı çerçevesinde ortaya koyulmasını amaçlamaktadır. Bu amacı gerçekleştirmek için literatür taraması yapılarak betimleyici bir çalışma gerçekleştirilmiştir.

Applicability of Governance in Public Institutions: Sample of Head of Higher Education Committee

Governance entered the public administration literature in the 1990s as a form of government of the regulatory state. This concept has been developed and disseminated by the World Bank (WB), the Organization for Economic Development and Cooperation (OECD) and the European Union (EU). The EU has developed the principles of governance and argued that public administration should implement principles of participation, accountability, transparency, consistency, proportionality, and locality. This study aims to demonstrate whether the principles of governance are carried out in public administration. The Council for Higher Education was examined to realize this aim. In order to achieve this aim, a descriptive study was conducted by making a literature review.

PDF

___

AGENDA 21 (1992). United Nations Conference on Environment&Development, Rio de Janerio, http://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/ Agenda21.pdf (Erişim Tarihi: 15.01.2014).
BARANSEL, Atila (1979). Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi Klasik ve Neo Klasik Yönetim ve Örgüt Teorileri, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü, İstanbul.
BEVİR, Mark, (2009). Key Concepts in Governance, Sage Publication, India.
BM (1996). İnsan Yerleşimleri Konferansı Habitat II Türkiye Ulusal Rapor ve Eylem Planı, (İstanbul).
BRİGGS, Asa (2006). “The Welfare State in Historical Perspective” Pierson, Christopher ve Francis G. Castles (Ed.) The Welfare State: Reader, USA: 16-28.
Commission of the European Communities (2001). European Governance – A White Paper, COM 428, http://eurlex.europa.eu/search.html?type=expert& qid=1399360618888, (Erişim Tarihi: 02.02.2014).
Devlet Yükseköğretim Kurumlarında Öğretim Elemanı Norm Kadrolarının Belirlenmesine ve Kullanılmasına İlişkin Yönetmelik, R.G.: 02.11.2018, Sayı:30583.
FREDERİCKSON, George H. (2004). Whatever Happened to Public Administration? Governance, Governance Everywhere, Working Paper, http://www. queens-belfast.com/schools/SchoolofLaw/Research/InstituteofGovernance/ Publications/briefingpapers/Filetoupload,47649,en.pdf, ( Erişim Tarihi: 05.02.2014).
Governance and Development, COM (2003). 615 final, s.3, Communication from the Commission to the Council, The European Parliament and the European Economic and Social Committee, http://eur-lex.europa.eu/legalcontent/ EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:52003DC0615&from=EN, (Erişim Tarihi: 02.02.2014).
GÖZE, Ayferi (2010). Liberal Marxiste Faşist Nasyonel Sosyalist ve Sosyal Devlet, Beta Yayınları, İstanbul.
JESSOP, Bob (1998). “The Rise of Governance and the Risks of Failure: The Case of Economic Development”, International Social Science Journal, 50 (155): 29-45.