Kübra KÜÇÜKŞEN, Tuğba TOPTAŞ, Semahat Nur ÇETİN

YETİŞKİN BİREYLERDE AİLE BÜTÜNLÜK DUYGUSUNUN YAŞAM DOYUMU ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Bu araştırma, yetişkin bireylerde aile bütünlük duygusunun yaşam doyumu üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Örneklem 490 yetişkin bireyden oluşmaktadır. Verilerin toplanmasında Aile Bütünlük Duygusu Ölçeği- Kısa Formu ve Yetişkin Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre erkeklerin aile bütünlüğü ölçeği ortalama puanı kadınlardan yüksektir. Araştırmada ölçekler arası korelasyon analizi sonuçlarına göre aile bütünlük duygusu toplam ve tüm alt boyutlar ile yaşam doyumu toplam puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bireyler diğer aile fertlerinin tepkilerini anlaşılabilir, yönetilebilir buluyor ve bir anlam atfedebiliyorsa yaşam doyumları artmaktadır. Araştırmada yapılan basit doğrusal regresyon analizi sonucuna göre yaşam doyumunun yüzde 19’u aile bütünlük duygusu ile açıklanabilmektedir. İnsanın yaşamı boyunca fizyolojik, psikolojik ve sosyal tüm ihtiyaçlarının giderilmesinde aile yeri doldurulamayacak bir işleve sahiptir. Sağlıklı bir toplumun mutlu bireylerden oluşacağı her daim kabul edilmektedir. Bu bağlamda aile içerisinde birey esas alınarak aile bütünlük duygusunun artırılması üzerine çalışmalar yapılabilir.

Anahtar Kelimeler:

Aile, Birey, Aile bütünlük duygusu, yaşam doyumu

THE EFFECT OF FAMILY INTEGRITY FEELING ON LIFE SATISFACTION IN ADULT INDIVIDUALS

The present study was conducted to determine the effects of family sense of coherence on life satisfaction in adult individuals. The sample consists of 490 adult individuals. Family Sense Of Coherence Scale- Short Form and Adult Life Satisfaction Scale were used to collect data. According to the results of the study, men had higher family sense of coherence scores than women. According to the results of the correlational analysis between the scales, statistically significant and positive relationship was found between the total family sense of coherence and total life satisfaction scores. If individuals find the reactions of other family members understandable and manageable, and if they can attribute a meaning in this sense, their life satisfaction increases. According to the results of the Simple Linear Regression Analysis that was made in the study, it was found that 19% of life satisfaction can be explained by the family sense of coherence. The family has an irreplaceable function in covering all physiological, psychological, and social needs of an individual at every stage of development throughout life, starting with birth. It is always accepted that a healthy society will consist of happy individuals. In this respect, studies can be carried out to increase the family sense of coherence based on the individual in the family.

Keywords:

Family, Individual, Family sense of coherence, Life satisfaction,

PDF

___

Aksoy, C. & Atılgan D. (2020). COVID-19 korkusu ve yaşam doyum: özel yetenek giriş sınavlarına katılan öğrenciler örneklemi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi 4(1), 40-50. https//doi.org/10.38021/asbid.887323
Antonovsky, A. & Sourani, T. (1988). Family sense of coherence and family adaptation. Journal of Marriage and the Family, 50, 79-82. https://doi.org/10.2307/352429
Arslan, E. & Kılıçoğlu, N.A. (2018). Aile bütünlüğünü etkileyen etmenler: Dünyada ve Türkiye’de yaygınlaşan çok kültürlü yaşamlar. VI. International Multidisciplinary congress of Eurasia (IMCOFE) da sunulan bildiri. https://atif.sobiad.com/index.jsp?modul=makalegoruntule&id=AW4RdHWUyZgeuuwfeB5u
Avçin, E. & Erkoç, B. (2021). COVID-19 pandemi sürecinde sağlık anksiyetesi, yaşam doyumu ve ilişkili değişkenler. Tıbbi Sosyal Hizmet Dergisi, 17, 1-13. https://doi.org/10.46218/tshd.898389.
Baykal, E. (2020). COVID-19 bağlamında psikolojik dayanıklılık, kaygı ve yaşam doyum ilişkisi. International Journal of Social and Economic Sciences. 10(2), 68-80. https://www.ijses.org/index.php/ijses/article/view/273/262
Canlı, Ö. (2019). Öğrenilmiş güçlülük, aile bütünlük duygusu ve aile içi iletişim arasındaki ilişkinin incelenmesi. [Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi]. ProQuest Dissertations Publishing.
Cheng, H. & Furnham, A. (2003). Personality, self esteem, and demographic predictions of happiness and depression. Personality and Individual Differences, 34(6), 921-942. https://doi.org/10.1016/S0191-8869(02)00078-8
Coşkuner, S. (2013). Akademisyenlerin iş ve aile karakteristiklerinin evlilik, aile ve yaşam tatmini ile ilişkisi: İş ve aile çatışmasının aracı rolü. [Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi]. http://www.openaccess.hacettepe.edu.tr.
Çam, M. O. & Demirkol, H. (2019). Travma sonrası büyümenin bir yordayıcısı olarak bütünlük duygusu. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 11(2), 167-177. https://doi.org/10.18863/pgy.393111
Çeçen, A. R. (2007). Aile bütünlük duygusu ölçeği (ABDÖ – K) kısa formunun Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7(3), 1199-1220. https://toad.halileksi.net/sites/default/files/pdf/aile-butunluk-tutarlilik-duygusu-olcegi-abdo-k-kisa-formu-toad.pdf.
Çeçen, A. R. (2008). Üniversite öğrencilerinde yaşam doyumunu yordamada bireysel bütünlük (tutarlılık) duygusu, aile bütünlük duygusu ve benlik saygısı. Journal of Theory & Practice in Education (JTPE), 4(1), 19-30. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/63251
Diener, E., & Lucas, R. E. (2000). Explaining differences in societal levels of happiness: Relative standards, need fulfillment, culture and evaluation theory. Journal of Happiness Studies: An Interdisciplinary Forum on Subjective Well-Being, 1(1), 41–78. https://doi.org/10.1023/A:1010076127199
Erdugan, S. (2019). Koruyucu aile modelinde aile yaşam deneyimleri: Aile Sistemleri Teorisi temelinde niteliksel bir araştırma. [Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi]. http://www.openaccess.hacettepe.edu.tr. Erol, S., Sezer, A., Şişman, F.N. & Öztürk, S. (2016). Yaşlılarda yalnızlık algısı ve yaşam doyumu. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi,5(3), 60-69. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/220035
Erten, R. (2017). Ailelerle sosyal hizmet: Eşlerin ikisinin de fabrikada işçi olarak çalıştığı ailelerde aile hayatı ve sosyal yaşam. (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
Gençer, İ. (2019). Yetişkinlerde aile bütünlük duygusu ve benlik saygısının yakın ilişkiler üzerindeki etkisi. (Yüksek lisans tezi, Üsküdar Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
Gladding, S.T. (2015). Aile terapisi tarih, kuram ve uygulamaları (5.Baskı). PDR Yayınları.
Gökmen, F. (2019). Havayolu çalışanlarında iş aile çatışması, iş tatmini ve yaşam doyumu ilişkisi. (Yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
Güler, Y. (2019). Ergenlerde öznel iyi oluş, kimlik statüleri ve aile bütünlük duygusu arasındaki ilişkinin incelenmesi. [Yüksek lisans tezi, İstanbul Ticaret Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
İslamoğlu, A. H. & Alnıaçık, Ü. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri: Beta Yayıncılık.
Kaba, İ., Erol, M. & Güç, K. (2018). Yetişkin yaşam doyumu ölçeğinin geliştirilmesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(1), 1-14. https://doi.org/10.18037/ausbd.550232
Karasar, N. (20l2). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayınevi, s.81.
Keser, A. (2005). İş doyumu ve yaşam doyumu ilişkisi. Otomotiv Sektöründe Bir Uygulama. Çalışma Toplum Ekonomi ve Hukuk Dergisi, 7(4), 77-96. https://www.calismatoplum.org/makale/is-doyumu-ve-yasam-doyumu-iliskisi-otomotiv-sektorunde-bir-uygulama
Lyubomirsky, S., King, L., & Diener, E. (2005). The benefits of frequent positive effect: Does happiness lead to success. Psychological Bulletin, 131, 803-855. https//doi.org/10.1037/0033-2909.131.6.803
Möllerberg, M. L., Arestedt, K., Swahnberg, K., Benzein, E. & Sandgren, A. (2019). Family sense of coherence and its associations with hope, anxiety and symptoms of depression in persons with cancer in palliative phase and their family members: A cross-sectional study. Palliative Medicine, 33(10), 1310–1318. https//doi.org/10.1177/0269216319866653 journals.sagepub.com/home/pmj
Nergiz, Z. (2019). Şizofreni hastalarının bakım vericilerinin aile bütünlüğü duygusu ve bakım yükünün belirlenmesi. (Yüksek lisans tezi, Ordu Üniversitesi] Ulusal Tez Merkezi.
Ngai, F.‐W., & Ngu, S.‐F. (2014). Family sense of coherence and family adaptation among childbearing couples. Journal of Nursing Scholarship, 46(2), 82–90. https://doi.org/10.1111/jnu.12045
Peker A., Cengiz, S., Yıldız, M.N. (2021). Yaşam doyumu ve öznel zindeliğin COVID-19 korkusu ile problemli internet kullanımı arasındaki aracılık ilişkisi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 24, 199-206. https//doi.org/ 10.5505/kpd.2020.92259
Sagy, S. & Dotan, N. (2001). Coping resources of maltreated children in the family: A salutogenic approach. Child Abuse & Neglect, 25(11), 1463-1480. https://doi.org/10.1016/S0145-2134(01)00285-X
Şahbudak, E. (2019). Aileye yönelik yaklaşım ve yöntemler. N. Avcı, E. Aksoy (Ed.). Aile sosyolojisi içinde (ss. 47 -70). Lisans yayıncılık
Sezgin, E., Yağcı, F. & Arıcı-Doğan, D. (2021). Üniversite öğrencilerinin empati becerileri, affetme eğilimleri ve aile bütünlük duygusu arasındaki ilişkinin incelenmesi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32(4), 1305-1324. https//doi.org/10.33417/tsh.936771
Szczesniak, M. & Tulecka, M. (2020). Family functioning and life satisfaction: the mediatory role of emotional intelligence. Psychol Res Behav Manag. 13, 223–232. https//doi.org/10.2147/PRBM.S240898.
Şahin, E. (2019). Farklı sosyo-kültürel yapılardan gelmiş evli bireylerin aile değerleri ve aile bütünlük duygusu arasındaki ilişkinin incelenmesi. [Yüksek lisans tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi] Ulusal Tez Merkezi.
Şimşek, E. (2011). Örgütsel iletişim ve kişilik özelliklerinin yaşam doyumuna etkileri. [Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6th ed.). https://www.pearsonhighered.com/assets/preface/0/1/3/4/0134790545.pdf
Timur, S. (1972). Türkiye’de aile yapısı. Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
Tuncay, T. & Tekin, H. H. (2021). Sosyal Hizmet Mesleğinin ABC’si. Nika Yayınevi.
Tuzgöl Dost, M. (2007). Üniversite öğrencilerinin yaşam doyumunun bazı değişkenlere göre incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (2)22, 132-143. http://pauegitimdergi.pau.edu.tr/Makaleler/595625694_Meliha%20Tuzg%C3%B6l%20Dost1.pdf
Tükel, Y., Temel, A.S. & Kılıç, S. (2021). COVID-19 sürecinde üniversite öğrencilerinin aktif-pasif serbest zaman kullanımlarının yaşam doyum düzeylerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. A. Kaya, S. Uslu (Ed.), Akademik serbest zaman ve rekreasyon araştırmaları içinde (ss. 128-143). NEÜ Yayınları.
Zencirkıran, M. (2020). Sosyoloji. Dora Yayıncılık.